Οι Μαχητές Του Έρωτα (Υπό Διόρθωση)

Κεφάλαιο 60

Λυδία

Κατεβαινουμε από το αυτοκίνητο και ο Ιάσονας βγάζει τις βαλίτσες από το πορτμπαγκάζ ενώ εγώ κατευθύνομαι προς την είσοδο του σπιτιού μου για να ξεκλειδωσω και να μπούμε μέσα.
Βάζω το κλειδί στην κλειδαρότρυπα και το γυρνάω έτσι ώστε να ανοιξω την πόρτα. Τα καταφερνω τη στιγμή που ακούγεται ένας εκκωφαντικός ήχος από όπλο. Ο τρομακτικός ήχος του πυροβολισμού με παραλύει. Γυρίζω έντρομη να δω τι συνέβη και αυτό που αντικρίζω είναι για μένα οδυνηρό. Ο Ιάσονας πεσμένος στο πεζοδρόμιο σχεδόν λιπόθυμος. Κόκκινο αίμα αναβλύζει από τα πλευρά του και εκείνος κρατάει γερά την πληγή. Τρέχω δίπλα του τρελαμένη. Όχι. Δεν μπορεί. Όχι!

"Ιάσονα μου. Αγάπη μου, ψυχή μου...μείνε μαζί μου σε παρακαλώ..το μωρό μας..το αγοράκι μας..σε παρακαλώ. Ναι. Αγόρι θέλω. Να είναι σαν και σένα. Να τον λατρεύω. Όπως λατρεύω κι εσένα. Μην με αφήνεις ζωή μου..δεν ζω χωρίς εσένα.." του λέω ενώ οι λυγμοί μου με πνιγούν. Ξαφνικά, νιώθω τη ψυχή μου να παίρνει φωτιά. Μόνο κόκκινο βλέπω. Μόνο.

Κοιτάζω ευθεία μπροστά και βλέπω τον Λύκο να κρατάει ένα όπλο και να κοιτάζει αυταρεσκα. Ρίχνω το πανικόβλητο βλέμμα μου ξανά στον Ιάσονα, ο οποίος πασχίζει να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά.

"Λυδία.." χαμογελάει αχνά. Εγώ καρφωνω με το βλέμμα μου τον Λύκο. Βγάζω βιαστικά το κινητό μου και είμαι έτοιμη να καλεσω ασθενοφόρο. Όμως, το μυαλό μου γυρίζει γρήγορα. Καλώ τον Γερασιμος. Εκείνος θα φτάσει πιο γρήγορα με δικά τους ασθενοφόρα.

"Γερασιμε θέλω τωρα ένα ασθενοφόρο έξω από το σπίτι μου. Ο Ιάσονας.." δεν μπορώ να πω κάτι άλλο γιατί ο λαιμός μου φράζει. Δεν μου μιλάει. Απλά τερματίζει την κλίση. Ελπίζω να κάνει γρήγορα. Ο Λύκος συνεχίζει να μας κοιτάζει.

"Λυδία.. θ-" πάει να πει αλλά βήχει βγάζοντας αίμα από το στόμα του. Χριστε μου.. πρέπει να δρασω. Κόσμος από τη γειτονιά αρχίζει να μαζεύεται και αρχίζω να σκοτεινιαζω...

"Μην κουράζεσαι. Θα σε σώσω αγάπη μου. Το μωρό μας θέλει τον μπαμπά του." Του υπενθυμιζω και ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλο του. Το σκουπίζω με την αναστροφή του χεριού μου.

Κοιτάζω το τραύμα και είναι πολύ βαθύ γαμώτο..σκιζω την μπλούζα του και μπροστά μου υπάρχει μία από τις χειρότερες πληγές που έχω δει όλα τον καιρό που έκανα πρακτική στο πανεπιστήμιο. Πιεζω γύρω από την πληγή του για να δω προς τα πού έχει κατευθυνθεί η σφαίρα. Αφήνει μία κραυγή πόνου και η καρδιά μου σκίζεται.