MAVİ UMUT

SÖZ

Umut her şeyi duymuştu kendisinin çığlıklarını , annesinin haykırışlarını o günü tekrar yaşamıştı.

Merdivenlerde bacaklarını kendisine çekmiş kollarını da bacaklarına sarmıştı ve titriyordu. Seslensem de duymuyordu..

"Umut bana bak hadi güzelim"

Umut daha fazla titrediğinde ailesine bunu yapan şerefsize olan kinim daha da artmıştı şerefsiz köpek onu bulup ailemizin intikamını alacaktım.

Umut'un yanına oturdum , ellerini bacaklarından çekip ellerimin içine hapsettim buz gibiydi kendini çok fazla kasıyordu. Kriz geçirdiğini düşünüyordum hiç normal değildi kahretsin. Umut'un yüzünü ellerimin arasına aldım.

"Umut o şerefsizi bulup ailemizin intikamını alacağız tamam mı hadi kalk Umudum "

Umut'u kaldırırken bacakları titriyordu banyoya götürüp yüzünü yıkadım hiçbir şeye tepki vermiyordu.

Yatağa uzanıp göğsüme yatırdım.

"Konuş benimle hadi güzelim"

"Umut susma bitanem" dememle birlikte Umut'un hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlaması bir olmuştu. İçimden bir şeyler kopuyordu.

"Ağla güzelim ağla Umudum" deyip saçlarını okşamaya başladım. Ağlamayıp içine atmamalıydı..
Çünkü içine attıkları onu bitirecekti biliyordum..

Umut saatlerce göğsümde ağladığında yorgun düşüp uyudu onu yatırıp üzerini örttüm. Saçlarına derin bir öpücük kondurdum ve odadan çıktım.

Kendi odama girip hemen telefonu elime aldım ve Uygar'ı aradım.

"Alo?"

"Uygar , bizim sokağın kamera kayıtlarını istiyorum"

"Ne oldu?"

"Ailemin katili evimize kadar geldi ne olacak hani takipteydiniz lan ?!"

"Araf , o şerefsize dair yıllarca hiçbir şey bulamadık biliyorsun"

"Kes Uygar , ev kontrol altında değil miydi ? Ne biçim iş yapıyorsunuz lan siz şerefsiz cd bırakmış kapının önüne Umut'un ailesinin katliamını çekmiş yollamış kız canı çıkana kadar ağladı lan"

"Abi özür dileriz ben hemen kamera kayıtlarına bakıyorum"

Telefonu kapatıp kendimi yatağa attım derin bir iç çektiğimde aklımda ki tek şey Umut'un dağılmış haliydi , o şerefsizi bulmadan bana uyku yoktu. O maskeli suratını dağıtmak istiyordum aileme kim bilir neler yapmıştı puşt herif. Umut nasıl dayandı bilmiyordum..

Uygar ve diğer adamlarımın yanına gitmeliydim ama Umut'u bırakamazdım işlerini iyi yaptıklarını bildiğim için bir nebze de olsa içim rahattı..

Umut'un çığlığını duyduğumda hemen odasına koştum , yatakta doğrulmuş nefes nefese kalmıştı.

Annesini sayıklıyordu yanına gidip oturdum " Umut geçti güzelim " deyip sarıldım. Kollarını bana sardığında tekrar ağlamaya başladı

"Canları çok acıdı Araf çok acıdı" dedi titreyen sesiyle ve tekrar hıçkırıklara boğuldu.

Nefesi hızlanmaya başladığında kollarını kendimden çekip çenesinsen tuttum bana bakmasını sağladım

"Nefes al annen baban böyle olmanı istemezdi hadi Umudum nefes al "

Nefes alışverişi normale döndüğünde onu yatırıp mutfağa gittim bir bardak su alıp odasına tekrar girdim ve suyu içirdim.

Alnını öptüm "Uyu mavim" dedim. Tamamen ağlaması kesildiğinde ayağa kalkıp gidiyordum ki Umut "Gitme" dedi.

Yatağa yatıp Umut'u kendime çektim uykuya dalmasını bekledim gözünden dökülen yaşlar yastığı sırılsıklam etmişti.

Bir süre sonra uykuya daldı umarım kabus görmezdi. Ben de dayanamadım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım..

Sabah kalktıgımda Umut'un uyanmış olduğunu gördüm.

"Nasılsın" diye sorduğumda bana öyle bir baktı ki bu dünyayı ateşe vermek istedim ona bunu yaşatan herkesi yok etmek istedim.

Göz altları şişmiş mor rengini almıştı bembeyaz teni sanki mümkünmüş gibi daha beyaz olmuş sararmış gibiydi gözlerinin içi kıpkırmızıydı. Acısının izleri yüzüne işlemişti.

Bir zaman öylece durduk. Sessizliği bozan Umut oldu.

"Ben ne yaptım onlara Araf ? Neden yaptılar bunu anneme babama küçücük çocuktan ne istediler peki " dediğinde diyecek bir şeyim olmadığından kendime küfürler ediyordum..

Umut'un yüzüne elimi koydum ve fısıldadım:

" Geçecek güzelim geçecek sana söz veriyorum bulacağım o serefsizi bu akıttığı gözyaşlarının hesabını soracağım "

" Sözlerini tutmalısın Araf "

" Sözlerimi tutarım mavim "