The Rewriter

Hoofdstuk 16; te hoog gegrepen

"Rose."

Kreunend draai ik me om, en ik sla de hand die aan mijn schouder schud weg.

"Nog even, mam."

"Diana."

Diana.

Met tegenzin herinner ik me waar ik ben, wie ik ben geworden en hoe ik hier ben gekomen. Ik opende langzaam mijn ogen en ging half overeind zitten.

Wacht.

Wie heeft mij wakker gemaakt?

Ik wreef zo veel mogelijk slaapzand uit mijn ogen en probeerde mijn beeld scherp te krijgen. Ik knipperde verbluft met mijn ogen toen ik het bezorgde gezicht van Jake voor me zag hangen.

"Hè? Ryan, waarom kijk je zo nerveus?"

Hij zuchtte opgelucht en trok me overeind. Ik stond nog maar net en ik kreeg al een nieuw setje kleren naar me toe geslingerd.

"Wow, waarom opeens zo'n haast? Ik ben net wakker!"

Gepikeerd keek hij me aan.

"Word je altijd zo slecht wakker?"

Ik haalde mijn schouders op.

"Nee, ik heb gewoon heerlijk geslapen. Hoezo?"

Gefrustreerd haalde hij zijn hand door zijn haar.

"We zijn in slaap gevallen, te lang! De training is al begonnen!"

Ik sperde mijn ogen wijd open. 

"Shit, wegwezen dan!"

Ik rende naar mijn  badkamer, gooide deur dicht, checkte twee keer of ik hem wel op slot had gedaan en kleedde me in een recordtempo om.

Een recordtempo voor mij dan.

Shit, ik weet echt niet wat ik heb vandaag.

Na vijf minuten begon Jake ongeduldig op de deur te bonken. 

"Diana!"

Ik haalde snel nog even mijn borstel door mijn haar en pakte onhandig mijn spullen op.

"Ik kom al!"

"Schiet op!"

Ongelooflijk dat we niet wakker zijn geworden van die schreeuwende psychopaat. Ik moet wel heel diep geslapen hebben. De laatste keer dat ik dat had gedaan was thuis..

Ik smeet hijgend de deur open en gooide de kleren op mijn bed.

"Zo. Daar ben ik."

Ik keek omhoog, naar Ryans gezicht. 

Hij stond te grijnzen.

"Wat?"

Hij gaf geen antwoord.

"Jake!" brieste ik boos.

"Wist je dat je me Jake noemt als je je bedrukt voelt, Rose?"

"Jij noemt mij Diana als je nerveus bent. Maar je ontwijkt mijn vraag!"

"Het was een grapje."

"Hè? Wat was een grapje?"

"We hebben geen training."

Mijn mond stond wagenwijd open, en mijn vuist was onderweg naar zijn gezicht. Zonder moeite dook hij weg, en hij schopte mijn benen onder me weg. Ik slaakte een gilletje toen hij me razendsnel weer opving. Mijn hart klopte in mijn keel toen ik Jakes gezicht boven me zag hangen.