Vampirin İlk Aşkı

Bölüm 21-kimsin sen?

Arkadaşlar hepinize teşekkür ediyorum beni yalnız bırakmadığınız için •••••

Size ihtiyacım var unutmayın^_^!!!

*******************************************

"Keşke herşey bir rüya olsa . Uyansam geçse diye cümleler geçiriyordu aklından. İşitiyordum beyninden geçenleri güçlerim sayesinde. Ama kimdi bu kız.Tanıdığım biriydi. Bu kıyafetler.Araba az daha ilerleyince yüzünü gördüm.
Ve o kız olduğunu yanı hayal olduğunu fark ettim. Peki neden bu kadar üzgündü?Burda ne işi vardı? Arabanın yanından bile geçtiğini fark etmemişti."

Teo:Neden birşey demedin sende?
Hudut:Ne demeliydim? Sen dedin işte.
Zeyd:Boşverin. Kahvaltı yapalım.

Eve vardığımda kapı ardına kadar açıktı. İçerden ağlama sesleri geliyordu. Koşarak içeriye girdim. Korkmuştum bir şey oldu diye. Annemi koltukta oturmuş ağlıyordu.Elindeki cüzdanı okşadığını fark ettim.Ne olduğunu anlamamıştım.
Hızlı adımlarla yanına oturdum.

Hayal:Ne oldu anne neden ağlıyorsun ?

Hiç ses gelmedi annemden.O yine ağlamaya devam ediyordu.Elindeki cüzdanın babama ait olduğunu anladım.Yarısı kanlı bir şekilde.

Hayal:Babam.

Dedim gözlerim doldu.Annemi onun yüzünden kaybetmiştim.Ama yinede onu seviyordum. Beni her ne kadar dövsede.Çünkü o benim babamdı.Koltuktan kalktım.Annemin ayaklarının dibine diz çöktüm.

Hayal:Anne.

Dedim ellerini avuçlarımın içine aldım.Yüzüne baktım.Gözleri kan çanağına dönmüştü ağlamaktan.

Aynur:Öldü o.
Hayal:Nasıl oldu?
Aynur:Arabanın altında kalmış.

Gözyaşlarım yanaklarımdan süzüldü yavaşça. Annemde öyle ölmüştü babamda.

Hayal:Nasıl olur?
Aynur:Bi kız çoçuğu görmüş yolun ortasında. Araba nerdeyse ona çarpmak üzereymiş . O da onu kurtarmak için yola doğru koşmuş.Kızı yoldan kıya atmış.Ama araba bu sefer ona çarpmış.
Öylece kala kaldım.Bu bana birşey hatırlatmıştı Yıllar  önce beni kurtarmak için canını ortaya koyan annemi. Kadere bakın bu günde babamı kaybettim ve aynı ölüm şekli.Peki babam beni mi düşünüp kız çoçuğunun yoldan arabanın altında ezilmekten kurtarmıştı.Ama değiştiremeyeceğim bi gerçek vardı oda annem gibi artık oda yoktu. Varlığı pek mutlu etmesede beni.

Aynur:Ağlama kızım.
Hayal:Anne.

Dedim ve ona sarıldım.Bana ilk defa kızım demişti.İlk defa bana sarılmıştı bu kadar içtenlikle.İkimizde hıçkırığa boğulduk. O anda aklıma deli gibi sorular meşgul etmeye başladı. Öksüz yetim bir nevi sokakta kalmıştık.Artık bu dünyada yapa yalnız kalmıştık.
Bu duygu beni korkutuyordu.

Teo:Yeni bir mesaj geldi.Yeni arkadaşlarımızı almaya gıdıyoruz.
Hudut:Şimdi mi?
Teo:Evet.
Hudut:Ne yapalım emir büyük yerden. Garajdaki arabayla gidelim.
Zeyd:Ben kullanırım.
Hudut:Oda tamam . Teo senin bir isteğin var mı?
Teo:Yok.
Hudut:Iyı .En azından senin bi isteğin yok.

Garaja indik.Dört tane araba vardı.Orman yolu olduğu için büyük tekerlekli olanı seçtik.Arkaki koltuğa ben oturdum.Öyle anlaşmıştık.Çünkü ne zaman Zeyd araba kullansa ben arkaki koltukta otururdum.

Bian da evin duvarlarının üzerime doğru geldiğini fark ettim.Bu duygu herşeyden kötüydü.Anneme sarılmaktan kendimi çektim. Ona baktım.Sonrada evden çıktım koşarak.Oan tek şey geçiyordu beynimden mezarlık. Ölen annemin yanı.Üvey anneme bu güne kadar hep anne diye hitap ettim ama asıl annem ölüydü benim. Ve bu gerçeği ben dahi hiç kimse değiştiremezdi.Mezarlığa doğru koşuyordum bu düşünceler beynimi kurcalarken. Üzerimdeki hırka omuzlarından aşağıya doğru düştü seri siliyordu.Yavaşladım ayaklarım yorulmuştu.Hırkayı tutuyordu kollarım ama yeri süpürüyordu.Umrumda değildi ama. Gözyaşlarım süzülüyordu yanaklarımdan. Aynı açıyı bir kez daha yaşıyordum. Annemin ki kadar acı olmasada üzülmüştüm.Belkide bir kez daha bana annemin ölümünü hatırlattığı için bu kadar ağlıyordum. Baba kelimesi uzaktı bana.

Teo:Biliyorsun hudut artık beş kişi olacağız.
Hudut:Biliyorum.Sayı saya biliyorum.
Zeyd:Onun diyeceğini ben söyleyeyim istersen.
Hudut:Söylemenize gerek yok beyninizden geçenleri okudum çoktan.Sakın tek kelime bile etmeyin.
Zeyd:Bakın hayal' in evinin kapısı acık.
Teo:Şakamı yapıyorsun.Bi zahmet acık olsun yanı.
Hudut:Ya boşverin şu kızdan bahsetmeyi.
Zeyd:Emriniz olur soğuk prens.
Hudut:Haaa haa.

Araba az ilerledikten sora.İlerde çok ilerde biri gözümün önüne geldi.Kim olduğunu anlayamamıştım. Küçük adımlarla yürüyordu Son derece kalbi hızlı atıyordu. Birde o bedenini sarıp sarmalayan hüznü.Ama kıyafetleri bana çok tanıdık geliyordu.

Hudut:İlerde birini gördüm.
Teo:Kim?
Hudut:Bilmiyorum ki sis var az etrafta çıkaramadım.

Kalbim çok acıyordu.Annem ve babam.Annemi araba kazasında kaybettim.Babamı da araba kazasında.Başka bi soru daha kurcalıyordu düşüncelerimi.Beni kim bakacaktı.Artık benimle yetim diye dalga geçerler.Eskiden annesiz diye geçerlerdi.Şimdi ise yetim öksüz diye.Öylece önüme bakıyordum ve yürümeye devam edıyordum.
Bi araba sesi duydum ama hiç yola bakmadım. Daha çok ben asfaltın  taşına bakıyordum.

Teo:Zeyd az yavaş sür arabayı bakalım kim.
Hudut:Merakımdan değil ama ormanın bu ıssız yerinde tek başına olması demek ki yolunda gitmeyen birşeyler var onun için .
Zeyd:Tamam yavaşladım.

"Keşke herşey bi rüya olsa.Uyansam geçse. Keşke herşey bir rüya olsa.Uyansam geçse. Uyansam geçse."bu cümle dilimde dolanıyordu.

Teo:Kim bu kız?
Zeyd:Anlayamadım.Biraz daha yaklaşalım .

Şu cümleleri beynimden geçiriyordum.Keşke herşey bi rüya olsa.Uyansam geçse.Keşke herşey bi rüya olsa.Uyansam geçse Uyansam geçse.

Keşke herşey bir rüya olsa . Uyansam geçse diye cümleler geçiriyordu aklından. İşitiyordum beyninden geçenleri güçlerim sayesinde. Ama kimdi bu kız.Tanıdığım biriydi. Bu kıyafetler.Araba az daha ilerleyince yüzünü gördüm.
Ve o kız olduğunu yanı hayal olduğunu fark ettim. Peki neden bu kadar üzgündü?Burda ne işi vardı? Arabanın yanından bile geçtiğini fark etmemişti.

En uzun bölüm oldu arkadaşlar😁😀Evet arkadaşlar hikaye can alıcı yere doğru gidiyor.İlerki bölümde sizi büyük süprizlerde bekliyor okumaya devam edin.

Yorum ve votelerinizi unutmayın

Sizi seviyom canlar 😍😊

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨