Kabanata 26: Missing

47.9K 1.1K 12
                                    

All rights reserved ©2016 by LoveMishap

⚜⚜⚜

Nico's POV

"It's my pleasure working with you, Mr. Montejano. And thank you for being responsible and a role model to all the other marine companies," nagagalak na sabi ng Executive Officer ng Panama Marine Response Corp., na si Mr. Dunkin. It's been two days since I arrived and I've been anxious to get out from the conference room since yesterday after not hearing anything from Ayeng. I've been calling her since I got here and her phone is off and the bastard Marcelito just blew up my anger after letting her go without him. As soon as I heard that she's missing, dread filled me like a smoke filled my lungs and I couldn't breath. I couldn't function very well, knowing my wife is missing.

That son of a bitch.

"My pleasure, Mr. Dunkin. As much as I want to stay longer until the last ounce of the spill is cleared out the bay, but my pregnant wife needed me at this moment." Pagpapakumbaba ko. Kanina pa ako nangangating umalis. "Mr. Flint, my insurance agent will take care of the damaged. Just give Ms. Elizabeth a call and I shall get back to you as soon as possible," paliwanag ko at tumango-tango naman ang butihing officer.

"Until then, Mr. Montejano. Have a safe flight," saka mabilisang nilisan ko ang building ng PMRC at dumiretse sa nakaabang na Jaguar SUV.

"Tarmac, Ben," pagkaupong-pagkaupo ko.

"Copy, Mr. Montejano," sagot nito saka pinaandar ang sasakyan. Nilabas ko ang cellphone ko at tinawagan ulit ang number ni Ayeng.

"The number you have dialed is out of reach, please try again later."

Nagtatagis bagang pinatay ko ang tawag at tinawagan ulit si Marcelito. Sa pangalawang tunog sinagot nito.

"S-sir," pag-uumpisa nito. Ramdam ko ang takot sa boses nito.

"Nasaan sya?" Tiim-bagang tanong ko. Kung malapit lang sana ito, kanina ko pa gusto itong sakalin sa galit. My hand automatically clenched around the phone tightly to the extent that it hurt a little.

"S-sir, dinala daw po siya ng lalaking mineet nito sa restaurant sa hospital pero lahat naman ng ospital walang in patient na nag-ngangalang Karen Lynn," nabubulol nitong sabi na lalong ikinagalit ko. Kanina pa ako gustong sumabog sa galit na namumuo sa dibdib ko.

"May kasamang lalaki?" galit na galit kong tanong.

"Sir, hindi ko naman alam na lalaki. Ang sabi niya kasi kaibi-"

"Stupid!" galit na galit kong sigaw. "I hired you to look after her, Mr. Mendiola," nagtatagis-bagang pahayag ko. Kahit sa boses kong mababa, hindi maikakaila ang tigas at panganib. "I can sue you for negligence, Mr. Mendiola. You better find her before I get there!" saka ko siya pinatayan.

"Dammit! Where are you, Ayeng?" bulong ko sa sarili ko saka kumuyom ang mga kamao ko. I felt my tummy growled since it has been 24 hours since I last had a bite. Sumandal ako sa upuan ng sasakyan saka pumikit ng mariin.

God, please take care of her. Wala sanang masamang nangyari sa kanila ng anak ko.

Ramdam ko ang paninikip ng aking dibdib na parang pinipiga. Pakiramdam ko mawawalan ako ng oxygen. Iminulat ko ang aking mga mata at binuksan ang bintana ng sasakyan para makalanghap ng hangin dahil pakiramdam ko para akong nasasakal.

Sobrang bigat ng diddib ko.

Nasaan na kaya siya?

Sino ang lalakeng kausap niya?

Siguro ang totoo niyang tatay at pinuntahan siya. Pero bakit hindi niya sinama si Marcelito sa loob ng restaurant? Kaya ko nga kinuha ang estupidong iyon para may babantay sa kanya.

The Heartless CEO and His Revenge BRS2 (Unedited)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon