Οι Μαχητές Του Έρωτα (Υπό Διόρθωση)

Κεφάλαιο 31

Λυδία

Από τη νύχτα που πήγαμε στο εστιατόριο της Ευαγγέλιας έχουν περάσει δύο μέρες. Είμαι στο ταξί και κατευθυνομαι στον επόμενο αγώνα. Σήμερα θα αγωνιστώ με κάποιον black shadow.. Καινούργιος και από ότι μου έχει πει ο Λύκος, τον έχει αναλάβει ο Θανος. Καλύτερα. Με άφησε ήσυχη..

Κοιτάζω έξω από το παράθυρο και αναπολω εκείνη τη νύχτα. Το φαγητό ήταν πραγματικά πεντανοστιμο..όμως μετά από λίγο, δεν ξέρω τι ακριβώς με έπιασε αλλά τον ήθελα. Τον ήθελα πολύ. Επιθυμούσα το κορμί του πάνω μου, κάτω μου, δεν με ένοιαζε.. Ήθελα να φύγω από το εστιατόριο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Ευτυχώς, με διάφορα κόλπα τον έκανα τούρμπο και με πήρε να φύγουμε. Στο αυτοκίνητο, σε όλη τη διαδρομή με χάιδευε στο γυμνό μου πόδι και εγώ χανομουν με ένα μικρό άγγιγμα. Φτάσαμε σπίτι του, μπήκε στο γκαράζ να αράξει το αυτοκίνητο αλλά δεν κρατήθηκα και του όρμηξα... Έκατσα στα πόδια του και τον φιλουσα παντού. Στο στόμα, στα μάγουλα, στο λαιμό.. Ρουφουσα και δαγκωνα το λαιμό του ενώ κουνουσα κυκλικά τους γοφούς μου πάνω του.. Τον ένιωθα σκληρό και το σφίξιμο χαμηλά στην κοιλιά μου αυξανόταν.. Κάποια στιγμή με σταμάτησε και επιτέθηκε εκείνος στο λαιμό μου αφήνοντας εξίσου σημάδια. Τα χέρια του ταξίδευαν στα πόδια μου και σήκωσε τη φούστα μου. Δεν ήθελε και πολύ για να φτάσει στο εσώρουχό μου. Για εκείνον την είχα φορέσει. Μου έβγαλε το πουκάμισο και εγώ τη μπλούζα του. Αφαίρεσε και τη δική μου και άρχισε να φιλάει το στήθος μου. Η αίσθηση ήταν φανταστική... Ανασηκωσε τον κορμό του και χαμήλωσε το παντελόνι του. Έκανε πιο πίσω το κάθισμα για περισσότερο χώρο. Παραμέρισε το εσώρουχό μου και μπήκε μέσα μου. Ήταν άγριος και με καρφωνε με δύναμη. Μόλις βρήκαμε ένα ρυθμό, άρχισα να μυρμηγκιαζω.. Οι αισθήσεις μου χάνονταν και το μόνο που έμενε ήταν η πλήρη ευχαρίστηση.. Η ολοκληρωτική ηδονή. Τελειώσαμε μαζί και μπορώ να πω ότι δεν πίστευα ότι θα ήταν όντως τόσο υπέροχο.. Δεν με άφησε έτσι όμως. Μόλις τελειώσαμε από εκεί, ντυθηκαμε στα γρήγορα και τρεξαμε στο σπίτι όπου τον απολάμβανα σε κάθε γωνιά του...

Κουναω λίγο το κεφάλι μου γιατί η υπενθύμιση των σκηνών αυτών με αναστατώνουν και με αππσυντονιζουν πάραυτα. Εν ολίγοις, πέρασα απερίγραπτα όμορφα. Ήμουν πολύ πιασμενη την επόμενη μέρα και ο Ιάσονας κρυφογελουσε.

Χθες ο Εκτορας έφυγε. Μιλήσαμε για αρκετή ώρα. Στεναχωρηθηκα πολύ που έφυγε. Γίνομαι εγωιστρια. Το ξέρω. Αλλά είχα καιρό να τον δω και θεωρώ πως έμεινε λίγο. Θα μπορούσε να κάτσει εδώ κι άλλο. Με έβαλε να του ορκιστώ πως θα προσέχω και πώς θα μιλήσω στον Ιάσονα. Θα το κάνω. Αυτές τις μέρες θα βρω την κατάλληλη στιγμή να του πω τα πάντα. Για τη χάρη που θα κάνω στον Λύκο δεν του είπα.. Του είπα, όμως, για το μύνημα της Γεωργίας και μου είπε το ίδιο που μου είπαν η Χλόη και ο Ιάσονας. Να το σκεφτώ καλά γιατί αυτή θα είναι η τελευταία μου ευκαιρία να μιλήσω σε εκείνη πολιτισμένα. Η ίδια υποσχέθηκε στο μύνημα πως αν δεν της απαντήσω ή της απαντήσω αρνητικά, δεν θα με ενοχλήσει ξανά. Ακόμα το σκέφτομαι. Εξακολουθώ να μην τη θέλω στη ζωή μου. Ωστόσο, ίσως αν της μιλήσω ηρεμα, να καλυψω το κενό μέσα μου και να μπορέσω να συνεχίσω τη ζωή μου χωρίς υποχρεώσεις από το παρελθόν. Και πάλι. Το αν θα τη δεχτώ πίσω μετά από αυτό είναι αμφίβολο. Ο Εκτορας μου είπε πως θα μου κάνει δώρο τη μηχανή που σχεδίασε. Μόλις την έχει έτοιμη, θα με πάρει τηλέφωνο να ανεβω να την παραλαβω. Εφόσον έχω μάθει να οδηγώ.