FUMA027

Chapter TWENTY-TWO: Piece By Piece

Chapter TWENTY-TWO: Piece By Piece

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Hindi na ako nagpaalam sa iba pa, umuwi na lamang ako ng bahay gamit ang skateboard..

Habang nakasakay ako sa skateboard bigla ko na naman siyang naalala..

Nang mga panahong pinagpipilitan niyang sumama sakin kahit naka-skateboard lang ako. Kay Fuma ko lang narealize na pwede pa lang pandalawahan ang skateboard kong toh..

Bigla akong huminto't tumingala sa langit, malapit na palang gumabi..

..
...

"Fuma naririnig mo pa ba ko?" para akong engot na kinakausap ang sarili.."Sino ba ang niloloko ko??"

Nagpatuloy na lang ako sa pagskateboard hanggang sa nakarating na ako ng bahay..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Nadatnan kong masayang nagtatawanan sa sala sina mama't papa..

"Good afternoon son.." nakangiting bati sakin ni mama't napatango na lamang ako.

"Is there any problem son?" sambit ni papa sabay senyas sakin na lumapit sakanila.

Agad rin akong lumapit at umupo sa gitna nilang dalawa..

"What's wrong Mark??" nag-aalalang tanong sakin ni papa.

Napabuntong hininga na lamang ako.."Mom, dad.. Wala na po si Fuma.. At hindi na po siya babalik pa, kahit kailan.."

Biglang nagkatinginan sina mama't papa na parang napapaisip..

"Who's Fuma?? Is she your new girl friend??" nagtatakang tanong ni mama't bigla akong natigilan.

"You don't remember her??! Si Fuma mom?! Yung personal alalay ko?!!" gulat na tanong ko.

"Personal alalay?? NO?!.. Pinakilala mo na ba siya samin?!" sagot ni papa't bigla akong napatayo.."Are you okay son??"

"Excuse me mom, dad.." sagot ko sabay lakad papuntang kusina.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Sa kusina..

"Excuse me po mga ate.." sambit ko't agad na napalingon sakin ang mga katulong.

"Ano po yun sir?" tanong sakin ng katulong na naghuhugas ng mga pinggan.

"Naaalala niyo pa po ba si Fuma??"

Nagkatinginan lang ang mga katulong..

"Hindi po sir.. naging bisita niyo na po ba siya dito??"

"No.." matipid na sagot ko sabay labas ng kusina.

NO! THIS CAN'T BE HAPPENING?!!

BAKIT HINDI NA NILA MAALALA SI FUMA??!

Naguguluhan akong pumasok ng kwarto ko't napasandal na lamang sa pader..

"No No No No!" inis na sigaw ko't bigla kong kinuha ang cellphone ko sa jacket.."Imposible?!!"

Dali-dali akong nagdial ng numero..

"Hello Bambam??"

"Oy Mark! Bakit ba bigla ka na lang umalis dito?!!" tanong sakin ni Bambam.."Alam kong nasasaktan ka sa pagkawala ni Fuma--"

"Oh thank god! Akala ko nakalimutan mo na rin si Fuma?!!" bulalas ko.

"HUH??! Bakit, ano bang ibig mong sabihin?!" nagtatakang tanong niya.

"Nakalimutan na nina mom and dad si Fuma and even the maids! They all forgot her!"

"HALA KA DYAN! Dapat siguro magpatattoo na ako ng pangalan ni Fuma!"

ADIK TALAGA ANG TIYANAK NA TOH?!!

"Bambam.." malungkot na sagot ko.."Pati ba tayo? Makakalimutan na din natin siya??"

"Hindi ko alam Mark, kung pwede nga lang isulat ko ang pangalan niya sa bawat sulok ng kwarto ko para hindi ko siya makalimutan eh?!" sagot ni Bambam at napabuntong hininga na lamang ako.."Pauwi na ako bro'..Bye.."

"Bye din bro'.."

Napatayo na lamang ako't binuksan ang veranda..

"O' HOLY COW!! YYAAAAHH!!" galit na sigaw ko.

MASISIRAAN NA TALAGA AKO NG BAIT SA MGA NANGYAYARI!!

Pano' kung paggising ko bukas, makalawa, sa susunod na buwan, taon.. HINDI KO NA SIYA MAALALA??! Nawala na nga siya sakin, hindi ko pa siya maaalala!

NAPAKA-UNFAIR NG MUNDO!

"Kung tumalon ba ko dito magkikita na tayo?!! Magkakasama na ba tayo habang buhay ah?!" parang tangang sigaw ko.

Napalingon ako sa mga flower pot sa veranda't paisa-isa itong inilapag sa sahig..

"Parating na ko dyan Fuma, hintayin mo lang ako.." sigaw ko sabay akyat ng veranda..

Nasa ikatlong palapag ng bahay ang kwarto ko kaya..

MATAAS NA RIN..

"ISA! DALAWA! TATLO--"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Subukan mong tumalon at hindi mo na siya makikita pang muli.."

"SINO YUN?!!" bulalas ko't agad akong napalingon sa likod ko!

WALANG TAO!

"Sinong nandyan??!" pasigaw na tanong ko.

Hindi ako pwedeng magkamali! Nakarinig ako ng boses ng isang babae!!