Unveiling the Secrets of the Innocent Princess

Kabanata 21

Kabanata 21
Eyes

Isang matagal na katahimikan ang namayani sa amin bago siya muling magsalita. "Want to come with me?"
Bibisita ako sa mga Caviezel."

Halos masamid ako sa sariling laway sa narinig. I knew it! Muling mauungkat ang usapang ganito tuwing nababanggit iyon.

"Huh? Bakit ka pa bibisita?"

She rolled her eyes. "Nami-miss ko lang sila."

I was about to speak when her phone started ringing.

"Wait lang... punta lang ako sa C.R." without hearing my reply she immediately walk. May kung anong kumurot sa puso ko habang pinapanood siyang maglakad papalayo. Bakit pakiramdam ko, kasabay ng paglakad niya papalayo sa akin ay ang paglayo ng loob niya?

Why does she need to go to somewhere private? Dati naman ay sinasagot niya ang kahit anong tawag tuwing kaharap ako.

In confusion and curiousness I followed her.  

Nang alam ko ng kaya ko ng marinig ang pinag-uusapan nila ay tumigil na ako sa paglapit pa at nagtago.

"Yes... Babe?"

My eyes widened in shocked. How... I... I didn't know she have a boyfriend. Ni wala siyang nababanggit tungkol roon dahil parang kailan lang nagtampo siya na hindi niya nalapitan ang mga idolo niya.

"Nasaan ka ba? Date tayo?!" she cheerfully said. I covered my mouth, stopping myself from gasping. I felt betrayed, again...

Bakit siya naglilihim sa akin?

"W-what?!" basag ang boses na sigaw ni Denice sa kabilang linya.

"You're b-breaking up... with m-me?!"

Kusang humigpit ang pagkakasarado ng mga kamay ko. What's happening? Bakit ngayong nalaman kong may boyfriend siya ay saka ko rin maririnig na nakikipaghiwalay ito sa kaniya?

Naramdaman ko man kanina ang pananakit ng dibdib pero mas nangingibabaw na ngayon ang awa para sa kaibigan ko.

"No, no, that's not true! You told me that you love me! Bakit ngayon sinasabi mo na hindi mo ako mahal?!"

Fuck that guy.

Isang malalim na bunting hininga ang pinakawalan ko na ng mapagdesisyunang lumapit na.

"Maribella..." bulong niya halo-halo ang emosyon. Mas bumuhos ang luha niya ng tuluyan akong makita.

"Y-you heard it?"

Kinuha ko ang cellphone na hawak niya, inignora ang kaniyang tanong.

"Denice, I'm really sorry. I don't want to hurt you. Sana mapatawad mo ako. Minahal na—"

"Fucking kill yourself. Kapag nalaman ko kung sino kang hinayupak ka mapapatay kita." I ended the call. Sa galit ko sa lalaki ay hindi ko naiwasang sabihin iyon. Oh sure, I'm not really going to kill him. I'll make him suffer first if ever.

"Shh... Stop crying. Sino ba kasi 'yon?"

"I want to go home," hindi ko na siya pinilit na sabihin sa akin kung sino iyon. Sumakay nalang kami ng taxi pauwi sa kanila.

"Bye, take care okay? Huwag mong iyakan ang hayop na 'yon.' Wag mo na siyang masyadong isipin, magpahinga ka na."

Sinigurado ko munang matutulog na siya. Wala kasi iyong lolo at lola niya. Nasa Manila raw at may inaayos na papeles o permit para sa new business nila.

Alasais palang pala, halos isa't kalahating oras lang pala ang itinagal namin sa mall.

Sumakay ulit ako ng taxi dahil uuwi na rin ako. Medyo malayo rin ang bahay namin pero lagi parin kaming nagkikita.