Θα μπορούσα ......;;;;

Κεφαλαιο 19: ενας χρονος πριν (10)

Λουνα p.o.v
Χτύπησα την πόρτα και την άνοιξα μπαίνοντας μεσα . Μόλις με είδε ο πατέρας μου έκλεισε βιαστικά το τηλέφωνο .
"Τι εγινε μπαμπά πιος ηταν ; Και γιατί φώναζες ετσι ; Δεν συμβαίνει κάτι κακό ετσι δεν ειναι ; "
Εκείνος σικοθηκε και με έκλεισε στην αγκαλιά του . Δεν νομιζω να εχουν υπάρξει πολλές φορές που ο πατέρας μου με επερνε αγκαλιά . Μόνο στα γενέθλια μου . Το ύφος του ηταν τρομοκρατιμενο ενω τα χέρια του έτρεμαν .
" όχι αγαπη μου δεν συμβαίνει τίποτα κακό απλα κάτι διαπραγματεύσεις για την δουλειά . ..... Ξέρεις οτι σας αγαπάω όλους σε λατρευω και δεν θα αφήσω κανέναν να σε πάρει μακρυά μου ετσι ; "
"Ναι μπαμπά το ξερω αλλα γιατί μου το κες αυτό ; Ποτε δεν ειςαι τρυφερός μαζι μου . Πάντα το ιδιο αυστηρό ύφος . "
" μια παρόρμηση της στιγμής ηταν μην το πάρεις σοβαρά . Δεν θα συμβαίνει συναιχεια . Εσυ δεν εχεις σημερα μαθήματα μικρή μου ; "
Μου ειπε ενω απομακρύνθηκε απο κοντα μου . Και να μαστε ι παλιός καλός μπαμπάς . Καλό ηταν οσο κράτησε.
"Όχι ειναι Σάββατο σημερα . Εχεις πολύ δουλειά ; "

"Όχι σημερα εχει αναλάβει τα πολλά η μητέρα σου . Γιατί με ρωτάς ; "
"Αναρωτιόμουν μήπως θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι μαζι . Εχει περάσει πολύς καιρός απο την τελευταία φορά ."
"Εντάξει που θέλεις να πάμε ; Σημερα θα αφιερώσω την ημέρα μου στο κοριτσάκι μου ."
"Έλεγα βα πάμε στο εστιατόριο στην παραλία , αυτό που πάντα πάμε μαζι "
"Και ασεμε βα μαντέψω θα ψαρέψουμε κιόλας ; " μου ειπε με ενα χαμόγελο στα χειλη .
" με ξέρεις τοσο καλα "
" αμα δεν ήξερα την κόρη μου θα ήμουν χαμένος . Άντε πήγαινε να ετοιμαστείς σε μις ώρα φεύγουμε . "
Εγνευσα καταφατικά και ανεβηκα τρέχοντας τα σκαλιά και μπήκα στο δωμάτιο μου . Φόρεσα μαγιό απο μεσα και απο εξω ενα απλό σορτσάκι με μια μπλούζα . Σημερα θα ηταν η τέλια μερα . Θα πηγαίναμε εξω απο την πόλη όποτε δεν χρειαζόταν να φορέσω κουκούλα για να μην με αναγνωρίζουν .
Ο μπαμπάς μου με περίμενε στο αυτοκίνητο κατω στο γκαράζ . Μπήκα στη θέση του συνοδηγού  και εκείνος αμεσως άρχισε στο πισω μέρος ξεπρόβαλαν τα καλάμια ψαρέματος και ενα καλάθι με δολώματα .

Η ώρα πέρασε εξαιρετικά γρήγορα . Πάντα περναω υπέροχα με τον μπαμπά . Αν και ειναι πολύ καλύτερος απο εμένα στο ψάρεμα . Αυτός έπιανε συναιχεια μεγάλα ενω εγω μόνο κάτι μικρά κατάφερα να προσθέσω στο καλάθι . Κάθε φορά που απογοητευομουν , μου υπενθύμιζε συναιχεια οτι κι αυτός οταν ηταν στην ηλικία μου δεν ηταν τοσο καλός στο ψάρεμα , μετα χρονια έμαθε καλύτερα . Τωρα  καθόμασταν στο εστιατόριο και ήμασταν έτοιμοι να παραγγείλουμε . Ο μπαμπάς μου είχε πάει εξω για να ενημερώσει την μαμά πως θα αργούσε με . Πρέπει να ηταν γύρω στις 9 το βραδυ . Καιρό ειχα να περάσω τοσο καλα . Ειχα απομονωθεί τον τελευταίο χρόνο . Και μου έλειπε απίστευτα ο τζακ . Τα συναισθήματα μου γι αυτόν αντί να ελαττώνονται  αυξήθηκαν πιο πολύ . Ένιωθα ενα κενό μεσα μου και κάθε μερα τον σκεφτόμουν .  Και τωρα που επιτέλους τον εχω κοντα μου , αυτός ειναι παλι μακρυά . Εγω τον κρατάω σε απόσταση και αυτό νε πονάει ακόμα περισσότερο . Δεν θελω να ειμαι μακρυά του  τον εχω ανάγκη . Εχω ανάγκη βα τον αγγίζω να τον μυρίζω , βα περναω τον χρόνο μου μαζι του . Ένας αναστεναγμός  νοσταλγίας μου ξέφυγε καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά .