The Rewriter

Hoofdstuk 27; opnieuw, een gloednieuw leven

We liepen naar de ruimte waar ze ons uiterlijk veranderd hadden. Het gothic-meisje lag er niet meer, maar er lag wel een map op de kaptafel. Ik pakte de paspoorten eruit en gaf die van Jake aan. Nieuwsgierig sloeg ik die van mij open.

Naam: Felice  Rossini

Geslacht: Vrouw

Geboortedatum:  7 augustus 2000

"Hm, ik heet Felice Rossini. Dit is wel erg Italiaans. Ik ben ook nog eens een jaar jonger." 

Ik boog me voorover om te kijken op Jakes paspoort.

"Hoe heet jij?"

"Raoul Rossini."

Ik verbleekte.

"Zijn we.. broer en zus?"

Jake snoof.

"Ik dacht het niet. We zijn wel neef en nicht, dat lijkt me beter."

Ik maakte een bevestigend geluidje.

"Ik ga nooit aan deze namen kunnen wennen."

"Ik ook niet."

"Het is maar voor twee maanden."

"Inderdaad."

Ik keek naar Jakes emotieloze gezicht. Hij was naar mijn idee veel te kortaf, wat ik echt heel vervelend vond. Ik voelde me nogal buitengesloten.

"Waar denk je aan?"

Hij zuchtte.

"We zijn nu familie. Weet je wat dat betekend?"

"Eh..."

"We moeten onze relatie opgeven."

Hij zei het zo serieus, dat ik er bijna om moest lachen. Tot de betekenis van de woorden tot me doordrong.

"Oh, nee."

Opeens smeet Jake de map door de kamer, en de papieren fladderden in het rond. 

"Ik wist wel dat het zo zou lopen!"

Ik schrok van zijn plotselinge woede-uitbarsting. Normaal was ik degene die zo opvliegend was, ik kende hem niet zo. Ik liep naar hem toe en probeerde hem te kalmeren. 

"Jake, ga maar even zitten."

Zachtjes duwde ik hem op de stoel, en hij begroef zijn hoofd in zijn handen. Ik zag het machteloos aan. Ik had geen idee wat ik nu moest doen.

"Ryan? Waarom ben je zo overstuur?"

Hij zuchtte, en keek op. Hij probeerde te glimlachen, maar zijn mondhoeken trilden.

"Het spijt me. Ik- die man is gewoon een vieze, manipulerende... Het is gewoon... Mijn eerste missie ging ook... Ik weet niet hoe ik het moet zeggen."

Ik pakte een stoel en ging naast hem zitten. Ik had de neiging om 'je mag het ook zingen' te zeggen, maar dat leek me niet erg verstandig in deze situatie.

"Ik heb de tijd. Je kan me alles vertellen, ik zal niet oordelen."

Hij diep adem.

"Ik.. Toen ik hier kwam, was ik niet alleen. Ik werd samen met Aurore ontvoerd. Ze was mijn vriendin."

Hij stopte even, om te kijken hoe ik hier op zou reageren. Hoewel ik een steek door mijn borst voelde gaan, lachte ik hem bemoedigend toe.

Waar komt Jake eigenlijk vandaan? Hoe was zijn leven? Hoe was zijn leven met Aurore?