Doll | vkook

-열 일곱-

Jungkook'u o şekilde gördükten sonra hissedebileceğim tek şey acıydı.Sadece acı..

------Flashback------

Bana verdiği montu geri ona götürebilmek için evden çıkmıştım.Aklıma hep o geldiği için yolda sırıtarak ilerliyordum.Her şey normal gidiyordu,ta ki elimde olan Jungkook'un fotoğrafında yanında olan çocuğu onların kapısında görene kadar.İlk başta kıskanmıştım.Yüzümdeki gülümseme saniyesinde yok olmuştu.O kadar kıskanmıştım ki hemen yanına gidip o çocuğun yüzüne yumruğumu geçirmek istiyordum.

Jungkook'un evlerine daha da yaklaştığımda o çocuğun ağlayarak kapıyı yumrukladığını görmem ile gerçek hayata dönebilmiştim.Gerçek hayata döndükten sonra ise Jungkook'un evinden gelen bağrışma seslerini işitmiştim.Elimdeki montu daha sıkı tutarak kapıya doğru ilerledim.Benim yaklaşmam ile kapıda duran çocuk ,ki yanlış hatırlamıyorsam ismi Jimin'di, kafasını bana döndürüp konuşmaya başlamıştı.

"Kim Taehyung dimi ? Taehyung acilen eve girmemiz lazım ! Lütfen bir şeyler yap !!"Ne yapacağımı düşünürken içerideki Jungkook'a bir şey olma korkusu ile ellerim titremeye başlamıştı.

İlk önce kapıyı açmayı denesem de kapının arkasına bir şeyler konulmuştu.Muhtemelen evden kaçmasın diye.Daha sonra aklıma Jungkook'larda kaldığım sırada kullandığım bodruma dışarıdan giriş kapısı geldi.Eğer içerideki kişi oraya kilitlemediyse rahat bir şekilde evlerine girebilirdik.

Jimin'e dönüp elim ile 'gel' işareti yaptım.Koşarak arka bahçelerine gidip çalıkların arasına gizlenmiş kapıya gittim.Yerde olduğu için eğilerek kapıyı açmak için kulpa tutundum.İçimden kapını açılması için yalvarırken kapıyı açmak için kulpu çektim.Açılan kapı ile etrafıma gülücükler saçarken.Yukarıdan gelen kırılma sesi ile kapıdan geçip aşağı doğru inmeye başladım.Benle beraber Jimin denilen çocuk da geliyordu.

Evin içinden bodruma inilmek için olan kapıya geldiğimde açmak için kolu çektim.Ama bu sefer bana şans gülmemişti. Orospu çocuğu kapıyı kilitlemişti.Kapının kulpunu biraz daha zorlayarak açılmasını denedim ama hiçbir işe yaramıyordu.Sinirle ellerimi saçlarımın arasına aldığımda.Jimin arkamdan önüme geçip kapıya sert bir tekme atmıştı.Ardına kadar açılan kapı ile ikimizde hızlı bir şekilde Jungkook'un odasına doğru çıkmaya başladık.

------Flashback------

Şu anda ise bu durumdaydım.Kendime geldiğimde hala Jungkook'un kafasını yere doğru vuran kişiyi Jungkook'un önünden çekip yüzüne sert bir şekilde yumruğumu geçirmiştim.Nedense bu yaptığım şeyler beni iyi hissettirmişti.Eskiden babam da bana böyle şeyler yaparken karşı çıkamadığımda şu anda birisine aynı şeyler yapıldığında benim karşı çıkmam hoşuma gitmişti.(Y/N : Bu cümleden sonra Türkçe felç jkfd )

Karşımdaki adama hızımı alamayıp ardı sıra yumruklar atarken arkamda beni tutmaya çalışan Jimin'i fark edip elimdeki adamı yere fırlatıp ona dönmüştüm.

"Sen Jungkook'u al ben onu hallederim."

Jimin'in dediği şey ile aklıma Jungkook gelmişti.Sinirimden onu unutmuştum.Hemen yanına gidip onu kucağıma aldığımda gözlerinin kapalı olduğunu görmem ve başını arkasından kan geldiğini görmem ile korkum ikiye katlanmıştı.Bir kaç kere ona seslensem de cevap vermemişti.Gözlerimde biriken yaşlar hızla akarken kafamı kaldırıp Jimin'e bakmıştım.

"O uyanmıyor." Ağlayarak söylediğim cümle Jimin tahminen az önce polisi aradığı telefonu cebine koyup yerde duran adama tekme atıp bağırmaya başlamıştı.Ben de bu sırada hala Jungkook'a sesleniyordum.Dışarıdan polis ve ambulansın siren sesleri gelmeye başladığında Jimin'i yanıma çağırıp yardım etmesini istemiştim.

Elimdeki Jungkook'u Jimin' verecekken bana daha fazla yaklaşmasıyla yüzümde gülümseme oluşmuştu.Gözlerimdeki yaşları silip Jungkook'u yavaş bir şekilde kucağıma aldığımda aşağı inmeye başlamıştım.Kapıdan giren kişiler bana yardım etmeye çalışırken benim onlara Jungkook'u vermeye hiç niyetim yoktu.

Ambulansa doğru giderken bana adımı,Jungkook'un adını sormuşlardı.Hala kucağımdaki bedene bakarken onların sorularını yanıtlamıştım.Ambulansın kapısından içeri girdiğimizde arka tarafta çalışan iki kişi konuşmaya başlamıştı.

"Eğer kucağındaki kişinin durumunun daha kötüye gitmesini istemiyorsan lütfen buraya yatır.Tamam mı ?" Görevlinin konuşması ile ne kadar Jungkook'u kucağımdan ayırmak istemesem de oraya yatırmıştım.Yatırmama ile sağ koluma dokunan eli ile gülümsemiş ve ellerimi ellerinin arasına alıp sıkmıştım.

"Tamam,en azından çevresindeki şeyleri algılayabiliyor.Kafasına bu kadar darbe alıp bunu yapması bile büyük bir başarı." Yanımdaki kadının gülerek söylediği şey ile mutlu olmuştum.

Tabi ki böyle şeyler yapabilirdi.Çünkü o hiçbir zaman güçsüz düşmeyecek ve akıllı biriydi.O Jeon Jungkook'tu.Benim Jeon Jungkook'um.