Οι Μαχητές Του Έρωτα (Υπό Διόρθωση)

Κεφάλαιο 11

Λυδία

Οι πρωινές αχτίδες φωτός μπήκαν στο δωμάτιο. Τα μάτια μου.. Πωω.. ξέχασα να κλείσω τις κουρτίνες και παρ'τα τώρα.. Τεντώνομαι και αφήνω διάφορα μουγκρητά. Γυρναω από την άλλη και το κρεβάτι είναι άδειο. Θα έφυγε... Δεν μπορώ να τον καταλάβω ρε γαμωτο. Υποτίθεται είμαστε ζευγάρι. Είμαστε μαζί. Νομίζω είναι περίεργο να μην θέλει να κοιμηθεί μαζί μου. Το δέχομαι και τον περιμένω. Μπορεί να μην καλά αυτή την περίοδο και να είναι πιεσμένος στη δουλειά. Από ότι έχω καταλάβει η υπόθεση είναι δύσκολη. Δεν γνωρίζω περί τίνος πρόκειται αλλά ούτε και θέλω να ανακατευομαι. Πρέπει να σηκωθω.

Σερνω τα πόδια μου βαριεστημενα και πάω μέχρι το μπάνιο που βρίσκεται στο δωμάτιο μου. Κοιταζομαι στον καθρέφτη... Τους ξέρετε την Πεντάμορφη και το τέρας; Ε, εγώ είμαι το τέρας. Τα μαλλιά μου χάλια και ακόμα κοιμάμαι όρθια. Ναι, δεν είμαι σαν τις ωραίες πριγκιπισσουλες που ξυπνάνε με τα πουλάκια με μαλλί στη τρίχα και πορσελανινο προσωπακι.. Μπαίνω για μπάνιο να ξυπνησω. Μπορώ να πω ότι λειτούργησε. Βγηκα με άλλη διάθεση. Βούρτσισμα δοντιών, άνετο σορτσάκι και μπλούζα, ένα πρόχειρο κότσο και έτοιμη!

Παίρνω το κινητό μου από το κομοδινο και το κοιτάζω. Όχι δεν το θαυμαζω, απλά με όλα αυτά ξέχασα να καλεσω τον Λύκο. Δεν έχει τελειώσει η προθεσμία, απλά θέλω να είμαι τακτική. Καλώ τον αριθμό του και απαντάει αμέσως.

"Λυδία. Χαίρομαι που πήρες." λέει πρώτος με χαρά.

"Κι εγώ. Λοιπόν, για να μην μακρυγορουμε. Θα συμμετάσχω αλλά πρώτα θα μιλήσουμε." θα ξεμπερδεψω με αυτή την ιστορία.

"Εντάξει. Μπορείς σήμερα;"

"Ναι. Πες μου ώρα και μέρος.". Σήμερα δεν έχουμε μάθημα στη σχολή και αν μου πει για απόγευμα, θα ειδοποιησω τον Παναγιώτη πως μπορεί να αργησω λίγο. Ελπίζω να μην πειράξει ιδιαίτερα.

"Σε δύο ώρες, στο γραφειο μου. Όχι στο κέντρο. Ξέρεις."

"Έγινε. Ναι, ξέρω." κλείνω και κατεβαινω κάτω για να δω αν έχει ξυπνήσει ο Εκτορας. Κοιτάζω την οθόνη του κινητού μου λέει ότι η ώρα είναι επτά. Θα έχει ξυπνήσει.

Κατευθυνομαι προς την κουζίνα και ακούω ομιλίες. Αναγνωριζω τη φωνή του και χαίρομαι που δεν έφυγε. Κι εγώ τον κατηγόρησα άδικα... Δεν πειράζει. Εξάλλου, δεν το ξέρει.

"Καλημέρα!". Αφού είναι εδώ, θα πρέπει να τον πεισω να φύγει πριν φύγω κι εγώ. Θα είναι πιο καλά έτσι. Δεν θα με ρωτήσει που πάω και δεν θα αισθανθώ άσχημα που θα πω ψέματα.