Οι Μαχητές Του Έρωτα (Υπό Διόρθωση)

Κεφάλαιο 78

Ιάσονας

"Να με παίρνετε τηλέφωνο. Να μαθαίνω νέα σας." Μας λέει η μαμά και αγκαλιάζει τη Λυδία και μετά εμένα. "Να την προσέχεις, γιε μου." Μου ψιθυρίζει καθώς με σφίγγει στην τρυφερή αγκαλιά της. Απομακρύνεται και με κοιτάζει στα μάτια. Της γνεφω καταφατικά.

"Να μας πεις να έρθουμε να δούμε τα μωρακια." Λέει η Αλίκη στην Λυδία και αγκαλιάζονται.

"Εννοείται!" Της απαντάει εύθυμα εκείνη. Η Αλίκη έρχεται προς το μέρος μου και με αγκαλιάζει. Ανταποδιδω την αγκαλιά και της λέω πως χαρηκα που τη γνώρισα.

"Παρομοίως!" Απαντάει και χαμογελάει. Σηκώνει τη βαλίτσα της και προχωράει λίγο πιο πέρα.
"Εσύ δεν μας καταδεχεσαι;" Ρωτάει η Λυδία με παραπονιαρικο τόνο τον Μάρκο. Εκείνος της χαμογελάει θερμά και την πλησιάζει. Ανοίγει τα χέρια της για να τον αγκαλιάσει.

"Είναι πολύ τυχερός που σε βρήκε." Τον ακούω να της λέει και τη σφίγγει προσεκτικά πάνω του. Η αλήθεια είναι πως στα λόγια του, νιώθω αρκετά περήφανος που την έχω στο πλάι μου... Χωρίζονται και του χαμογελάει. "Μικρή Ειρήνη και μικρέ Έκτορα, φρόνιμα!" Απευθύνεται στην κοιλιά της και τη χαϊδεύει. Γελαω και τον βλέπω που έρχεται να χαιρετήσει και τον αδερφό του.

"Φεύγεις ρε μπαγλαμά, πάλι." Του λέω και μου δίνει μία απαλή μπουνιά στον ώμο. Γελαμε και κάνουμε μία δυνατή αδερφικη αγκαλιά.

"Είσαι το πρότυπο μου." Μου αποκαλύπτει όταν πια κοιταζομαστε αντικριστά και μένω αφωνος... Ψωνισες από σβέρκο, αδερφακι μου..

"Δεν χρειάζεται να έχεις εμένα ως πρότυπό σου. Το μόνο πράγμα που πρέπει να σκέφτεσαι είναι ο στόχος σου. Πρέπει να τον καταρρίψεις για να γίνεις εσύ το πρότυπο του εαυτού σου." Αυτό είναι η συμβουλή, την οποία μου είχε δώσει ο μπαμπάς μου. Κι αυτή θα δώσω και στον Μάρκο, εφόσον δεν είναι εδώ για τη δώσει ο ίδιος. Ήταν και είναι το μόνο που ακολουθώ. Δεν χρειάζομαι κανένα πρότυπο, κανένα ιδανικό είδωλο. Εγώ είμαι εγώ. Τέλος.

"Σε ευχαριστώ." Απαντάει γνεφοντας. Παίρνει τις βαλίτσες τους και όλοι μαζί κατευθύνονται προς το διάδρομο επικύρωσης των εισιτηρίων. Τυλίγω το χέρι μου γύρω από τη μέση της μικρής μου και τους παρακολουθούμε ενώ φεύγουν.

"Πάμε;" Τη ρωτάω όταν πια έχουν περάσει την πύλη και μας χαιρέτησαν για άλλη μία φορά.

"Πάμε." Μου απαντάει και αφήνουμε το αεροδρόμιο πίσω μας. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ενεργοποιώ τη μηχανή του. Ξεκινώ και μπαίνω στον κεντρικό.