Touching the skies

Chapter 8 - Coincidence

Nagmamadali si Maine palabas ng elevator, akala nya kasi late na sya.  Kakamadali nabunggo nya si RJ na biglang pumasok ng elevator galing sa pagkakasandal sa gilid nito. Nalaglag ang lahat ng bitbit ng dalaga. Dali-dali nitong pinulot ang gamit niya ng hindi tinitignan kung sino ang nabunggo niya.

Maine:  Sorry Sir, I was just in a hurry, I am getting late.

RJ:  Getting late? it's only 6AM. Sarado pa ang lahat ng rooms dito sa 3rd floor.

Tumingin si Maine sa taong nabunggo nya nabosesan kasi niya ito.

Maine: Oy Sir, sorry. Hindi nga sigurado ka 6AM lang? Eh bakit nandito ka na?

RJ: I just got off from a flight and may next flight is in two hours. Bababa sana ako kasi nakakainip dito.

Tinulungan niyang pulutin ang mga gamit ng dalaga. Natawa si Maine.

Maine:  Pasensya ka na talaga, lutang lang ang utak, kulang ata sa tulog eh.

RJ:  Ang dami mo namang dala, ano ba yan?

Maine: Mga reference books ko para sa project namin. Naku san kaya ako tatambay nito sayang yung two hours.

RJ:  The Lounge is open, may wifi naman sa buong building.

Maine:  Ay talaga, thanks ha.

RJ:  Let me help you with that.  

Kinuha nito ang laptop at ilang libro at naglakad papunta sa Lounge.  Binuksan ang pinto para sa dalaga. Napangiti si Maine (naisip nya "gentleman naman pala at hindi suplado".  Nakita ni RJ ang pagngiti nya. 

RJ:  Is there something funny? Bat ka nakangiti dyan?

Maine:  Wala Sir,  natatawa lang ako sa pagkalutang ko, ang layo naman ng 6am sa 8am di ba?

RJ:  Don't worry, I'm sure that has happened to the best of us.  Dyan ka na sa dulong lamesa maupo para walang makaistorbo sa yo.

Maine:  Hindi kaya, it only happens to stupid people like me.

RJ:  So ang meaning na pala ng stupid ngayon ay yung mga nagto-top sa class nila.

Ngumiti lang si Maine. Inayos ang mga gamit nya at binuksan ang laptop.

Maine:  Bakit magisa ka Sir? San sila Sir Frank?

RJ:  Si Sir Frank at James, may international flight, bukas pa ang balik non, Si Matt nasa Davao mamayang hapon pa balik. Si Miggy am sure you know he's sched.

Maine: Hindi eh, we don't communicate much.  

RJ:  Eh ok na kayo di ba? I mean friends naman na kayo ulit?

Maine: Oo naman friends na kami, Don't get me wrong I do have his number but we just don't bother each other anymore.

RJ:  If you want to know, natutulog pa siguro yun kasi may flight sya ng 2pm.

Tumango-tango lang si Maine, habang nakatingin sa monitor ng laptop nya.

RJ:  Don't mind me, sige lang, do what you need to do. 

Maine: Thank you Sir.

Sumagot ito ng hindi tumitingin kay RJ.  RJ knows when he's not needed anymore. He put's on his earphones at nakinig na lang ng music.  Binuksan ang maleta nya at nagkunyaring may inaayos dito.  Maya-maya pa ay naulinigan nyang parang nagsasalita si Maine habang nagtatype sa laptop, pinatay nya ang music upang marinig niya ito.

Maine: "The less visible responsibilities of a flight attendant are nonetheless vital to the daily functions of airline flights. They must attend flight briefings to be apprised of any special passenger considerations and what to expect in-flight; no flight is exactly the same."  parang may mali...