MAVİ UMUT

ANLAŞMA.

Yazarın ağzından ;

Birbirlerine ihtiyaçları var..

Birbirlerini iyileştirmeye ihtiyaçları var..

Ama öncelikle içlerinde ki intikam ateşini söndürmeleri gerekiyor..

O Araf .. ailesinin katilini Neşter'i bulması ve intikam alması gerektiğinin farkında ..

Ama bir şey daha var son UMUDuna iyi bakması gerektiğinin birbirlerine ihtiyaçları olduğunun da farkında..

Ve , Umudun ona iyi geldiğinin huzur verdiğinin de farkında..

Canı pahasına da olsa Umudu iyileştireceğinin de farkında..

Peki , onu sevdiğinin farkında mı ? ..

O Umut.. ailesinin hasretiyle yanıp tutuşan kalbi intikam ateşiyle harmanlaniyor..

Araf' ın ona iyi geldiğinin farkında..

Araf'a verdiği sözü her gün gözlerini açtığında aklına geliyor..

Bugün de olduğu gibi Umut , hemen yan tarafında ki adama baktı yeni çıkmış sakallarında elini gezdirdi..

Araf o an hissetmiş gibi gözlerini açtı karşısında ki darmadağınık haldeki kadına baktı ve o an düşündü benim küçük meleğim hep mutluluktan ağlamalıydı..

İkisi de aynı anda konuştular ;

"Umut?"

"Araf?"

Sonra gülmeye başladılar.. gülmeleri bir süre daha sürdü ta ki o acı sese kadar silah sesi.

"Araf ne oluyor ?"

"Korkma güzelim "

Araf Umut'u sakinleştirmeye çalışsa da kendisi hiçte sakin değildi , silah sesleri artıyordu  ve aşağıdan bir ses geldi..

"Araf , Umut neredesiniz ? Mmm Umut dersem çık Araf dersem çıkma " ardından iğrenç kahkaha sesi..

"Umut burada bekle odanın kapısını kilitle ve ben hariç kimseye açma
" dedi Araf

Umut ise ne yapacağını bilemez halde "Araf gitme " diyebildi sadece.

"Geleceğim güzelim söz" dedi Araf ve Umuduna son kez bakıp aşağı indi , çekmeceden silahını aldı beline sıkıştırdı.

"Neredesin lan şerefsiz karşıma çıkmaya gücün var mı lan ?"

Arkasında hissettiği nefesle belinden silahını çıkarıp Neşter'e doğrulttu Araf.

Neşter sinir bozucu bir kahkaha patlatıp "Aaa Araf çok ayıp misafirine böyle mi davranıyorsun sen ?"

Araf Neşterin dalga geçişine dayanamıyordu dişlerini sıktı ve "Yeter lan oyun oynadığın " dedi ve tam bir yumruk geçirecekken arkasından oldukça heybetli iki adam tarafından tutuldu.

"Ne oldu tek gelmeye yemedi mi " dedi Araf , onlar Umut ile iki kişi savaşıyorlardı.. ama Neşterin yaptığı apaçık korkaklıktı.

Neşter bir kahkaha daha attı "Ah zavalli Araf sana acıyorum biliyor musun ? Yazık çok yazık" dedi ve devam etti.

"Umut nerede özledim doğrusu onu "

Araf ' ın "Onun adını ağzına alma" demesiyle yukarıdan bir çığlık yükselmesi bir oldu.

Araf "Umut" diye bağırdı. Kendine küfürler ediyordu içinden koruyamamıştı işte onu.

İki adam Umut'un kollarından tutmuş aşağı indiriyorlardı. Umut debelenip duruyordu ama nafile adamlardan kurtulmak pek mümkün değildi..

Araf "Umut korkma güzelim " dedi. Ona güven vermek istiyordu geçeceğine inandırmak istiyordu.

Umut "Araf bana söz ver " dedi..

"Ne sözü güzelim "

"Ne olursa olsun birlikte olacağız bırakmak yok söz ver Araf" dedi Umut.

"Söz güzelim " dedi Araf..

Neşter dayanamamış olacak ki "Yeter artık " dedi ve kafasıyla adamlarına işaret verdi.

Adamlar Umut'u hemen Araf tan uzaklaştırdılar.

Araf adamların Umut a dokunmasına çok sinirlendi ve ani gelen güç ile arkasında kendisini tutan adamların birine yumruk attı geriye doğru sendeleyen adam bir anlık şaşkınlıkla bakıp o da aynı şekilde Araf'a yumruk attı. Araf adam tek olsaydı kolaylıkla alt ederdi ama diğer adamlar onu tuttular.

O sırada Neşter'in sesi duyuldu.

"Evet yeter bu kadar şimdi Araf otur karşıma bakayım" dedi ve adamları Araf ' ı Neşterin karşısına oturttu.

"Ne istiyorsun lan " diye kükredi Araf.

"Öldüreceğim lan seni bırakın lan " ailesinin katilinin karşısında böyle rahatça oturması Araf' ı çileden çıkartıyordu.

Neşter Araf'ın gücünün farkındaydı , ama bunu hep görmemezlikten geliyordu onu hassas noktasından vuracaktı.

"Bana sırf Umut'un ailesini öldürdüm diye böyle davranmamalısın Araf" dedi sinir bozucu bir sakinlikle Neşter.

Umut'u adamlar çoktan bayıltmıştı

"Sen benim ailemide öldürdün lan " dedi Araf.

"Ailen yaşıyor Araf " dedi Neşter.

Araf bir umutla gözlerini açtı doğru olabilir miydi ? Hayır saçmalıyordu cenazeleri gelmişti evin önüne.

"Cenazeleri geldi evin önüne dalga geçme benimle sakın "

"İçini gördün mü peki ? Tabutların içine baktın mı Araf ?"

"Hayır "

"Öyleyse düşünelim ailen yaşıyor onları sana getiririm ama şartlarım var "

"Ya yaşamıyorlarsa?"

"Peki ya yaşıyorlarsa ve sen bana inanmadığın için öleceklerse ?"

"Ne istiyorsun ?" Dedi Araf dayanamayıp ailesi yaşıyor olabilirdi.

"Umut'u" dedi kısaca Neşter "Umut'u buradan götüreceğim ve sen adamlarını peşime takmayacak peşimden gelmeyeceksin "

"Sana neden güveneyim ?"

"Güvenemezsin" dedi Neşter.

Araf ailesini düşünüyordu ya ölmemişlerse ihtimalinin bile peşinden gidebilirdi.

Ama Umut? Umut'u onlarla gönderemezdi ne yapacaktı ?..