Adım hudut.İsmim gibi nefes alışım bile farklı çünkü ben bi vampirim,kalbi olmayan.Ama taki onu görene kadar , kalbim bi an da elinde olmadan sanki heran atacakmış gibi oluyor onu görünce.
Ve o kız bi insan nefes almayı iyi beceren ve bi atan kalbe...
"Fark etmen gerekiyor hudut... Sen ondan ne kadar kaçsanda o hep aklının kalbinin bi ucunda olacaktı."
Aynur:Nerdeydin? Hayal:Biraz dolaştım. Aynur:Gel yanıma otur. Hayal:Evet anne. Aynur:Affet beni olur mu ? Bu güne kadar sana karşı olan davranışlarım için. Hayal:Ama anne. Aynur:Dinle beni daha diyeceklerim bitmedi kızım. Hayal:Peki anne. Aynur:Çok ama çok seni incittim.Hatta kırdım. Biliyorsun.Sen anneni kaybettiğinde ben de arkadaşımı kaybetmiştim.Biliyorum bu bir sebeb olamaz sana kötü davranmama.Nedeni var aslında ama bunu şimdi sana söyleyemem, sormada zamanı gelince söyleyeceğim. Hayal:İstediğin zaman anlata bilirsin.Annem öldüğünde daha yedi yaşındaydım.Bununla başa çıkabileceğimi düşünemiyordum.Hep kendimi suçladım.Ama sen benim için annem kadar önemlisin. Sen ne kadar bana kötü davransanda. Ben senin içindeki sevgiyi göre biliyordum,elbet birgün ortaya çıkacaktı diye düşündüm.Onun için sen benim annem değil... Aynur:Evet ben anne değilim. Hayal:Anne değil.Abla,kardeş,abi ve annesin benim için...
O sırada annemin gözlerimin içinin dolduğunu fark ettim.Boynuma atladı ve sarıldı.Sımsıkı sarıldı.Ben de ona.
Koltuğa oturdum.Gözlerim öylece duvara bakıyordu.Bir ses işittim.
Zeyd:Ne bu dalgınlık biz geldik. Hudutİyi. Teo:Nerde hayal. Hudut:Evin de.Eee nerde misafirler.Yoksa ben mi göremiyorum? Teo:Yarın gelecekmiş. Hudut.Hııım iyi.Ben yatmaya çikiyorum. Zeyd:Nesi varmış? Hudut:Kimin? Teo:Hayal'den bahsediyor. Hudut:Sormadım. Zeyd:Nasıl yanı? Hudut:Sormadım işte.
Dedim yukarıya odama çıktım.Bildiğimi ikisi de biliyordu.Yatağa uzandım ama içimde anlamsız bi hüzün vardı.Adını koyamadığım. Doğruldum.Ellerimi dizlerimin üzerine vurdum. Aklımdan kalbimden çıkaramıyordum onu. Ve bu beni endişelendiriyordu.Onun ben de yer etmesine izin vermezdim.Ama vermiştim. Ayağa kalktım.Saate baktım üçtü.Bir saat kalmıştı Güneş'in tepe noktasına çıkmasına. Ama ben hiçe sayabilirdim.Sonun da yok olmak var olsa da. Öyle de yaptım.Huzur bulacağım bir yer düşündüm ve gözlerimi kapattım.Açtığım da ıssız bir ormandaydım. Etrafta rüzgarın sesi,yaprakların birbirine değip de çıkardıkları ses bi de kuşların sesi vardı.Bi an olsun onu unuttum.İlerlemeye başladım küçük bi batıkadan.Etrafın güzelliğine bakıyordum.Hem de ilerliyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bi taş belirdi önümde durdum ve üzerine oturdum.Ormana bakıyordum.Ağaçlara doğru. Bi yaprak fark ettim.Üzerinde bulunan su damlasını.Yavaşça kaydı ve boşluğa düştü. Yere doğru süzülüşünü izliyordum.O sıra da hayal gözlerimin önüne belirdi. Kucağıma bayılışı ve gözünden düşen yaş. Sızı hissettim kalbimin en derinlerin de.
Hudut:Aaaaaa...
Diye bağırdım.Ayağa kalktım ve yere doğru düşen su damlasının düştüğü noktaya vardım hızlıca.Avucumu açtım.Su damlasının avucuma düşmesi için.O sıra da aklımda bi kaç söz belirdi. Fark etmen gerekiyor hudut... Sen ondan ne kadar kaçsanda o hep aklının kalbinin bi ucunda olacaktı.
Şimdiye kadar sıkılmadan okumaya devam eden okuyucularıma teşekkür ediyorum...^_^... Umarım beğenmişsinizdir bu bölümü. Vote ve yorum bırakmayı unutmayın. Sizi seviyorum😍😊
