Οι Μαχητές Του Έρωτα (Υπό Διόρθωση)

Κεφάλαιο 20

Λυδία

Η σημερινή μέρα για μέρα ήταν πραγματικά εξουθενωτική. Συνέβησαν όλα τόσο γρήγορα... Και συμπεριλαμβανω και την προηγούμενη νύχτα με τον Ιάσονα. Περίμενα να με κάνει δική του και να λιωνω για εκείνον πολύ καιρό, και όταν έγινε έπλεα σε πελάγη ευτυχίας. Δεν με πείραξε τόσο που δεν τον βρήκα μαζί μου το πρωί. Τον καταλαβαινα.

Μετά η τυχαία συνάντηση μου με την Γεωργία.... Όλη η χαρά και το αίσθημα της ανυπομονησίας να είμαι με τον Ιάσονα εξατμίστηκαν... Αντικαταστάθηκαν από την οργή και την απελπισία πολλών χρόνων. Την είχα ξεχάσει και ήμουν καλά. Πλέον θεωρώ πως το κατάλαβε και δεν θα με ενοχλήσει άλλο. Η σκηνή στο καφέ μπροστά στον Ιάσονα, τα παιδιά και όλους τους πελάτες, που είχαν πάει για να απολαύσουν τον καφέ τους και εγώ τους το έβγαλα ξινό, ήταν το αποκορύφωμα. Όταν ετρεξα στο δρόμο, ήθελα στα αλήθεια να τελειώνουν όλα. Θα ήταν καλύτερα...

Ωστόσο, μόλις ανοιξα τα μάτια μου και είδα το ανήσυχο πρόσωπο του Ιάσονα, κατάλαβα πως αν χανομουν θα ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου... Όχι επειδή δεν θα ζούσα, απλά επειδή θα αφηνα πίσω τον Ιάσονα. Στα μάτια του είδα τη ζωή.. Εκείνος μου δίνει ζωή με το βρίσκεται κοντά μου..

Με πήρε σπίτι του και φαγαμε ωραιότατα σάντουιτς που έφτιαξε με τα χερακια του...ε και μετά δεν μείναμε μόνο στα σάντουιτς... Γι' αυτό και έστειλα μύνημα στον Παναγιώτη αν γίνεται να αναλάβει αυτός σήμερα γιατί προέκυψε κάτι σοβαρό.. Ευτυχώς δέχτηκε.

"Ιάσονα.. Το κινητό σου.." του λέω σιγά αφού έχει αποκοιμηθεί στον καναπέ με εμένα στην αγκαλιά του. Μουγκρίζει και μου ξεφεύγει ένα γελακι..

"Αστο να χτυπάει.." λέει μες τον ύπνο του και με σφίγγει πάνω του. Κουρνιάζω πάνω του και ο αντίχειρας του σχηματίζει κύκλους στη μέση μου. Μ'αρεσει.. Τον φιλαω στο λαιμό και χαμογελάει. Το κινητό σταματάει και κλείνω τα μάτια μου. Πάνω που αφηνομαι στη γλυκιά μελωδία της άρπας του Απολλωνα, το κινητό του ηχεί ξανά. Μήπως έχει γίνει κάτι;

"Ιάσονα..το κινητό σου χτυπάει ξανά" του λέω και χαϊδεύω τους κοιλιακούς του.

"Μωρό μου άφησε το. Όποιος κι αν είναι θα τον πάρω μετά" λέει κάπως μπερδεμένα ενώ κοιμάται. Μωρέ το μωρό μου νυσταζει.. Ο ήχος είναι επίμονος και αρχίζει να με εκνευρίζει..

"Δεν μπορώ να το ακούω άλλο" 'παραπονιεμαι'.

"Σήκωσε το" μου λέει και με αφήνει. Σηκωνομαι και αλλάζει πλευρό. Γελαω με την συμπεριφορά του και απανταω στο τηλέφωνο. Δεν προλαβαινω να μιλήσω και η φωνή από την άλλη γραμμή λέει.