Κεφάλαιο 92

4.9K 342 18
                                    

Λυδία

Οι μέρες στο νοσοκομείο πέρασαν σαν νερό. Τα μωρακια μας είναι δύο υπέροχα μικρά πλάσματα που μας έχουν ξετρελάνει όλους. Μιλήσαμε με την μαμά, τον Μάρκο και την Αλίκη και μας είπαν πως θα έρθουν να μας επισκεφτούν. Το ίδιο είπε κι ο Έκτορας. Με τον Ιάσονα αποφασίσαμε να φιλοξενήσουμε τη μαμά με τα παιδιά σπίτι μας και να δώσουμε στον Έκτορα τα κλειδιά για το παλιό διαμέρισμα του Ιάσονα. Ένας είναι, ένα δωμάτιο έχει, οπότε είναι ο,τι πρέπει. Η μαμά θα κοιμηθεί στο ένα δωμάτιο κι ο Μαρκος με την Αλίκη μαζί στο άλλο. Ναι, είναι ακόμη μαζί και πολύ ευτυχισμένοι. Λες να βρήκαν το άλλο τους μισό με την πρώτη ευκαιρία; Πολύ το χαίρομαι.

"Ιάσονα, πάρε τον μπέμπη. Κλαίει." Λέω στον Ιάσονα καθώς προσπαθώ να κοιμησω την μπέμπα. Συνήθως τους αποκαλούμε με τα ονόματα τους αλλά το μπέμπης και μπέμπα είναι πολλές φορές αναπόφευκτα.

"Ναι, αμέσως." Απαντάει και τον παίρνει αγκαλιά. Ο μικρός στη στιγμή σταματάει να κλαίει και το μόνο που ακούγεται είναι το έντονο ρουφηγμα της πιπίλας του. Γελαω πνιχτα και κοιτάζω τον Ιάσονα στα μάτια. Δείχνουμε τόσο ευτυχισμένοι.. Εγώ με την οικογένειά μου, τους αγαπημένους μου ανθρώπους... Νιώθω ολοκληρωμένη. Τώρα μπορώ να ζήσω ελεύθερη από όλα όσα με είχαν δέσμια σε μία ανεπιθύμητη ζωή.

Ύστερα από λίγα λεπτά απόλυτης ησυχίας για να κοιμηθούν τα μικρουλια μας, τα καταφέραμε. Αφήνω τη μικρή μου πριγκίπισσα στην κούνια της κι ο Ιάσονας τον πρίγκιπα μας στη δική του. Χαμογελαμε και βγαινουμε έξω. Πριν βγω, ανοίγω το διακόπτη για την ενδοεπικοινωνια.

"Επιτέλους, κοιμήθηκαν." Ξεφυσάει και γελαω με την υπερβολή στο ύφος του.

"Υπάρχουν και χειρότερα. Τουλάχιστον, τα δικά μας κοιμούνται όλο το βράδυ. Φαντάσου να έκλαιγαν όλη μέρα." Του δίνω να καταλάβει τι θα γινόταν σε μία χειρότερη περίπτωση. Τα παιδιά μας είναι μία χαρά ήσυχα.

"Πωπω! Έχεις απόλυτο δίκιο!" Λέει με μία τρομαγμένη έκφραση. Έχει πολύ πλάκα όταν μαθαίνει κάτι νέο για τα μωρά ή βιώνει κάτι διαφορετικό. Όπως προχθες. Τον άφησα να αλλάξει και τα δύο μωρά ενώ εγώ τον παρακολουθούσα από μία πλευρά. Περιττό να πω ότι την έβαλε ανάποδα και έβριζε επί πέντε λεπτά επειδή δεν κολλούσε το αυτοκόλλητο για να κλείσει. Τελικά, του έδειξα και μετά το έπαιζε περήφανος που τα κατάφερε.

Κατεβαινουμε τη σκάλα και πέφτουμε στον καναπέ κουρασμένοι. Ο Ιάσονας αυτές τις μέρες δεν πάει στο τμήμα. Ολόκληρος αρχηγός έγινε, οικογενειάρχης. Με κλείνει στην αγκαλιά του και ακουμπαω το κεφάλι μου στο στερνό του καθώς βολευομαι καλύτερα.

Οι Μαχητές Του Έρωτα (Υπό Διόρθωση)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora