Adım hudut.İsmim gibi nefes alışım bile farklı çünkü ben bi vampirim,kalbi olmayan.Ama taki onu görene kadar , kalbim bi an da elinde olmadan sanki heran atacakmış gibi oluyor onu görünce.
Ve o kız bi insan nefes almayı iyi beceren ve bi atan kalbe...
Umarım Şarkıyı beğenirsiniz🙈 Bi değişiklik olsun dedim... Okumaya devam😊
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
"Delireceğim beynimin içinde atmayan kalbimin bile içinde duruyor.Ve beni istem dişi endişelendiriyordu.Bi türlü bitti diyemiyorum aşk bu olamazdı. Eğer buysa ben alışık değildim bu duyguya. Onu görmeden uyuyamıyacaktım bunu anlamıştım.!."
Hayal:Dolandırmaya gerek yok lafı doğrudan söyleye bilirsiniz. Polis:Ben sizi düşünmüştüm küçük hanım ama sizin dediğiniz gibi lafı dolandırmadan söyleyeyim.Babanızı trafik kazasında kaybettik. Yarın sabahda cenaze size teslim edilecek. Hayal:Tamam.
Diye bildim.O anda ağzımdan tek bu kelime çıktı.Telefonu yerine sehbanın üzerine koydum Koltuğa oturdum.
Duman:O kadar kolay değil bu işten sıyrılman. Bu ilk olayın diye fazla üstleniyorum , tekrarı asla ama asla olmasın.Bunu bi uyarı diye yaz bi kenara.Örnek öğrencisin unutma vampir akademisinde.Bu davranışlar hudut'a hiç yakışmadı. Hudut:Biliyorum. Duman:Güneş'in sana değmesiyle güç kullanımların yer değiştirmiş olabilir.Ağrın sızın bilemedin 2,3 gün olur. Hudut:Peki prensim. Duman:Gidebilirsin.
Yanından ayrıldım.Odama yatağın üzerine belirdim.Boylu boyunca uzandım.Kalbimle ve hislerimle değilde aklımla karar vermemi söylüyordu prens. Peki ben bu lafın neden tek kelimesini bile uygulayamıyordum.Kalbimde aklımda o diye neden ısrar ediyordu.Kalbim onunla dolu. Aklım ise onu düşünmekten geri durmuyor. Hiç ama hiç beni yalnız bırakmıyordu.Neden ondan uzaklaşamıyordum.Ne kalbim ne de aklım. Kalbim neden bu denle onunla dolu.Ağlayışı. Gözünden düşen tek damla bu dünyayı yok etme nedenim gibi duruyor.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şuanda ne kadar üzgün olmalı.Üzgün ve bitik bi halde.Ben o hisleri bilmesem bile onun hüznünü acısını hissediyordum.Çünkü onun hayatımdan çıkması aynı duyguları barındırıyordu.Ya ben kaybetmiş olsaydım ailemi ne durumda olurdum.Onun gibi sakın olabilir miydim? Yataktan kalktım.Bu duygular bu düşünceler beni mahvediyordu.Yerim de duramıyordum.12 saat.Çok geç olmuştu.Ben uyuyamıyorum ama.Peki o uyumuş muydu? Uyuya biliyor muydu? Ne yapıyordu şimdi? Sorular sorular sorular... Odaya bile sığamıyordum.
Delireceğim beynimin içinde atmayan kalbimin bile içinde duruyor.Ve beni istem dişi endişelendiriyordu.Bi türlü bitti diyemiyorum aşk bu olamazdı. Eğer buysa ben alışık değildim bu duyguya. Onu görmeden uyuyamıyacaktım bunu anlamıştım.!.
İlerde güzel bi bölüm sizi bekliyor bakalım hudut hayal'i görmeden uyuya bilecek mi?
