Οι Μαχητές Του Έρωτα (Υπό Διόρθωση)

Κεφάλαιο 6

Λυδία

Ανεβηκα στη μηχανή του και ήταν τέλεια. Σίγουρα, ήταν καλύτερη από του Μιχαλη...και για να είμαι ειλικρινής προτιμούσα τον Ιάσονα από τον Μιχαλη. Με τον Μιχαλη είμαστε φίλοι. Τρεχουμε στους δρόμους της νυχτερινής Αθήνας και η επιθυμία μου να αποκτησω μια μηχανή αυξάνεται. Θα πρέπει να ξεκινησω μαθήματα οδήγησης. Θα δούμε από εβδομάδα.

Κοιτάζω τη μορφή του τόσο κοντά μου και αρχίζω να φαντάζομαι το δυνατό κορμί του γυμνό. Τα χείλη του πάνω στα δικά του. Τα χέρια του πάνω μου να ταξιδεύουν σε όλο μου το σώμα και μαζί τους να ταξιδεύω κι εγώ. Να με αγγίζει σε μέρη που να με τρελαινει και εγώ να λιωνω. Αισθάνομαι πως υγραινομαι. Η θερμοκρασία του σώματος μου αυξάνεται και εγώ δεν ξέρω τι παθαινω. Χωρίς να το καταλάβω, σφίγγω τα χέρια μου στους κοιλιακούς του και τα νύχια μου τον γδερνουν. Τι έκανα; Όχι ρε γαμωτο. Καλά ρε Λυδία τόσο ηλιθια είσαι; Αμάν ρε παιδάκι μου. Τώρα τι του λες εεε; Για να σε δω...

"Γιατί το έκανες αυτό;" με ρωτάει. Μαζεύω καλύτερα τα χέρια μου. Πιο κόσμια.

"Ένα ρεύμα με διαπερασε και κρυωσα λίγο.". Λέω ότι μου έρχεται κατευθείαν στο μυαλό. "Κρυωνεις;". Με ξαναρωταει. Μπράβο. Το πίστεψε. Αν με κοιτούσε στα μάτια, όμως, είμαι σίγουρη πως δεν θα μπορούσα να του πω ψέματα. "Όχι" του λέω. Δεν ξανά μιλήσαμε.

Μετά από λίγο φτάνουμε και εκεινος απλώνει το χέρι του και με βοηθάει να κατέβω. Φτιάχνω το φόρεμα μου. Δεν θέλω να μου την ξαναπει. Ε; Όχι! Όπως θέλω θα κυκλοφορω. Και με το βρακι ακόμα. Γίνομαι υπερβολική..αυτό είναι κακό. Πολύ κακό. Εύχομαι να φύγει αμέσως. Αλλά, όπως πάντα, η τύχη δεν είναι με το μέρος μου.. Σβηνει τη μηχανή. Κατεβαίνει και έρχεται μπροστά μου. Ας μην κάνει βλακεία. Ας μην κάνει βλακεία. Πρέπει να είμαι χαλαρή. Χαλαρή, χαλαρή, χαλαρή. Κοιτάζει πάνω από τον ώμο μου και καταλαβαίνω ότι θέλει να ξέρει αν το σπίτι είναι όντως δικό μου.

"Είναι το σωστό αυτή τη φορά." γελάω. Γνέφει αλλά δεν μιλάει. Με παρατηρεί. Δεν τον ενδιαφέρει αν το έχω καταλάβει ή όχι. Νιώθω τόσο αμήχανα, ούτε πρωταρα να ήμουν.. Παίζω με τα κλειδιά μου για να έχω κάτι να κάνω και κοιτάω κάτω. Πες κάτι! Μουγγαθηκε; Α καλά.. Άμα είναι να περιμένει από τις γυναίκες να κάνουν το πρώτο βήμα, καηκαμε! Λες να έχει πάει με πολλές; Δεν με ενδιαφέρει... Με ενδιαφέρει; Όχι! "Καληνύχτα Ιάσονα. Σε ευχαριστώ. Για όλα!" λέω. Δεν θα κατσω έτσι. Εκνευριζομαι..

"Καληνύχτα Λυδία. Ελπίζω να τα ξαναπουμε." μου απαντάει. Τόση ώρα δεν μιλούσε και μόλις του είπα καληνύχτα απάντησε σε δευτερόλεπτα. Άμα δεν ήθελε να με φέρει ας το έλεγε. Γυρναω και φεύγω προς το σπίτι μου. Ο σάκος θα μου φταίει πάλι. Πιάνω τα κλειδιά καλύτερα και ξεκλειδωνω. Ξαφνικά, δύο χέρια με γυρνάνε. Είμαστε ο ένας απέναντι απο τον άλλο. Βλέπω μία τα μάτια του και μία τα χείλη του. Ανασανω βαριά και προσπαθώ να ελεγξω τον εαυτό μου. Με κοιταει λάγνα και με φιλάει. Αρχικά, με φιλάει ήρεμα. Τα χείλη του έχουν υπέροχη αίσθηση. Είναι το ωραιότερο φιλί. Η καλύτερη αίσθηση. Μαγεία. Γίνεται πιο άγριος και με δαγκώνει. Κάτι με γαργαλαει μέσα μου. Βογγαω και βάζει την γλώσσα του στο στόμα μου. Σαν να ξυπνησα κα τον δαγκώνω, ρουφάω τη γλώσσα του και με κολλάει στον τοίχο. Βάζω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και βαθαίνω το φιλί. Θέλω κι άλλο. Κολλάει το σώμα του στο δικό μου και αισθάνομαι τη στύση του. Τρελαινομαι και αναστεναζω. Τον θέλω μέσα μου... Το χέρι του κάνει βόλτες στη μέση μου και με το άλλο μου ζουλαει το στήθος. Ανατριχιαζω και είμαι σίγουρη πως αν με αγγίξει πιο κατω θα τελειώσω χωρίς να έχει κάνει στην ουσία τίποτα.. Η λογική ξυπνάει και μου φωνάζει να σταματήσω. Τόσο εύκολη είσαι; Ειδες ωραίο άντρα και να πέσεις με τη μία; Σταματάω το φιλί και τον κοιτάω ξεπνοη. Τελικά, το μυαλό κέρδισε αυτή τη μάχη.