MAVİ UMUT

YAŞARSAK BERABER ÖLÜRSEK BERABER..

İyi okumalar :)
Yorumlarınızı iyi veya kötü bekliyorum :)

ARAF dolaba yaşlanmış bir şekilde boş gözlerle sigarasını içiyordu. Ben de onun tam karşısındayım.

' Kolun neden bu halde ? ' Diye sordum.

' Dayak yedim. ' Dedi çok rahat bir şekilde.

' Sen ? Sen dövüldün öyle mi ? ' Sesimdeki şaşkınlığı gizleyememiştim.

' Dövdürttüm küçük çocuk. Dövülmedim. '

' Neden böyle bir şey yaptın ? '

' Acı çekiyorsam hala yaşıyorum demektir. '

" Fiziksel acı , kalbindeki acıyı bastırıyor değil mi ? "

" Bu yüzden böyle bir şey yaptın "

- Her şeyi bilme küçük çocuk , her şeyi bilme.

+ Hadi kalk gidiyoruz.

- Nereye ?

+ Soru sorma bana izin verdin seni yaşatmama umut vermeme mutlu etmeme izin verdin.

Mutlu olmamaya o kadar alışmıştı ki , yarınlara , yarınların güzel olacağına dair tek bir umut kırıntısı yoktu içinde. Bu yüzden inanmıyordu yeniden yaşama sevincini tatmaya.

- Rahat bırak beni..

+ Ya kalk. Deyip koluna yapıştım. Şimdi hemen duş alıp giyiniyorsun ben de hazırlanıp geliyorum.

" Allah allah kim diyor ? "

" Mızıkçılık yapma Araf "

" Kızım sen 22 yaşında olduğuna emin misin ? "

" Araf bir anlaşma yaptık tamam mı ? uymak zorundasın. "

" Bu senin için çok kolay olmaz mı ? Zor seven birine benziyorsun. "

Hmm. Bu cümleleri bir yerden hatırlıyordum. İlk güne gönderme yapıyordu.

" Araf hadi lütfen rica ediyorum. "

" Gelmiyorum lan hiçbir yere !! " Dedi ve kolumdan tutup odadan çıkardı beni , bir dakika nee ? Beni resmen odadan attı ben ne yaptım ki hep onun iyiliği içindi çabam.

Odama gidip düşünmeye başladım. Onun için ne yapabilirim çikolata işe yaramadı. Dediklerimide yapmıyor zaten. Aklıma gelen fikirle yerimden kalktım hemen.

Bilgisayarımı açtım. Hoparlör sistemini de bağladım. Ajdarın çikita muz şarkısını da açtım sesi sona verdim.

Araf çıldıracaktı. Ve muhtemelen odaya geliyordu.
3
2
1
Veee

Araf kapıyı resmen tekmeliyordu.

" Aç şu kapıyı lan kapat şu lanet müziği. Hemen !! "