İKİNCİ BİR ŞANS

23. Bölüm

Selam arkadaşlar.

Hikayeme verdiğiniz destek için çok teşekkür ederim. İlk zamanlar okunmadığı için  vazgeçmiştim eklemekten ama pes etmemem için çok destek veren harelim e çok teşekkür ediyorum. 

İyi ki varsınız

Sevgiler

Özlem A.

23. Bölüm

Kafamı yastığa koyduğum an aklıma üşüşen görüntüler daha derin acılara sürüklenmeme neden oluyor.Nedenler , niçinler beynimde çarpışıp dururken benim bunlara verecek mantıklı tek bir nedenim bile yok.Nasıl bu kadar pervasızca O'nun olabildim.Aklım , mantığım neredeydi.Ya da baş köşede olması gereken gururum.Kadınlık gururum neredeydi O'nun kollarında titrerken ve bunun her anından zevk alırken.Yatağın öteki köşesinde O'nun da uyumadan yattığını bilmek her şeyi daha da zorlaştırıyor.Sabah Ata'nın yaşayacağı hayal kırıklığını bilmesem ondan gitmesini isterdim ama oğlum için bunu yapmaya hakkım yok. Yaptığım hatanın bedelini sadece ben ödemeliyim çocuklarım değil...

Çocuk... ve bebek....Arka arkaya aklıma gelen iki düşünce.Birden boğazıma iki elin sıkıca yapıştığını hissediyorum.Nefes alamıyorum sanki ve ne yapacağımı bilmiyorum.

"Aman Tanrım...Aman Tanrım" diye mırıldanıyorum içimden."Tanrım ben ne yaptım" diye inliyorum.Mantığım yeniden terk etti beni ve derin korkular içinde sürükleniyorum.Sonra birden mantığım "Korkma" diyor sanki beni rahatlatmak istercesine."Sakin ol" diyor bir başka ses ve ben biraz olsun rahatlıyorum.O zaman kafam daha iyi çalışmaya başlıyor ve yaptığım basit bir hesapla tehlikeli günlerin çok uzağında olduğumu fark ediyorum.Elbette yüzde yüz güvenli değil ama Ata dan sonra Kerem'e hamile kalana kadar bu yöntemle korunduğumuz için tehlikenin az olduğunu biliyorum.O halimle bile Kerem'e kalmama neden olan şeyin Murat'ın korunmaya başmış olması geliyor.Gerçekten de iki yıl kadar sonra gerçek bir korunmaya karar vermiştik ama hatalı bir kondomun kurbanı olmuştuk.Kurban elbette ki Kerem'i ifade edecek kelime değil.Şu an o hata için Allah'a teşekkür ederim sadece...

"Off neler saçmalıyorum" Ne düşünmem gerekirken ben ne düşünüyorum.Ertesi sabah Murat ile yüz yüze geleceğim ve bu beni korkutuyor.O'nun neden bu şekilde değiştiğini hem merak ediyorum hem de nedenleri öğrenmek istemiyorum.Garip bir çelişki bu farkındayım ama ne yapacağımı bilmiyorum.O ne derse desin O'na teslim olmaya niyetim yok.Bu gece yaşananlar tamamen bir hataydı ve tekrarı asla olmayacak. Yarın sabah Murat'ın da bunu iyi anlamasını sağlamaya kararlıyım.

...................

Neler geçiyor o güzel kafasının içinden deli gibi merak ediyorum.Şu an burada olmamın sebebinin yanımda yatan Ata olduğunu bilsem de bundan bir şikayetim yok.Yaşadığımız o anlardan sonra bu geceyi yalnız geçirmememiz bile bana yetiyor şimdilik.Uzun bir süre sonra sabah uyandığımda ilk göreceğim sadece ailem olacak.

"Ailem"

Benim ailem...Yaşadığım ve hala tam olarak adını koyamadığım bir kaçışın sonunda kaybetmeye ramak kalan ailem.Onları kaybettiğimi kabullenemem...Buna dayanamam... Çocuklarım boşansak bile elbette benim ailem ama içinde Begüm'ün olmadığı bir ailenin hiçbir anlamı yok benim için.O'nu da ikna edeceğim...Yanımda huzursuz bir şekilde yattığının farkındayım.Kafasının sorular ve alınan yeni kararla dolu olduğunu tahmin edebiliyorum.Yarın bütün silahları ile üzerime saldıracak yada kendini tamamen geri çekecek ama benim için fark etmez.Ne olursa olsun benim taktiğim değişmeyecek.Asla...Sonuna kadar savaşacağım ve kaybettiklerimi yeniden yerine koyacağım.Kararlılığım sonunda O'nun da pes etmesine neden olacak.O'na olan sevgimin hiç bitmediğini O'na ispatlayacağım... Tıpkı kendime ispatladığım gibi.