Οι Μαχητές Του Έρωτα (Υπό Διόρθωση)

Κεφάλαιο 42

Ιάσονας

Γύρισα σπίτι και ξαπλωσα φαρδύς πλατύς στον καναπέ. Πρέπει να σκεφτώ. Να δω τι θα κάνω. Με την Ελπίδα, με τη Λυδία. Έπρεπε να γίνουν όλα τωρα;

Αν και δεν υπάρχει κάτι να σκεφτώ. Η Ελπίδα είναι μία παντελώς αδιάφορη γυναίκα για μένα. Την είχα περιστασιακά για να περναω καλά. Ευχαριστούσα τον εαυτό μου και την εδιωχνα. Δεν ήθελα κάτι άλλο. Της το είχα ξεκαθαρίσει εξαρχής. Δεν θέλω σχέση. Μόνο για ένα πήδημα όταν κανονιστεί. Συμφώνησε. Και μπορώ να πω μου είχε ερθει πολύ βολικό. Όποτε ήθελα, την έπαιρνα τηλέφωνο και ερχόταν. Πάντα χρησιμοποιούσα προφυλακτικό και μου είχε πει ότι έπαιρνε το χάπι.

Πολλές φορές πήγαινε και με άλλους άντρες. Μάλλον, για να μην βαριέται. Προσπαθούσε να με κάνει να ζηλεψω και να κάνω σχέση μαζί της. Έλα όμως που δεν... Ήταν καλή μόνο για μία νύχτα. Δεν γουσταρα. Δεν θέλω να περάσω τη ζωή μου με εκείνη. Έχω αμφιβολίες για αυτό το παιδί. Δεν μπορώ να την πιστέψω ότι είναι δικό μου. Από που και ως που το ξέρει; Μήπως της το είπε κιόλας; Αν τελικά είναι δικό μου, θα το αναγνωρισω αλλά κι πάλι με την τσουλα την Ελπίδα δεν θα είμαι.

Από την άλλη είναι η Λυδία. Η μοναδική γυναίκα, με την οποία θέλω να κάνω οικογένεια. Όταν τη συνάντησα, με μάγεψε ο δυναμισμός της, ο τσαμπουκας της και τα μάτια της... αχχχ αυτά τα μάτια της. Πραγματικά όπως λέει και το τραγούδι, είμαι ερωτευμένος με τα μάτια της. Αυτό το απέραντο πράσινο μου τρυπάει την ψυχή και τη ζεσταίνει. Έχω να τη δω δύο μέρες και κοντευω να αφήσω τα πάντα στην άκρη και να πω κοντά της. Η μικρή μου.. αυτό το πλάσμα το πανέμορφο. Η λατρεία μου.. Νιώθω πλήρης δίπλα της. Δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο. Όταν την έχω στην αγκαλιά μου, ξέρω πως ο κόσμος όλος βρίσκεται στα δύο μου χέρια.

Τι θα κάνω; Τι θα κάνω ρε γαμωτο; Πως θα της το πω; Τι θα γίνει; Θα με διώξει; Ναι θα με διώξει. Θα την πληγωσω.. θα πονάει εξαιτίας μου. Για εκείνη, ένα δικό μου παιδί με άλλη γυναίκα, θα είναι το τελειωτικό χτύπημα.

Σηκωνομαι και πάω πάνω κάτω στο σαλόνι. Εδώ και πόση ώρα αυτό συνεχίζω και κάνω. Έχω οργώσει το σπίτι. Ξαφνικά, ακούω το κινητό μου να χτυπάει και φυσικά είναι ο Λίο. Το σηκώνω.

"Τι έγινε Ιάσονα;" Με ρωτάει.

"Ας τα λέμε καλά. Πες μου." Του λέω.

"Γιατί ρε τι έπαθες;" Αχχ και να ηξερες. Αλλά δεν είναι ώρα.

"Θα τα πούμε άλλη στιγμή. Τώρα πες μου για τη μικρή μου." Του απανταω.