İKİNCİ BİR ŞANS

49. Bölüm

Camın önünde , elimde şarap kadehimle izliyorum ışıltılı İstanbul'u.Dışarısı ne kadar gürültülü ise evimizde bir o kadar sessiz.O kadar alıştım ki üç haftadır bu düzene...Huzur dolu.Günün en çok bu saatlerini sever oldum son günlerde.Murat'ın kollarını belimde hissedince rahat bir gülümseme yayılıyor hemencecik. Sevgi arsızı mı oldum ne?

O beni daha çok kendine çekerken ben de daha çok yaslanıyorum O'na.Öylece duruyoruz uzun sayılacak bir zaman dilimi boyunca.Dayanamayan ve daha fazlasını isteyen ben oluyorum bu sefer ve usulca dönüyorum O'nun kollarında.

"Yatırdın mı çocuklarını"

Gülümsüyor bu imalı sözlerime.Hem de öyle bir gülüyor ki içim titriyor adeta.

"Yatırdım çocuklarımızı"

Benim gibi O da vurgu yapıyor.Evlendiğimizden beri bir an olsun ayırmıyor gözünü çocuklardan.Son zamanlarda her an bizim yanımızda olsa da bazı şeyleri telafi etmek istiyor gibi.Kendisi için değil de sanki bunu çocuklar için yapıyor.Onlarda yer edecek bir güvensizlikten çok kokuyor.Bunu hissediyorum.Anlıyorum O'nun bu korkularını ama yok yere olduğunu da biliyorum.Her ikimiz de ayrı olduğumuz süre boyunca çocuklarımızın bu olaydan en az yara alması için uğraştık ve bunu başardık.Şimdi ise her şey yolunda ve onlarda bunun farkında.

"Eee şimdi sıra bende o zaman.Yatırır mısın beni de babacık"

Murat bu sefer sesli bir kahkaha atıyor benim şımarıklılığım karşısında.

"Emrinize amadeyim leydim"

Yere kadar eğilerek reverans yapıyor ve ben daha ne olduğunu anlamadan kucağında buluyorum kendimi...

...............

O kollarımda böyle mutlu yatarken ve çocuklarımda içeride huzur içinde uyurken "Hayat işte bu" diyorum kendime.Her şey olması gerektiği gibi.Her şey yolunda.

"Ne düşünüyorsun" diye soruyor Begüm kafasını hafifçe kaldırarak.

"Hiiçç"

"Bir şeyler düşündüğüm belli ama.Hadi söyle"

Sesi kulağıma melodi gibi geliyor.Öyle rahatlatıyor ki beni elimi götürüyorum nemli saçlarına.

"Seni ,beni , çocukları.Nereden nereye geldiğimizi...bir sürü şey işte"

"Hımm.Anladım sen kendine iş arıyorsun gece gece"

Hafifçe gülüyorum ve O'nu daha çok çekiyorum kendime.

"Neden kabul etmedin teklifi Begüm"

İki gündür aklımı kurcalıyor bu konu.O'na her türlü desteği vermeme rağmen kabul etmedi Begüm adamların teklifini.İleride bir gün pişman olmasını istemiyorum.Bunun bize yansımasından çok korkuyorum.

Derin bir soluk alarak hafifçe doğruluyor Begüm.Sırtını yalıyor yatağa ve ben bu sefer koyuyorum kafamı O'nun göğsüne.Tam kalbinin üzerine.

"İstemedim Murat.Bu kadar bağlayıcı bir sözleşme imzalamak istemedim.O kadar katı kurallar vardı ki yapamadım.Benim istediğim bu değil.İnan bana bu değil"

"Ama seviyorsun işini bunu biliyorum"

"Seviyorum elbette inkar edecek değilim ama bu kadar büyük işler istemiyorum.O kadar göz önünde olmak istemiyorum"

O'nu anlıyorum aslında ama yine de nedenleri merak ediyorum.Bunu O'nun ağzından duymak istiyorum.

"Neden Begüm.Neden istemiyorsun.Bizi ihmal etmeyeceğini biliyorum ben.Hallederdik el birliği ile"