Love Don't Die

Chapter 21

"Someday someone is going to look at you with a light in their eyes you've never seen, they'll look at you like you're everything they're been looking for their entire lives. Wait for it" (poems porn)

Alexis

Ngayon ang araw kung kelan aalis si Cailee, nalulungkot ako dahil aalis siya. Kulang pa ang mga araw na naging magkasama kami, I surely miss her.

Kasalukuyan na siyang nasa airport. Ayaw niya akong pasamahin dahil baka pigilan ko pa raw siyang umalis at pumayag siya.

Hawak ko ang cellphone ko habang magkachat kami sa messenger.

Alex: Beshi, ingat ka ah. Mamimiss kita. /crying emoticon

Cai: Opo, mamimiss rin kita. Para rin naman 'to sa ating lahat.

Alex: I want to hug you. /pout

Cai: Hahahaha, ang clingy mo besh. Don't worry pag umuwi ako pupuntahan agad kita.

Alex: Dapat lang noh, I'm your bestfriend after all. Mag-aral ka ng mabuti doon, wag ka munang lumandi. Pupuntahan talaga kita diyan.

Cai: Oo na, oo na. Parang nanay. Basta pag may umaway sayo, I'm one chat away.

Alex: Takot lang nila sakin, I have my bros. /smirk emoticon

Cai: Nagtatampo na ako ah, mas una sila. /sad emoticon

Alex: Don't be sad ikaw parin naman kaibigan ko eh.

Cai: Alex, gtg. Always take care. I love you. I'm only one chat away.

Alex: Yeah, ingat beshi. Love lots! I'm one chat away too.

"Bat nakasimangot wifey ko?"

Linapag ko yung phone ko sa lamesa, tambay ako ngayon sa bahay nila. Wala kasi sila kuya sa bahay. Iniwan muna nila ako dito.

"Umalis na si Cailee,"

"Psh, no need to frown. It's for our best wifey."

"But still, siya lang yung kaibigan kong babae."

"You have us, you have me baby."

"Nyenyenye, dami mong alam. Ipatattoo mo yan."

"Labas tayo wifey, come."

Inalok niya ang kamay niya, tinanggap ko naman ito.

"San tayo?"

"Sugartown lang wifey, tambay muna tayo dun."

"Nasan pala sila?"

"Nanuod ng race ni West,"

"Bat di ka sumama?"

"Wala kang kasama, tsaka ayoko rin. Tinatamad ako."

"Weh? If I know gusto mo ring sumama noh."

"Tss, I have you for myself today. Okay na sakin yun."

"Kumain ka na naman ba ng chocolate? you're too sweet for today and it's working Mr. Cervantes."

Ilang sandali pa ay narating na namin ang ministop. This place is especial to us. Noon pa man ay tambayan na talaga namin ito.

He pushed the glass door habang hawak parin niya ang kamay ko. Kahit ang taray niya minsan he still have those sweet bones, likas na ata sa kanya maging sweet.

Dumiretso kami sa counter, nagorder siya nung large na chillz atsaka french fries.

Pinadala niya sa akin yung french fries sa table habang nilalagyan niya ng chillz yung baso namin.