Θα μπορούσα ......;;;;

Κεφαλαιο 11: ενας χρονος πριν (6)

Λουνα pov
Το μέρος που με πήγε ο τζάκ ηταν πραγματικά μαγευτικό . Τα νερα την παραλίας κρυστάλλινα και πεντακάθαρα παρότι δεν βρισκόμασταν πολύ μακριά απο την πόλη . Το τοπίο ιδανικό για να με κανει να ξεχάσω κάθε ίχνος θυμού που υπήρχε μέσα μου πριν απο πέντε λεπτά . Τα λόγια του τζάκ ήρθαν για να με έπληξουν ακόμα περισσότερο . Δεν πίστευα οτι ένας τοσο ανεύθυνος και γυναίκας νέος θα ηταν στην θέση με ερωτευτεί και να μην μπορει να με ξεπεράσει . Απέφευγα να κανω οποιαδήποτε σχέση μέχρι τωρα όχι επειδή κανένας δεν βρέθηκα να με προσέξει αλλα εγώ ύψωνα τείχη μπροστα μου , λόγω κυρίως των δυνάμεων μου . Ήξερα ποσό συμαντικο ειναι να τις κρατήσω κρυφές απο όλους και το επίδιοκα με κάθε τροπο . Γι αυτό ποτε μου δεν απέκτησα πολλούς φίλους . Έκλεινα τον δρόμο σε οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο αγόρι και ειχα φροντίσει να περιορίζω τις εξόδους μου . Ακόμα κι αν έβγαινα εξω ηταν συνήθως βραδυ και πάντα σε καποιο μέρος που δεν θα υπάρχουν δημοσιοφραφοι . Λίγοι μα είχαν πετύχει σε καποιο δρόμο ή όταν κυκλοφορούσα στις κοσμικές εκδηλώσεις με τους γονεις μου αλλα χαρη στους ικανότατους δικηγόρους μας ποτε καμία φωτόγραφια μου δει είχε δημοσιευθεί σε καποια εφημερίδα ή σε καποιο κουτσομπολίστικο περιοδικό , χωρις να έχουν πάρει την άδεια μου την οποία δεν έδινα φυσικά ποτε  . Απο την πλευρά των δημοσιογράφων εγώ ήμουν το κορίτσι φάντασμα ή μυστήριο όπως πολλά άρθρα που αναφέρονταν στο όνομα μου έλεγαν . Με χαρακτήριζαν πάντα ντροπαλή , αδύναμη . Γι αυτούς ίσως και αν ειχα καποιο πρόβλημα και γι αυτό δεν εμφανιζόμουν στις φυλλάδες. Άλλοι παλι που είχε τύχει να με δουν μαζι με την οικογένεια μου μιλούσαν για μια ομορφιά εξω απο τα όρια του συνηθισμένου . Με χαρακτήριζαν νεράιδα που είχε έρθει απο άλλο κοςμο . Τα σχόλια τους με κολάκευαν δεν μπορώ να πω ωςτοςο δεν ειμαι ναρκισιστρια . Αλλα που να ήξεραν την αληθεια . Απο μικρό κορίτσι τότε που για πρώτη φορά έμαθα για τις δυνάμεις μου εκπαιδευόμουν σε πολεμικές τέχνες κυρίως για να μάθω να τις έλενχω . Και μπορώ να πω πως το έχω πετύχει αρκετά καλά . Πολύ λίγες φορές έχει τύχει να χάσω τον έλεγχο κυρίως όταν ήμουν θυμωμένη ή πολύ στεναχωρημένη . Στο θέμα μας όμως .
Δεν ήξερα τι να απαντήσω στο τζάκ . Η αληθεια ειναι οτι ούτε εγώ η ίδια δεν ειχα κατάλαβει αμα ήθελα να προχωρισω μαζι του ή όχι . Το μόνο σίγουρο ηταν οτι τον ειχα ερωτευτεί και μάλιστα παράφορα . Αυτό το ειχα καταλάβει απο την πρώτη φορά που τα βαθιά πράσινα ματια του συνάντησαν τα δικα μου και έκαναν το σωμα μου να τρέμει . Με δυσκολία φορούσα ακόμα τη μάσκα του σκληρού και μυστηρίου κοριτσιού και δεν έπεφτα στην αγκαλιά του . Αλλα τωρα η εξομολόγηση του με έπιασε απροετοίμαστη και με μπέρδεψε . Δεν περιμενα σε καμία περιπτωςη οτι αυτός απο την πλευρά του με είχε ερωτευτεί και με ηθελε κοντα του με κάθε κόστος . Πίστευα οτι για αυτόν θα ήμουν μια ακόμα κατάκτηση του ένα απο τα κοριτςακια που τον ερωτεύονταν τρέλα και αυτός έπαιζε για λιγο μαζι τους και μετά τα παρατουςε στα κρύα του λουτρού και το γεγονός που επέμενε ακόμα ηταν απλά θεμα ικανοποίησης του εγωισμού του . Φαινόταν εξάλλου οτι ηταν απο τους άντρες που δεν έχουν μάθει να χάνουν στην ζωή τους ειδικά σε θέματα που αφορούν το γυναικείο φύλλο . Όταν στάθηκε τοσο ήρεμος μπροστά μου πκαι με απόλυτη ειλικρίνεια με κοίταξε στα μάτια και μου εξομολογήθηκε τα συναισθήματα του, με έκανε να μείνω στιλη άλατος .
" θα μου πεις κάτι λουνα ;"
Το βλεμμα του ηταν παρακλητικό . Με παρακαλούςεγια μια απάντηση αν ηταν δυνατόν το ιδιο ευχάριστη με την δίκη του . Αλλα εγώ ήμουν μπερδεμένη και επερεπε να ξεκαθαρίσω το χάος που υπήρχε  στο κεφαλι μου ,  με τον εαυτό μου . Δεν ήξερα εάν ηταν σωστό να προσπαθήσω και να μπω σε μια σχέση μαζι του . Όσο κι αν ειλικρινή ηταν τα αισθήματα του για εμένα και όσο κι αν η καρδιά μου φλεγόταν απο έρωτα για εκείνον τον άντρα που στέκονταν αδύναμος και γεμάτος αγωνία και παρακληςη τωρα μπροστα μου , δεν ήξερα αμα θα μπορουσα να αφήσω ελεύθερα όλα μου τα αισθήματα . Απο την στιγμη που θα επέλεγα να ειμαι μαζι του επερεπε να του αποκαλύψω το μυστικό κου . Όχι αμεσως αλλα σίγουρα καποια στιγμή θα επερεπε να το κανω . Και γι αυτό ακριβώς τον λόγο επερεπε να ήμουν σίγουρη για κάθε μου κίνηση πριν πάρω την απόφαση να του δώσω ένα κομμάτι απο την καρδιά μου , και μάλιστα το πιο συμαντικο. Δεν ήξεραν πια θα ηταν η αντίδραση του μετά απο την αποκάλυψη αυτη . Θα με αγαπούσε ακόμα περισσότερο ή θα με αμφισβητούσε ; Θα με έκλεινε στην αγκαλιά του και θα μου μιλούσε τρυφερά ή θα προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί τις δυνάμεις μου ; Όχι δεν επερεπε για αλλη μια φορά να καταπλακώνω την πιθανή μου ευτηχια με τον φόβο και τις ανασφάλειες μου .
Αντί για την απάντηση που περίμενε απο το στόμα μου εγώ τον πλησίασα και του έδειξα οτι τον ήθελα διπλα μου με ένα παθιασμένο φιλί . Εκείνος τύλιξε τα χέρια του γύρω απ όταν μέση μου ενω εγώ πέρασα τα δικα μου πίσω  απο τον λαιμό του , μπλέκοντας τα δάχτυλα μου στα υπέροχα κάστανα μαλλιά του . Το φιλί μας συναιχιστικε για αρκετή ώρα μέχρι που και οι δυο απομακρυνθήκαμε αναζητώντας τις κομμένες μας ανάσες , αφήνοντας ωστόσο τα μέτωπα μας ενωμένα .
" θα σε αγαπάω για πάντα το ξέρεις αυτό ετσι πριγκίπισσα μου ;"
" δεν ξερω να να σε πιστέψω ;" Τον ρώτησα κάπως παιχνιδιάρικα κι εκείνος με τράβηξε στην αγκαλιά του αναγκάζοντας μας και τους δυο να πέσουμε κατω στην χρυσαφένια άμμο . Ξεκίνησε  να με φιλάει αρχικά στο στόμα και έπειτα στον λαιμό μου με πάθος . Κάποιες κραυγές ευχαρίστησης ξέφυγαν απο το στόμα μου δίνοντας του το ελεύθερο να συναιχισει . Πέρασε τα χέρια του κατω απο την μπλούζα μου χαϊδεύοντας το στήθος μου , κάνοντας με να τον θελω περισσότερο . Τα δικα μου χέρια κατευθύνθηκαν απο το λαιμό του στην πλάτη του και σταμάτησαν εκεί που τελείωνε η μπλούζα του απαλλάσσοντας τον απο αυτη . Ακολουθώντας τις δικές μου κινήσεις με απάλλαξε κι απο την δίκη μου . Ούτε που το καταλάβαμε ποτε βρεθήκαμε και οι δυο γυμνοί να κάνουμε έρωτα .
Εκεί στη μικρή και απόμακρη αυτη παραλία , στο παραμυθένιο εκείνο τοπίο που σε ταξίδευε στις ιστορίες τόσων βιβλίων που ειχα αποστηθίσει με έκανε δίκη του για ακόμα μια φορά χαριζοντασμ τη υπέρτατη ευτηχια . Έπειτα με έκλειςε στην αγκαλιά του και αποκοιμήθηκα σχεδον αμεσως αφού πι διαδρομές που άφηναν τα χέρια του πανω στο σωμα μου με ηρεμουσαν απίστευτα .
Πρέπει να μας πειρε και τους δυο ύπνος εκεί αφού όταν την επόμενη μερα άνοιξα τα ματια μου βρισκόμουν ακόμα στην αγκαλιά του  τυλιγμένη με μια μικρή κουβέρτα για να κρύψω την γύμνια μου . Εκείνος ηταν ήδη ξύπνιος και με κοιτούσε με ένα απο εκείνα τα σαγηνευτικά του χαμόγελα .
" ώστε δεν ητα όνειρο ;" Τον ρώτησα με την φωνή μου να ειναι ακόμα βραχνή απο τον ύπνο .
" όχι πριγκίπισσα αυτά που θα ζησουμε  μαζι  απο εδώ και πέρα δεν θα ειναι όνειρο θα ειναι μόνο η πραγματικότητα , και σου υπόσχομαι οτι θα κανω τα πάντα για να ειναι κάθε μερα ομορφότερη ."
Ειχα παραδοθεί  τέλιωςει στα λόγια του . Η φωνή του με μάγευε και ειχα χάσει την αίσθηση του χρόνου . Το μόνο που με ένοιαζε ηταν να ειμαι συναιχεια μαζι του να μην τον αποχωρίστω ούτε λεπτό .
"Τότε κι εγώ σου υπόσχομαι οτι δεν πρόκειται να σε αφήσω ποτε . Θα ειμαι πάντα εδώ  κοντα σου . Και το ξερω οτι ίσως έχεις ακούσει πολλά για εμένα και να έχεις απορίες αλλα σου το υπόσχομαι οτι καποια στιγμη θα σου τα εξηγήσω όλα , απλά χρειάζεται να σε εμπιστευτώ πρώτα ."
" σσσσς πάντα τοσο πολύ μιλάς μικρή μου ; Δεν χρειαζεται να μάθω τίποτα για εσένα που δεν θέλεις να μου πεις . Μου φτάνει που θα σε έχω κοντα μου και θα ειςαι μόνο δικιά μου . Κανένας άλλος δεν θα σε αγγίξει το κατάλαβες ;"
Με τα τελευταία του λόγια το βλεμμα του σκουρινε . Μελ πίτουρα περιμένοντας μια απάντηση . Ηθελε να επιβεβαιωθεί οτι θα με είχε δικιά του και μόνο δικιά του . Κι εγώ δεν του χάλασα χατίρια . Έσπευσα να του το επιβεβαιώσω . Έσκυψα στο αυτί του και ενω άφηνα φίλια γύρω γύρω του ψιθύρισα .
"Μόνο δίκη σου μωρό μου ."
" τι είπες ;" Με ρώτησε
" οτι θα ειμαι πάντα δίκη σου "
"Όχι αυτό το άλλο "
"Μωρό μου ;"
Το χαμόγελο του μεγάλωσε .
" ετσι θελω να με λες μόνο ετσι "
Ξαφνικά σαν ξυπνητήρι ένα μέρος του μυαλού μου θυμήθηκε οτι πέρασα όλη την προηγούμενη μερα και νυχτα εδώ χωρις να έχω ενημερώσει κανέναν στο σπίτι οτι θα απουσιάζω . Θα με σκότωναν σίγουρα . Σαν ελατήριο πετάχτηκα απο την θέση μου και άρχισα να ψαχνω τα ρούχα μου  και να ντύνομαι γρήγορα .
" τι εγινε βρε αγαπη μου , μύγα σε τσίμπησε ; "
Ειπε ο τζάκ βλέποντας με να γυρνάω σαν την τρελή πέρα δοθε .
"Και τι δεν εγινε . Θα με σκοτώσουν , ειμαι τελειωμένη αυτό ηταν . "
"Ποιος θα σε σκοτώσει μωρό μου το λες ;"
Με κοιτούσε παραξενενος . Και λογικά βέβαια
"Οι γονεις μου και ειδικά ο αδερφός μου που θα έχει τρελαθεί απο την αγωνία . Δεν τους ειδοποίησα οτι θα έλειπα και θα έχουν τρελαθεί . "
"Μα καλά δεν τους ειδοποιήσες ;"
"Με δουλεύεις κι εσύ τωρα ; Με τι ακριβώς να τους ειδοποιήσω ; Αφού με τράβηξες με το ζόρι εχθές και δεν πρόλαβα να το πω σε κανέναν οτι δεν θα επέστρεφα σπίτι ; Ή μήπως με το κινητό που εχθές πετάξεις στην θάλασσα μαζι με την τσάντα μου ;"
"Α ναι δίκιο έχεις . Ε σιγά μωρε 16 χρόνων ειςαι δεν θα πάθεις και κάτι . "
" δεν τους ξέρεις τους γονεις μου  και ειδικά τον αδερφό μου . Σε θέματα που αφορά την ασφάλεια μου ειναι πολύ αυστηροί . Θυμαςε αυτά που καποια στιγμη πρέπει να σου πω ; Έ όταν τα μάθεις θα τους καταλάβεις . Άντε τι κάθεσαι σήκω πρέπει να φύγουμε . "
Εκείνος εύτηχως για εμένα υπάκουσε  και ντύθηκε γρήγορα . Με βοήθησε να ανέβω στην μηχανη και εγώ πλέον χωρις δισταγμό άπλωσα τα χέρια μου γύρω απο την μέση του και τον αγκάλιασα σφιχτά . Σε λίγη ώρα ήμασταν εξω απο το σπίτι μου . Αφού κατέβηκε απο την μηχανη με βοήθησε να κατέβω κι εγώ  . Μου έδωσε ένα αποχέρετηστιριο φιλί γεμάτο πάθος . Εγώ βάθυνε το φιλί μη θέλοντας να τον αποχωρίστω .
" μωρό μου πρέπει να πας μέσα  . Πρέπει να κρατήσεις δυνάμεις για  να δώσεις εξηγήσεις στους γονεις σου . Θα μιλήσεις για εμάς ;"
"Τρελός ειςαι ; Αμα μάθουν οτι έχω αγόρι θα με σκοτώσουν σίγουρα . Καλύτερα να βρω καποια δικαιολογία . Πρέπει να φύγω όσο κι αν δεν θελω να σε αποχωρίστω . " του είπα στρέφοντας την πλάτη μου σε αυτός και προχωρώντας  προς την είσοδο .  
"Ποτε θα σε ξαναδώ ." Μου ειπε λιγο πριν κλείσω την πόρτα πίσω μου .
" αμα επιβιώσω σημερα το βραδυ στο λοφο που σε συνάντησα για πρώτη φορά . " του φώναξα και έπειτα έκλεισα την πόρτα πίσω μου . Ήμουν σχεδον σίγουρη οτι ένα διάπλατο χαμόγελο είχε σχηματιστεί στα χειλη του μόλις άκουσε τον τόπο που του πρότεινα να συναντηθούμε . Αν τα καταφέρω βέβαια .
Προχώρησα διστακτικά προς το σαλόνι , όπου Βρικα τους γονεις μου και τον λουκ να με περιμένουν θυμωμένοι και με τα χέρια τους σταυρωμένα μπροστα στο στήθος τους .
"Εμ ....... Γεια σου μπαμπά γεια σου μαμα γεια σου λουκ ." Τους είπα μπας και ελαφρινω  λιγο το κλίμα αλλα το αυστηρό τους βλεμμα δεν έλεγε να εγκαταλείψει το προσωπο τους .
"Που ήσουν λουνα ; Το ξέρεις οτι παραλίγο να καλέσουμε την αστυνομία και να δηλώσουμε την εξαφάνιση σου ;" Ειπε πρώτη η μήτερα μου . 
" μαμά ειςαι υπερβολική όπως πάντα . Σε μια φίλη μου ήμουν ."
" αληθεια ; Και πια ηταν αυτη η φίλη σου που δεν την ξέρουμε ; Γιατί εμείς καλέσαμε σε όλες σου τις φίλες και δεν ήσουν σε καμία ." Πετάχτηκε με έντονο τόνο στην φωνή του ο πατέρας μου .
Τωρα την βάψαμε . Πρέπει να τους πω την αληθεια και να περιμένω να έρθει η ώρα να με σκοτώσουν . Πήρα μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησα να λέω .
"Εντάξει , η αληθεια ειναι οτι ήμουν με ένα αγόρι και πέρασα όλη την νυχτα μαζι του . Δεν σας ενημέρωσα γιατί το κινητό μου έπεσε στο σχολείο σε κάτι νερά και χάλασε και δεν έβρισκα τον σοφέρ μες πουθενά για να τον ενημερώσω ."
Περιμενα οτι αμα τους έλεγα την αληθεια θα μαλάκωναν κάπως αλλα το προσωπο τους εγινε ακόμα πιο σκληρό . Ειδικά του πατερα μου είχε κοκκινίσει απο το θυμό .
"Με αγόρι ;; Μιλάς σοβαρά τωρα λουνα ; Τι σου έχουμε πει οτι πρέπει να προσεχείς; Τι θα γινόταν αμα έχανες το έλεγχο των δυνάμεων σου ; Και ειςαι μόνο 16 χρόνων για όνομα του θεού . "
"Μα μητέρα τον αγαπάω και με αγαπάει κι αυτός . Κι μπορώ να έλενχω τις δυνάμεις μου πολύ καλά  και το ξέρεις . "
"Τον αγαπάει λέει . Ακούς εκεί . Τι αγαπη μπορείς να έχεις στα 16 σου λουνα ; Μας δουλεύεις ; Ήσουν πάντα προσεκτική και υπάκουη . Και τωρα τι εγινε επειδή θέλεις να ικανοποιήσεις ένα έφηβικο εγωισμό θα τα καταστρέψεις όλα ; " ειπε ο πατεράδων που σχεδον φωνάζοντας .
"Δεν ειναι εγωισμός πατερα . Τον αγαπάω πραγματικά . Δεν αξίζω λίγη ευτηχια ; Δεν αξίζω αγαπη ; "
"Ειςαι 16 χρόνων . Η αγαπη δεν υπάρχει στην ηλικία  σου . Και όταν θα έρθει η ώρα εμείς θα επιλέξουμε ποον θα παντρευτείς . Θα ειναι ένας απο εμάς . Ένας φύλακας ."
"Δεν μπορείτε να ελέγχετε την ζωή μου . Δεν το αξίζω αυτό ."
"Λοιπαμε νεαρά μου αλλα μπορούμε και θα το κάνουμε . Τέλος οι έξοδοι απο εδώ και πέρα . Και σχολείο απο του χρόνου θα έρχεται δάσκαλος στο σπίτι και θα συναιχιζεις την εκπαίδευση σου εδώ σπίτι .  Παράλληλα θα έχεις και περισσότερο χρόνο για να εξάσκησε στις δυνάμεις σου . Και σε δυο χρονια που θα τελιωσεις και τη εκπαίδευση σου εγώ και η μητέρα σου θα σου βρούμε έναν γιο κάποιου αλλου φύλακα για να παντρευτείς . Αυτη ειναι η απόφαση μας τέλος !" Μου ειπε πο πατέρας μου .
Δεν μπορουσα να το πιστέψω . Δεν μπορούσαν να μου το κάνουν αυτό . Δεν μπορουσα να φανταστώ μια ζω μακριά απο τον τζακ και έναν γάμο με κάποιον άγνωστο . Τον ειχα τοσο ανάγκη ειχα δεθεί τοσο πολύ μαζι του . Δεν μπορουσα να το παρατήσω , να παρατήσω την ίδια μου την ζωή . Πλέον δεν μπορουσα να κρατήσω τα δάκρυα μου . Έτρεχαν σα ποτάμι απο τα ματια μου και κατέληγαν στο κρύο πάτωμα . Κοίταξα για μια στιγμη τον λουκ  με ένα βλεμμα που τον παρακαλούσε να κανει κάτι .
"Λυπαμε λουνα αλλα συμφωνώ μαζι τους . Δεν μπορώ να σε αφήσω να πάθεις το οτιδήποτε . Το κανω για την ασφάλεια σου "
Τότε ηταν που ξέσπασα .
" για την ασφάλεια μου ; Αληθεια ; Το να με φυλακίζεται εδώ μέσα θα μου κανει καλό ; Το να με απομακρύνεται απο αυτόν που πραγματικά αγαπώ και το να με αναγκάζεται να παντρευτώ κάποιον που δεν θα ξερω καν θα με κανει καλύτερη πολεμίστρια ; Ε λοιπόν όχι ! Για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν θα σας ακούσω . Θα ζήσω την ζωή μου και ας κανω και λάθη . Θα μάθω απο αυτά . Δεν θα με απομονώνεται απο όσους ειναι κοντα μου τόσα χρονια . Και όσο για εσένα  λουκ , δεν το περιμενα οτι θα συμφωνούσες σε αυτό το σχέδιο φυλακή για εμένα ."
Αυτά είπα και πήγα να φύγω όμως το χέρι του πατερα μου έπιασε το δικό μου αναγκάζοντας με να σταματήσω .
"Θα κανεις οτι πούμε εμείς μικρή ! Το κατάλαβες ;" Χωρις να περιμένει απάντηση απο την πλευρά μου με άρπαξε με δύναμη απο το ζεις μου και παρα τις έντονες παρακλήσεις μου να με αφήσει ήσυχη και να μην κανει κάτι που αργότερα θα το μετανιώσει με οδήγησε στο δωμάτιο μου και με πέταξε με δύναμη πανω στο κρεβάτι .
"Απο εδώ και πέρα δεν θα βγενεις ούτε απο  το δωμάτιο σου ." Αυτά ηταν τα τελευταία του λόγια πριν κλείσει την πόρτα του δωμάτιο μου κλειδώνοντας με  μεσα στην δίκη μου πλέον φυλακή .
Έκλαιγα για ώρες ολόκληρες μέχρι που δεν μπορουσα να κλάψω άλλο . Είχαν στερέψει τα ματια μου και δεν μπορούσαν να τρέξουν αλλα δάκρυα απο αυτά . Σίγουρα θα ακουγομουν σε ολοκληρο το σπίτι . Αλλα σιγά μην νοιάζονταν . Εκείνοι το έπλεξαν , εκείνοι επέλεξαν αυτη την φυλακή για εμένα επειδή αγάπησα για μια φορά στην ζωή μου και αποφάσισα αντί για τους κανόνες να ακούσω την καρδιά μου .
Και το χειρότερο ηταν οτι δεν μπορουσα να επικοινωνήσω μαζι του . Να του πω να έρθει να με σώσει να με γλιτώσει απο τα  δεσμά μου . Χρειαζόμουν τοσο πολύ την προστατευτική αγκαλιά του . Τα γλυκά του λόγια για να με ηρεμήσουν .
Πέρασε σίγουρα μια εβδομαδα αλλα εμένα μου φαινόταν αιώνες . Κάθε μετά τρεις φορές την ημέρα ερχότανε ο λουκ για να μου αφήσει φαγητό αλλα το άφηνα ανέγγιχτο . Δε ήθελα να φάω τίποτα . Το μόνο που ήθελα ηταν αυτόν . Να το συναντήσω απο κοντα να το σφίξω στην αγκαλιά μου και να παραδοθώ στα φιλία του  που με μέθουσαν  και με έκαναν να νιώθω σαν τις ηρωίδες απο τα βιβλία που διάβαζα όταν αυτές έβρισκαν επιτέλους τον έρωτα της ζωής τους . Κάθομουν στο παράθυρο το οποίο φυσικά και είχε κάγκελα και έκλαιγα . Μόνο έκλαιγα . Ο λουκ προσπαθούσε να μου δώσει κουράγιο και να με πείσει οτι όλα αυτά γινόταν για το καλό μου αλλα εγώ δεν τον άκουγα . Ένιωθα να πονάω και αισθανόμουν ένα τεράστιο κενό μεσα μου . Σαν να έλειπε αυτό το κομμάτι της καρδιά μου που ειχα δώσει στον τζακ εκείνο το βραδυ πριν απο μια εβδομαδα .
Αυτός σίγουρα θα είχε προχωρήσει . Θα είχε απογοητευτεί και θα νόμιζε οτι τον είχε κοροϊδέψει , οτι τον ειχα προδώσει . Θα με είχε ξεχάσει σίγουρα και δεν θα είχε και άδικο . Του αξίζουν τα καλύτερα κι εγώ δεν ειμαι η κατάλληλη για εκείνον .  Δεν μπορώ να τον αφήσω να κολλήσει σε έναν έρωτα δίχως  μέλλον .
Πρέπει να ηταν Σάββατο σημερα . Δεν σικοθηκα απο το κρεβάτι μου . Δεν ένιωθα πως υπάρχει λόγος δηλαδή . Ετσι κι αλλιώς ούτε απο το δωμάτιο μου θα έβγαινα ούτε απο το σπίτι . Άδικος κόπος να ντυθώ μόνο και μόνο για να γεμίσω τα ρούχα μου με δάκρυα .
Η πόρτα άνοιξε και ο λουκ έκανε την εμφάνιση του κρατώντας το δίσκο με το πρωίνο . Τον άφησε στο τραπέζι του γραφείου μου  αφού πρώτα πειρε τον προηγούμενο γεμάτο με το βραδινό .
Με πλησίασε και με έκλεισε στην αγκαλιά του .
" λουνα μου σε παρακαλώ δεν γίνεται να μην τρως κάτι θα αρρωστήσεις . Σε παρακαλώ δεν μπορώ να σε βλέπω ετσι ."
Τα λόγια του μου ηταν αδιάφορα . Τον μισούσα όπως και τους γονεις μου που με έκλεισαν εδώ μεσα σκοτώνοντας την ζωή μου . Ήθελα να πεθάνω . Θα ηταν καλύτερα Απο το να παραμένω ζωντανή και να πονάω που θα ειμαι μακριά του . Έκανα μια προσπάθεια να σικοθω απ όλμο το κρεβάτι για να του ζητήσω να φύγει και να με αφήσει μόνη μου αλλα  η αδυναμία μου λόγω της έλλειψης φαγητού δεν με κρατήσε για πολύ στα πόδια μου . Σωριάστηκα στο πάτωμα μπροστα στα έντρομα ματια του λουκ . Άκουσα κάποιες φωνές και μετά απόλυτο σκοτάδι ........