Θα μπορούσα ......;;;;

Κεφαλαιο 30 : Ξαναγεννηθηκαμε για να ειμαστε μαζι σου λεω !

Λουνα p.o.v
Η επαφή του σώματος μου με τα κάγκελα του κρεβατιού με εκανε να σφαδάξω απο τον πόνο . Το σωμα μου λύγισε και τα γόνατα μου ακούμπησαν το σκληρό και παγωμένο δάπεδο . Δάκρυα άρχισαν να κυλούν απο τα ματια μου χωρις να το θελω . Δεν μπορουσα  να παριστάνω αλλο την σκληρή μπροστα του . Η ασπίδα μου ειχε σπάσει ... Ήμουν σίγουρη οτι μπορουςε να δει ξεκάθαρα τπν φόβο στα ματια μου . Με πλησίασε αργα ... Η ογκώδης παλάμη του με άρπαξε με δύναμη απο το σαγόνι μου . Ένας μορφασμός πόνου σχηματίστηκε στο προσωπο μου και ασυναίσθητα έκλεισα τα ματια μου οσο πιο σφιχτα μπορουσα .
"Ετσι σε  θελω ... Να με φοβάσαι ... Να τρεμεις  οταν σε αγγίζω , να φοβαςαι οταν θυμώνω , να ειςαι η πειθήνια σκλάβα μου , να μην τολμήσεις να με παράκουσεις ."
Ακόμα και μεσα απο τα κλειστά μου βλέφαρα μπορουσα να δω το σατανικό χαμόγελο που ειχε σχηματιστεί στα χειλη του , κάτι το οποίο μαρτυρούσε οτι η νυχτα θα προβλέπονταν βίαια και γεμάτη πόνο για εμενα και με μια δόση ικανοποίησης για τον Ντέρεκ  . Μόνοι μάρτυρες στην κακοποίηση μου θα ηταν το φεγγάρι και τα άστρα . Αχ και να μπορούσαν να μηλισουν εκείνα αντί για εμενα . Να έλεγαν στον τζακ ή στον λουκ την αληθεια για την φυλακή μου . Να τους εξηγουςαν οτι δεβ ήθελα ποτε μου αυτό το γάμο . Οτι τον έκανα μόνο και μόνο για να σωςω εκείνους , για να μην πάθουν εκείνοι τίποτα . Να με έσωζαν απο αυτό το μαρτύριο . Όμως κάτι τέτοιο ηταν αδύνατο ... Το ήξερα πολύ καλα . Εκείνα δεν μπορούσαν να αρθρώσουν λέξη κι εγω θα ήμουν για παντα καταδικασμένη σε μια άθλια ζωή ... Σε μια ζωή που ήμουν αναγκασμένη να επιλέξω .
"Σήκω πανω ! Και γδύσου ! " η απαιτητική φωνή του με εκανε να τρέμω περισσότερο . Δεν ήθελα να υπακουσω  στις στις εντολές του , γνώριζα καλα ωςτοςο οτι κάθε μου αντίσταση απλα θα τον εξαγριώνε περισσότερο και θα τον μετέτρεπε σε πιο βίαιο . Και ολη αυτη η βιαιότητα όλος αυτός ο θυμός θα ξεσπούσαν πανω στο σωμα μου  . Το που Βρικα την δύναμη να σικοθω στα πόδια μου και να σηκώσω το κεφαλι μου για να τον αντικρίσω , ούτε  η ίδια δεν το γνωρίζω . Σε κάθε μου κίνηση ένιωθα τον πόνο να με σκοτώνει  σαν αν με ξεςκιζε  στα δυο ωςτοςο μεσα σε πολύ λίγα λεπτά κατάφερα βα απαλλαχθώ απο τα ρούχα μου . Τωρα τα χέρια  μου ηταν έτοιμα να βγάλουν και τα εσώρουχα μου , όμως η επιτακτική φωνή του με σταμάτησε .
"Σε θελω με τα εσώρουχα για σημερα . Τωρα πήγαινε και ξάπλωσε ανάσκελα στο κρεβάτι ."
Ήξερα τι θα εκανε ... Το σωμα μου θα γέμιζε με μελανιές για ακόμα μια φορά . Σαν κουτάβι που υπακούει τυφλά τον αφέντη του , ξάπλωσα στο κρεβάτι και με κλειστά τα ματια περιμενα να αισθανθώ το σκληρό μαστίγιο να ξεσκίζει τη σάρκα μου . Το πρώτο χτύπημα ηταν τοσο επώδυνο , δεν καταφερα να κρατήσω το ουρλιαχτό μου . Τα επόμενα που ακολούθησαν  , παρότι  συνήθως ηταν ηπιότερα αυτη τη φορά γίνονταν ολο και πιο βίαια . Τον παρακαλούσε να  σταματήσει . Του υποσθχρθηκα να μην τον ξαναδώ στη ζωης μου αλλα αυτός ηταν ασταμάτητος . Σε μια στιγμη με ματια που είχαν γίνει ακόμα πιο σκούρα απο τον πόθο σταμάτησε να μαστιγώνει  το σωμα μου . Το κρύο αντικείμενο που κρατούσε έπεσε στο πάτωμα κάνοντας έναν αμυδρό θόρυβο . Τα ρούχα του ακολούθησαν αμεσως μετα . Με τα ίδια του τα χέρια ξεςκιζε τα εσώρουχα μου και εισχώρησε βίαια μεσα μου γεμίζοντας παράλληλα το στόμα μου με νερό και ενα απο τα αντισυλληπτικά χάπια που νε ανάγκαζε να πάρω . Μόλις τελείωσε σηκώθηκε ικανοποιημένος και βγήκε εξω . Για αρκετή ώρα δεν ειχα την δύναμη βα κουνήσω το σωμα μου . Ένιωθα βρώμικη και άχρηστη . Ενα απόβρασμα της κοινωνίας . Με δυσκολία σύρθηκα προς τον καθρέφτη και κοίταξα το είδωλο μου αηδιασμένοι . Ήμουν σαν μια πορνη ... Ετσι ένιωθα σαν μια φθηνή πορνη που για λιγη χρήματα εξέδιδε το κορμί της σε κάθε είδους σεξουαλικξ όρεξη των ανδρών . Όχι ... Ακόμα χειρότερα εβλεπα τον εαυτό κου σαν μια σκλάβα ... Και αυτό ήμουν . Η σκλάβα του Ντέρεκ . Μια κούκλα χωρις δίκη της βούληση υποχρεωμένη να υπηρετεί για παντα τον αφέντη της .
Το ντουζ με βοήθησε να συνέλθω λιγο και αφου κάλυψα τους πιο πολλούς μολωπες με μεικαπ ντύθηκα και κατέβηκα κατω