Θα μπορούσα ......;;;;

Κεφαλαιο 4: Μια απροσμενη συναντηση

Λουνα pov
Η ώρα είχε ήδη πάει 8 παρά και εγώ ακόμα ήμουν τυληγμενη με το μπουρνούζι μου . Δεν είχα καμία όρεξη να βγω εξω αλλά άμα το έλεγα στο λουκ θα άρχιζε το κυρηγμα και στο τέλος  αφού θα με είχε ζαλίσει θα με έπειθε να πάω μαζι του . Με αργά και βαριεστημένα βήματα προχώρησα προς την ντουλάπα μου . Τα χέρια μου απλώθηκαν μηχανικά  στα φύλλα της ντουλάπας . Έβγαλα ένα κοντό φόρεμα που μέχρι την μέση ήταν τζιν και απο κει και κατω ήταν δαντέλα . Τα τελευταία χρόνια δεν με ενδιέφερε πως ντύνομαι  αλλά τα λόγια του αδερφού μου με ταρακούνησαν  αρκετά . Πρέπει να παραδεχτώ πως κατα κάποιο τροπο είχε δίκιο . Δεν μπορουσα να παρετηθω απο την ζωή . Όσο και έχω πληγωθεί απο τον απρόσμενο θάνατο των γονιών μας  και απο .... αυτόν δεν μπορώ να σταματήσω να ζω . Αυτό ήταν δεν θα παρετηθω απ την ζωή . Πρέπει και θα προσπαθήσω όσο μπορώ να ξεχάσω . Με μικρά βήματα την κάθε φορά . Ξεκρεμασα το φόρεμα και αφού το φόρεσα πήγα μπροστά στον καθρέφτη και άφησα τα μαλλιά μου να πέσουν ελεύθερα κατω . Βάφτηκα ελαφρώς . Για μια στιγμή απο το μυαλό μου πέρασε να βάλω γάντια μιας και οι δυνάμεις μου δεν ειναι και στα καλύτερα  τους αλλά σκέφτηκα ότι  αυτό θα φάνταζε περίεργο στην μέση του καλοκαιριού ." Λουνα είσαι έτοιμη ; Φεύγουμε " ακούστηκε η φωνή του λουκ απο κατω . Πήρα το τσαντάκι μου και βγήκα βιάστηκα απο το δωμάτιο φορώντας τις πλατφόρμες μου . Κατέβηκα τις σκάλες και είδα τον λουκ να με κοιτάζει με το στόμα ανοιχτό ." Τι δεν σου αρέσω ;" Ρώτησα ανυσηχη. " όχι ....... ειςαι πανέμορφη . Ετσι θελω την αδερφή μου ." Χαμογέλασα για πρώτη φορά αληθινά εδώ και πολύ καιρό ." Ευχαριστώ λουκ και εσύ δεν πας πίσω ." Χαμογέλασε κι αυτός ." Έλα θα αργήσουμε ο Τζέιμι θα μας περιμένει ". Μου είπε καθώς επερνε τα κλειδιά του αμαξιού . Προχώρησα προς το μέρος του κει μπήκα στο αμάξι . Στην διαδρομή ο λουκ άνοιξε το ραδιόφωνο και έπαιζε το αγαπημένο μου τραγούδι . Άρχισα να τραγουδάω με πάθος και παραξενεύτηκα με την αντίδραση μου αυτή . Είχα παρά πολύ καιρό να τραγουδήσω . Και ο λουκ με κοίταγε παράξενες ενός στην αρχή αλλά μετά τον έβλεπα να μου χαμογελάει . Μετά απο μια ώρα φτάσαμε εξω απο ένα μπαράκι . Ήταν μικρό αλλά το περιβάλλον φαινόταν φιλόξενο . Προχωρησαμε πρός το εσωτερικό και είδαμε τον Τζέιμι να καθετε στην μπάρα και να μας κανει νόημα για να πάμε εκεί . "Λάμπεις απόψε μικρή . Ετσι σε θελω , πρέπει να ξαναπείς στο παιχνίδι της ζωής ." Μου είπε ο Τζέιμι χαμογελώντας κα ότου ανταπέδωσα το χαμόγελο . Παραγγείλαμε τα ποτά μας και η ώρα περνούσε ευχάριστα καθώς συζητούσαμε για διαφορά πράγματα . Τελικά δεν ήταν και τοσο άσχημα . Μου έκανε καλό που βγήκα απο το σπίτι ξεχάστηκα και μπορώ να πω πως διασκέδασα . . Μάλλον όμως βιάστηκα να μιλήσω γιατί το βλέμμα μου για κακή μου τύχη έπεσε στην είσοδο του μπαρ ακριβώς πάνω στην ώρα που το μόνο πρόσωπο που δεν ήθελα να ξαναδώ έμπενε μέσα με την παρέα του . Το πρόσωπο μου χλώμιασε και σκηνές απο το παρελθόν ήρθαν  μπροστά στα μάτια μου . Δάκρυα άρχισαν να κυλούν απο το πρόσωπο μου . Εύτηχως ο αδελφός μου είχε πάει και μίλαγε με μια κοπέλα ετσι δεν έβλεπε τίποτα . Ο Τζέιμι μόλις κατάλαβε ότι έκλαιγα ήρθε δίπλα μου και είχε ένα ύφος απορίας  σαν να μην κατάλαβεναι το γιατί , μέχρι που το βλέμμα του έπεσε πανω στο ίδιο προσωπο που κοιτούσαν και τα δικα μου θολωμένα μάτια . Το προσωπο του αγρίεψε τα χέρια του είχα σχηματίσει μπουνιές ήταν έτοιμος να του ορμήσει . Δεν ξερω πως βρήκα εκείνη τη στιγμή την δύναμη να τον σταματήσω αλλά τα χέρια μου απλώθηκαν και τον εμπόδισαν να προχωρήσει προς το μέρος του ." Τζέιμι πάρε με απο δω ." Κατάφερα να πω μέσα απο τα αναφιλητά μου ." Όχι λουνα δεν θα φύγουμε δεν θα τρέξεις μακριά του πάλι . Δεν θα τον αφήσεις να σε κερδίσει για άλλη μια φορά . Θα κάτσεις εδώ και θα Υψώσεις το ανάστημα σου . Ειςαι μια πολύ δυνατή φύλακας λουνα δεν θα τον αφήσεις να σε νικήσει ετσι ;" Δεν ξερω γιατί αλλά τα λόγια του με ηρέμησαν . Είχε δίκιο , δεν μπορουσα να το τον αφήσω να μου ξανά καταστρέψει την ζωή μου . Όχι δεν θα φύγω θα κάτσω εδώ και θα περναω καλά . Του χαμογελάσα γλυκά και  του εγνευσα καταφατικά  σκουπίζοντας τα δάκρυα μου .  Άρχισα να συζητώ με τον Τζέιμι και αδιαφορούσα για τον  βλάκα που με το βλέμμα του με κοιτούσε επίμονα απο την στιγμή που κατάλαβε την παρουσία μου στον χώρο . Η ώρα περνούσε και το ποτό είχε αρχίσει να με πειράζει . Απο την απέναντι πλευρά της μπάρας διέκρινα μια αντρική φιγούρα να με κοιτάει έντονα και να μου χαμογελα . Τον κοίταξα και εγώ και του ανταπέδωσα το χαμόγελο σηκώνοντας το ποτήρι μου . Τον είδα να πλησιάζει προς το μέρος μου και μόνο όταν πλησίασε αρκετά κατάφερα να δω τα χαρακτηριστικά του προσώπου του . Δεν ήταν και άσχημος κάστανα μαλλιά μπλε μάτια και το προσωπο του ήταν καλοσχηματισμένο. Γιατί όχι ;; Δεν θα σταματήσω να ζω . " γεια σου , σε έβλεπα εδώ και ώρα κάτι με τράβηξε πανω σου " τον άκουσα να μου λέει και τα λόγια του με έκαναν να αισθανθώ όμορφα . Καιρό είχα να νιώσω ετσι " με κολακευεις αρκετά μπορώ να πω , και το όνομα σου ευγενικε νέε ;" . Τα λόγια μου τον έκαναν να χαμογελάσει πλατιά ." Λοιπόν αφού ρωτάτε όμορφη δεσποσυνη δεν μπορώ να σας το αρνηθώ , εμένα τον ταπεινό νεαρό με λένε Έντουαρτ , εσάς ;" Μου είπε με ευγενεια και του χαμογέλασαν πλατιά πριν του απαντήσω . " εμένα ταπεινε νέε , με λένε λουνα και μπορώ να πω ότι ειναι τιμή μου να σας γνωρίζω ."" Η τιμή ειναι όλη δίκη μου , είστε εδώ μόνη ;" . " Για την ακρίβεια είμαι εδώ με τον Τζέιμι αλλά θα χερομουν πολύ αν μου κάνατε παρέα ." "Ο Τζέιμι ειναι το αγόρι σας ;"." Όχι φυσικά και  όχι ειναι απλά ένας καλός φίλος .. εγώ είμαι μόνη εδώ . Λοιπόν τι λέτε θα μου κάνετε παρέα ;" . Το προσωπο του έδειχνε ανακουφισμένο." Θα ήμουν ηλίθιος άμα αρνουμουν σε μια τοσο όμορφη κοπέλα ". Είπε χαμογελαστός  και κάθησε δίπλα μου . Ο Τζέιμι σαν να κατάλαβε τι γινόταν αποχώρησε διακριτικά . " λοιπόν πως ειναι η ζωή μιας τοσο όμορφης γυναίκας ;" Με ρώτησε με ενδιαφέρον ." Λοιπόν δεν ειναι και τοσο ενδιαφέρουσα . Οι γονείς μου πέθαναν σε τροχαίο πριν απο ένα χρόνο  και ζω με τον αδερφό μου . Εσένα πως ειναι η ζωή σου ;;" " λοιπόν πανω κατω τα ίδια οι γονείς μου ειναι χωρισμένοι δουλεύω στην επιχείρηση του πατέρα μου , έχω έναν μεγαλύτερο αδερφό και είμαι μόνος αυτή την περίοδο ." " κα οργή που νόμιζα ότι ήμουν η μόνη που ήταν μόνη ."" Ειςαι μόνη ;;" Μου είπε με έκπληξη . " ναι γιατί φαίνεται περίεργο ;;" " για μαι τοσο όμορφη κοπέλα ναι ." " ας πούμε ότι κάποτε πληγώθηκα τοσο πολύ που δεν πιστεύω στην αγάπη πλέον ". " λοιπαμε " είπε απολογητικά " σε έφερα σε δύσκολη θέση ". " όχι φυσικά και όχι μου κανει καλό να μιλάω σε κάποιον ." Το υπόλοιπο της βραδιάς πέρασε σχετικά ήρεμα . Ο Έντουαρτ ηταν μια πολύ καλή παρέα και μπορώ να πω ότι μου άρεσε . Ηταν και τζέντλεμαν  προσφέρθηκε να με γυρίσει σπίτι και μόνο όταν βεβαιώθηκε ότι ήμουν σύμφωνη με φίλησε . Τι φίλι ηταν γεμάτο πάθος  και αγαπη . Κράτησε για αρκετά λεπτά μέχρι που αναγκαστήκαμε να απομακρυνθούμε ζητώντας ανάσα .   Με κάλυνυχτησε γλυκά και έφυγε αφού κανονίσαμε να συναντηθούμε αύριο . Εύτηχως ο λουκ έλειπε ακόμα δεν ξερω που είχε πάει μάλλον θα περνάνε την νύχτα με υην κοπέλα απο το μπαρ . Χερομαι για αυτόν και για μένα  που μάλλον επιτέλους Βρικα κάποιον να γιατρέψει την πληγωμένη μου καρδιά  . Ήμουν έτοιμη να ανέβω πανω στο δωμάτιο μου όταν το κουδούνι ξαναχτύπησε  . Ο λουκ θα ειναι σκέφτηκα  και άνοιξα την πόρτα . Αλλά αυτό που είδα με άφησε άφωνη . Τι ποτήρι με το νερό έπεσε απο τα χέρια μου  ." Τι κανεις εσύ εδώ ;;" Ηταν το μόνο που μπορουσα να πω ........
Θα ανεβάσω  και δεύτερο παρτ απο αυτό το κεφάλαιο . Θα έχει τον ίδιο τίτλο  και α συναιχιζεις ακριβώς απο εδώ που τελείωσε . Απλά ήθελα να ανεβάσω γρηγορότερα για σας όποτε έσπασα το κεφάλαιο στα δυο σε δυο μέρες θα ξανανεβάσω . Πως σας φάνηκε αυτό το κεφάλαιο . Ποιος ειναι ο μυστηριώδης άντρας ;;;