Love Don't Die

Chapter 2

"Maybe home is nothing but two arms holding you tight when you're at your worst."ㅡCerenade Alexis Estrera

2

Home

Cerenade

Hello world! Hello Philippines! We're finally back after 2 years.

"Babe wag kang tumakbo!" sigaw ni West habang hinahabol ako. Nakita ko na kasi si Mommy pati Daddy. Gaad! I miss them.

Nagpatuloy lang ako sa direksiyon nila Mommy na parang walang narinig.

"Hi Mommy! Daddy!" Yinakap ko silang pareho at kiniss sa cheeks.

"Oh West! I miss you." Nakangiting wika ni Mommy. Daya! Bakit ako di niya namiss? tsaka ang bilis naman maglakad nitong lalaking to.

Yinakap ni West si Mommy. Psh. Mangaagaw!

"I miss you too Mom." saad ni West at nakipag manly hug naman kay Dad.

Sabi kasi ni Mommy tawagin nalang daw siyang Mom ni West pati si Dad. Dun narin naman raw ang punta nun.

"Tara na I cook your favorites." masayang wika ni Mom.

Naglakad kami patungo sa kotse ni Dad. 2 years passed pero hindi tumanda ang mukha ni Mom, for me she still looks thirty-five kahit na mag foforty-two na siya. Same with Dad he still maintain his figure kahit na tambak ang trabaho sa office niya.

Pag tiningnan mo nga sila parang teenager lang. Ganyan din kaya kami ni West after 20 years?

"Stop pouting or I'll kiss you?" Pabiro niyang sabi nakaupo na pala kami sa backseat. I just hissed then rolled my eyes.

Traffic. Wala paring pinagbago, we're heading to QC at rush hour ngayon kaya siguro traffic na naman. What do you expect it's May 15 ibig sabihin sweldo kaya maraming gumagala ngayon.

"So how's Korea?" tanong ni Dad habang nakatingin sa rearview mirror.

"It's fine Dad grumaduate na kami ni West with awards! at magkacollege na kami." proud kung sabi, sayang di sila nakapunta nung graduation namin nasa London kasi sila ni Mom that time and they're closing a big deal with British investors.

"So where do you plan to study?" tanong ni Mom habang nakalingon samin ni West sa backseat.

"I still don't know Ma, pero sa tingin ko sa Korea parin kasi madaming nag-offer samin dun eh."

Just I've said were only here for vacation kaya hindi kami dito mag-aaral. But I can feel something na parang sinasabi na dito ako mag-aral.

Nakarating na kami sa bahay namin sa fillinvest. Somewhere in Quezon City.

Bumaba na kami at hinawakan naman ni West yung kamay ko. Same house but the paint was new. Kung dati ay Cream eto ngayon naman ginawa nilang light blue.

Ang aliwalas ang sarap sa mata kasi nakakarelax.

Pagbukas namin bumungad sa amin ang mga Pinsan at kapatid ko.

"Welcome home Cerenade Alexis & West." sabay sabay na sigaw nila. Natawa lang kami ni West sa set-up nila. They decorated the house, may banner sa gitna saying na welcome home tapos may mga balloons pa sa ceilling. They're also wearing party hats yung pang kiddie party.

Isa-isa silang lumapit sa amin ni West na para kaming artista.

"I miss you Alexis!" Saad ni Kuya habang yinayakap ako ng mahigpit. I do have a brother, he's 3 years older than me.

Alexis. I heard that name again. Ewan ko ba pero ayaw kong marinig ang pangalan na yan.

"It's Cerenade kuya." seryoso kong sabi sa kanya habang nasa dibdib niya ang ulo ko.

I felt him stiffed for a while. Then he heaved a sigh.

"Cerenade then." kumalas na siya sa yakap at ginulo ang buhok ko.

"Kuya Sandro! wag yung buhok ko."
tumawa lang siya at hinila ako sa dining room.

Pagpasok namin ay kumpleto na sila roon, nagkkwentuhan.

Maraming nakahain na pagkain sa lamesa and Mom is right! paborito namin ni West ang mga nakahanda.

Merong Adobo, Caldereta at Tinola sa dessert naman ay may Fruit salad atsaka Grahams.

Although I cook that dishes in Korea, iba parin yung luto ni Mom. The best!

Nagtungo na ako sa bakanteng upuan which is sa tabi ni West. He stand up then pull my chair para makaupo ako.

Sweet. Gentleman as ever.

Nilagyan niya ng pagkain ang plate ko then we start chatting again.

Puno ang 12 seater na upuan ngayon, my cousins are complete.

Tinanong nila kung ano ang naging buhay namin dun ni West kung saan kami nakakapunta at kamusta ang mga tao doon.

Si West ang madalas sumagot kasi I'm busy eating, na-miss ko talaga to. Sobra.

"So kelan ang kasal?" tanong ni Ally one of my cousin.

Nagulat ako sa tanong niya kaya nasamid ako. Inabot sa akin ni West ang baso na may tubig at hinaplos ang likod ko.

"Ano ba Ally! Bata pa kami noh!" natatawa kong sagot sa kanya.

I'm just 17 kasal agad? hindi naman sa ayaw ko, masyado lang talagang maaga pa para dun atsaka we still have lots of dreamsㅡkami ni West.

"Basta ako anytime available." tumawa naman silang lahat. Habang ako namumula sa kahihiyan. How can West say those things easily ng hindi nahihiya?

Nagpatuloy ang kwentuhan, catching up lang at nalaman ko ang bunso namin na pinsan ay may boyfriend na. Nagulat ako kasi laging libro ang kaharap niyan dati tas ngayon may boyfriend na.

Nang matapos nagpaalam naman sila isa isa para umuwi na they're staying in Marikina pa kasi kaya medyo matagal ang byahe since traffic.

Nagpaalam na ako kanila Mom na magpapahinga ako. Umakyat na ako sa kwarto ko. It's still the same, posters na nakadikit sa right side ng wall ko malapit sa study table. Mini bookshelf na maayos ang pagkaka arrange ng mga libro. At ang mga stuff toys ko sa nakaayos sa kama ko.

How I miss this room.

Nag-ayos na ako kasi gusto ko ng magpahinga while West is in the guest room malamang tulog na yon.

Humiga na ko then I drifted to sleep.

******

"Let me go!" sigaw ko sa binata habang hawak-hawak niya ang kamay ko. Natatakot ako, madilim at walang tao sa paligid.

Nang makatakas ako sa mahigpit niyang pagkakahawak sa akin ay tumakbo ako ng mabilis. Not minding kung saan ako mapunta all I want is to escape from that guy.

"Cerenede! babe! wake up." naramdaman kong may tumatapik sa pisngi ko.

Unti unti akong dumilat at nakita ko si West. You can see that he's really worried. He heaved a sigh.

"Why are you crying babe?" malambing niyang tanong habang pinupunasan ang pisngi ko.

Umiyak na pala ako marahil sa sobrang takot.

"Nanaginip kasi ako, may humahabol sa akin. Natakot ako sobra." paliwanag ko sa kanya.

Humiga siya sa tabi ko at inayos ang kumot namin.

"Can you sleep with me? I'm scared." pakiusap ko sa kanya. Natatakot kasi ako mamaya managinip na naman ako.

"As you wish Love." aniya at niyakap ako ng mahigpit.

Bago ako makatulog tinanong ko kung paano siya nakarating dito sa kwarto ko. He explained na narinig niya raw na sumisigaw ako habang umiiyak.

Ginantihan ko siya ng yakap then he kiss my forehead.

This is my home, beside him.

「Edited: 12/11/16」