İKİNCİ BİR ŞANS

39. Bölüm

39. Bölüm

Koşulsuz şartsız şartlarımı kabul etti ama bunları sıralamaya başladığımda ondan gelecek itirazları tahmin etmek zor değil.Aslında her ne kadar şartları ben koysam da buna itiraz etmesini de istemiyor değilim.

"Öncelikle senden zaman istiyorum" diyorum ve O'nun çatılan kaşlarını izliyorum.

"Zaman" diyor mırıldanarak.

"Tamam" Bu sefer sesi daha duyulabilir düzeyde ama kaşları hala çatık."Peki zamandan kastın"

Hafifçe gülüyorum.Yavaş yavaş olmasını istediğim yere geliyor.Farkındayım.

"Zaman işte.Aramızda yeniden oluşacaklar için bir süre.Yeniden denediğimizde başarılı olup olmayacağımızı bilmek istiyorum"

Kafası hızla bana dönerken bakışlarından geçen alevleri görebiliyorum.

"Bizim için başarısız olmak diye bir şey yok Begüm" diyor kararlılıkla.

"Neden bir kez denedik ve başaramadık.Belki yine başaramayacağız"

"Derin bir soluk aldığını duyuyorum ve anında pişman oluyorum söylediklerimden.Eğer yeniden bir araya geleceksek bu şekilde vurgular yapmamam gerektiğini biliyorum.Bu ikimize de gereksiz yere acı vermekten başka bir işe yaramaz çünkü.Biliyorum.Ya devam diyip geçmişi gömeceğim , ya da tamam deyip hayatıma yalnız devam edeceğim.

"Öyle demek istemedim.Sadece hem çocuklar hem de ailelerimiz açısından düşünüyorum. Eğer yapamazsak , yani yeniden bir arada olamazsak onları umutlandırmak istemiyorum"

"Yani gizlilik istiyorsun öyle mi? bu süre boyunca ne yapacağız Begüm söyler misin.Liseli gençler gibi kafelerde mi buluşacağız gizli gizli"

Omuz silkerek "Olabilir" diyorum "Neden olmasın?"

Bir süre bana bakıyor ve "Sen ciddisin" diyor

Kafamı sallıyorum sadece.O ise "Başka ?" diyor merakla.

"Şimdiye kadar olanları kabul ediyor musun yani?"

Hafif bir tebessüm yokluyor deminden beri gözümün takıldığı dudaklarını.

"Elbette ediyorum Begüm.Başka şansım var mı sanki?"

"Haklısın yok" diyorum hain bir tebessümle ve bu sefer O'nun bakışları takılıyor dudaklarıma.

Kendime gelmek için birkaç derin nefes alıyorum ve devam ediyorum.

"Ben iş hayatında hayal bile edemeyeceğim bir yerdeyim şimdi ve bunun değişmesini istemiyorum" diyorum bir nefeste.

Kaşları daha da çatılıyor belki ama kafası ile de onaylıyor.

"Aksini düşünmedim Begüm.Çalışmana karşı değilim.Hiç bir zaman olmadım zaten.Sadece şartlar bunu gerektirdi"

Bu konuda O'na haksızlık edemem.Dediklerinde sonuna kadar haklı.

"İstediğin zamanı açmanı istiyorum" diyor bir süre sonra.Kafasının orada takılı kaldığı son derece belliydi zaten.

"Birlikteliğimizi açıklamadan önce zaman istiyorum senden.Yeterli bir süre..."

"Bu yeterli sürenin ne kadar olduğunu öğrenebilir miyim?"

Neredeyse diken üstünde oturuyor ve nefesini tutmuş bir şekilde vereceğim cevabı bekliyor.

"Bir sene" diyorum kararlı çıkmasına çalıştığım bir sesle.