De man keek op toen hij een prikkeling op zijn hand voelde. Een klein mugje vloog op en landde zoemend op een ander computerscherm. Zonder te aarzelen sloeg hij de mug dood.
"Sir? Ik moest bij u verslag uitbrengen van de missie."
De man zuchtte.
"Ik heb het gevolgd."
De jongen kwam dichterbij, en zijn benen wiebelden bijna onzichtbaar heen en weer. Er kroop een glimlachje op het gezicht van de man toen hij zag dat de jongen zenuwachtig was, hoe erg hij dat ook probeerde te verbergen.
" Zie je deze mug?" vroeg hij, een hij wees naar het dode beest op zijn bureau. De jongen knikte.
"Ja, sir." zei hij beleefd.
"Weet je, hij had niet dood gehoeven. Maar toen hij lastig werd, heb ik hem toch vermoord. Dat zou jij waarschijnlijk ook doen, of niet soms?"
De jongen knikte weer.
"Ja, sir."
Met een zucht draaide de man zich om.
"Luister, Jake. Je moet het meisje laten gaan. Straks eindig je nog als een lastig insect. En je weet wat daarmee gebeurt, toch?"
"Ja, sir." zei Jake verstikt.
De man zwaaide nonchalant met zijn hand.
"Je mag gaan."
Al lang voordat het geluid van zijn voetstappen wegstierven, had de man zich alweer op zijn scherm gericht. Hij zocht de nieuwssite op en begon geïnteresseerd te lezen.
Laatste nieuws: man dood gevonden in eigen huis
------------------
Even een klein hoofdstukje erachteraan;)
Ik had dit al een tijdje in mijn hoofd. Hopelijk is het leuk!
Zie je trouwens nog spellings- of grammaticafouten in dit boek, je mag het gerust tegen me zeggen. Dat zou heel fijn zijn:)
JE LEEST
The Rewriter
Mystère / ThrillerGa je nog eten?" vroeg hij, en hij keek me voor het eerst echt aan. Ik schrok van de blik in zijn ogen. Zijn grijze ogen staren leeg de ruimte in, alsof.. Alsof.. Ik weet niet, het lijkt wel de blik die ik zag bij.. Al die mensen. Mijn ex-vriendjes...
