Οι Μαχητές Του Έρωτα (Υπό Διόρθωση)

Κεφάλαιο 16

Ιάσονας

Μία εβδομάδα έχει περάσει και δεν με έχει πάρει ούτε ένα τηλέφωνο... Η σκέψη μου τριγυρνά στο όνομα της. Τι μπορεί να κρύβει και να χρειάζεται τόση μυστικοπάθεια; Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί αν ξεκινησω να κάνω υποθέσεις μόνος μου για το τι μπορεί να της συμβαίνει, θα πάω στα χειρότερα. Ότι, δηλαδή, κάπου είναι μπλεγμένη ή ότι είχε άλλον μαζί με εμένα. Τώρα που το σκέφτομαι το δεύτερο είναι πολύ πιθανό. Δεν την ικανοποιούσα σεξουαλικά και έψαξε να βρει άλλον. Τον βρήκε και μάλλον έκλαιγε απο ενοχές. Ή έχασε το παιχνίδι της και στενοχωρήθηκε. Και τώρα που την άφησα, ζει ανέμελη. Οχι! Δεν θέλω να βάζω με το μυαλό μου τέτοια πράγματα για εκείνη.. Δεν το πιστεύω ότι αυτή είναι η απάντηση σε όλα..

Με τον Νίκο μιλάω αρκετά συχνά. Ρωταω μόνο αν είναι καλά από φόβο μήπως οι προβλέψεις μου βγουν αληθινές. Γαμωτο..

Κάθε μέρα ακολουθώ το ίδιο πρόγραμμα. Πάω στο τμήμα, ενημερώνομαι για τυχόν εξελίξεις και ηγούμαι της παρακολούθησης του Μιχαλη. Τις τελευταίες ημέρες ανελαβα και κάποιες μικρές υποθέσεις για να απασχολούμαι συνεχώς. Ήταν ένας αποτελεσματικός τρόπος να μην τη σκέφτομαι. Αν και πάντα στο τέλος το μυαλό εκεί κατέληγε. Τώρα βρίσκομαι στο γυμναστήριο του τμήματος και ξεδινω.. Αναπολω τι έχει συμβεί όλη τη βδομάδα μακρυά της..

Στην υπόθεση προχωρούσαμε με βήματα χελώνας. Αργά και σταθερά. Στα ενοικιαστηρια που αναζητούσαμε, βρήκαμε την ακριβή ημερομηνία όπως μας είχε πει και η γυναικα που επισκεφθηκαμε στη Θηβα. Αναμενόμενο ήταν πως το όνομα του Άγγελου δεν υπήρχε πουθενά. Αυτός ο άνθρωπος που, συμφωνα πάντα με τα λόγια της, είναι στη φωτογραφία λεγόταν Γιαννης Ευθυμιου και πέθανε σε τροχαίο πριν επτά χρόνια. Παιδιά, οικογένεια, αδέρφια δεν είχε και οι γονείς είχαν πεθάνει πολλά χρόνια πριν. Αυτό το έκανε πιο δύσκολο για εμάς να πάρουμε πληροφορίες για αυτόν από κάποιον εν ζωή. Οι πιο παλιοί στο τμήμα τον θυμούνται και είναι σίγουροι πως υπηρέτησε και ήταν από τους καλύτερους. Εμείς σαν πιο νέοι δεν ξέραμε κάτι για εκείνον. Έτσι, αποφάσισα να πάω στα κεντρικά. Εκεί, ο κύριος Παπαθανασιου είναι ανώτατος αξιωματικός και αποτελούσε μέλος της ομάδας του Άγγελου ή του Γιάννη...

Όταν ανέβηκα στο γραφείο του, με υποδέχτηκε με μεγάλη χαρά. Με γνώριζε, λέει, λόγω των εξαιρετικών ικανοτήτων μου. Τον ευχαριστησα για τα καλά του λόγια και μπήκα κατευθείαν στο ψητό. Του έδωσα τον φάκελο με την υπόθεση του Άγγελου καθώς και τον φάκελο του Γιάννη Ευθυμιου. Δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι με την ίδια μορφή... Τα διάβαζε ώρα και με απόλυτη προσήλωση. Όση ώρα μελετούσε τα αρχεία, η γραμματέας του μου προσέφερε καφέ και τον απολαυσα με την ησυχία μου. Τελειώνοντας σήκωσε το βλέμμα του και με κοίταξε προβληματισμένος. Βγάζει τα γυαλιά μυωπίας του και βολευεται καλύτερα στη δερμάτινη καρέκλα του.