Οι Μαχητές Του Έρωτα (Υπό Διόρθωση)

Κεφάλαιο 34

Ιάσονας

Όταν επέστρεψα σπίτι, είχαν ηρεμήσει τα πνεύματα. Αποφάσισα να το χειριστώ όπως μόνο εγώ ξέρω. Δεν θέλω να την εκδικηθώ επειδή δεν ήταν ειλικρινής απέναντί μου... Κανονικά όλη αυτή την κοροϊδία δεν πρέπει να την ανεχτω λεπτό παραπάνω αλλά την αγαπάω και το μόνο που θέλω είναι να της δώσω ένα γερό μάθημα. Αργησα να ξυπνησω αλλά τώρα που ξυπνησα, δεν με σταματάει τίποτα και κανένας.

Αν τελικά δεν παίρνει από λόγια και δεν μου αποκαλύψει και μόνη της την αλήθεια, τότε θα γίνει αυτό που δεν θέλω σε καμία περίπτωση. Θα χωρίσουμε. Πρέπει να καταλάβει πως σε αυτή τη σχέση είμαστε δύο. Ξέρω, είμαι πολύ ψύχραιμος τώρα που μπήκα σπίτι... Ε, βοηθάει και λίγο το ουίσκι σε ένα μπαράκι που μπήκα και εκατσα. Η γλυκιά ζαλάδα με κρατάει ήρεμο και καταπραΰνει την οργή μου.

"Ακόμα δεν κοιμάσαι;" ρωτάει τον Μάρκο που είναι με το κινητό στο χέρι. Αμάν, αυτοί οι έφηβοι...

"Ναι γιατί;" αφήνει το κινητό για λίγο να με κοιτάξει και σηκώνεται όρθιος.

"Τίποτα είναι αργά. Κοιμησου. Πάω κι εγώ" Του λέω. Είναι περασμένες δύο τα ξημερώματα. Τελικά, ήμουν αρκετή ώρα στο μπαρ..χαχα. Πάω να προχωρησω για το δωμάτιο μου.

"Ιάσονα ήπιες;" με περιεργάζεται. Έρχεται κοντά μου και μου κάνει νόημα να φυσηξω. Τι το παίζει τώρα ο σπόρος; Τη μάνα μου;

"Τι θες ρε Μάρκο; Ναι ήπια. Πρόβλημα;" τον ρωταω ενοχλημένος. Κάνει πίσω και σηκώνει τα χέρια.

"Δεν έκανα τίποτα. Πάω για ύπνο. Καληνύχτα" μου λέει και ξαπλώνει στον καναπέ. Σερνω το σώμα μου στο δωμάτιο. Πετάω το τζακετ μου σε μία καρέκλα που έχω στο δωμάτιο και ξεντυνομαι. Μπαίνω για ένα μπάνιο. Το βάζω λίγο προς κρύο και ανοίγω τη βρύση. Το χλιαρό νερό πέφτει πάνω μου και μετά από λίγο η ζαλάδα φεύγει. Δεν ήπια και τόσο που να μην μπορώ να συνελθω.

Τυλιγω μία πετσέτα γύρω από τη μέση μου και βγαινω από το μπάνιο. Πάω στην κουζίνα να πιω λίγο νερό και βλεπω ότι ο Μαρκος έχει ξεραθεί ήδη. Πότε πρόλαβε;; Πινω νερό και επιστρέφω στο δωμάτιο μου. Αφαιρω την πετσέτα από το σώμα και ξαπλωνω γυμνός. Νιώθω πως αν φορέσω ακόμη και εσώρουχο θα παθω ασφυξία.

"Άντε ρε ξύπνα επιτέλους!" ακούω μία εκνευριστικη φωνή να μου λέει. Ποιος είναι και τι θέλει τώρα; Αλλαζω πλευρό αγνοώντας αυτή τη φωνή. "Ρε μαλάκα γυμνός είσαι;! Σήκω να φύγουμε!" ωχ! Είμαι γυμνός και αυτή η φωνή είναι πιο γνώριμη τελικά. Τραβάω το σεντόνι και καλυπτομαι λίγο. Ανοίγω τα μάτια μου σταδιακά και βλεπω έναν σοκαρισμένο Κωστα.