Sandoval Duology 1: Unwanted Wife (Self-Published)

Kabanata 23

Hindi na ako nakipag usap kay Craig after that day. I could feel my hate and anger, boiling in me kaya mas pinili ko na lang na wag na makipag usap kay Craig.

I knew he didn't cheat. He didn't lie. He stayed loyal and faithful to me. But... he is also the reason why my unborn child is not here with me. Hindi ko alam saan ilalagay ang nararamdaman sa mga iyon.

I made myself busy the whole day. Inabala ang sarili sa trabaho kesa bumalik at makulong muli sa mga ala-ala.

"Mama Megan, sige na." Paglalambing ni Bench sa akin

Nanatili akong nagtitipa sa laptop ko, "Madami pa kasi akong ginagawa Bench. Babawi na lang ako."

Hindi nagsalita si Bench kaya naman napasulyap ako sa kanya. Nakahalumbaba ang anak ako habang naka titig sa akin.

Hinaplos ko ang buhok nya at nginitian, "Why?"

Bumuntong hininga siya, "Mama, do you love Papa Craig?"

Natigagal ako sa tanong niya. Nagtagal ang tingin ko sa kanya at napaisip sa inosenteng tanong ng anak.

Nagtipa akong muli, "Of course,"

"Really Mama?"

Tumango ako at sumulyap sa kanya, "Yes... why'd you ask?"

Umiling si Bench bago sumandal sa upuan nya.

"Wala naman po. Siguro iba iba lang talaga yung way ng love." Sagot niya

Napatigil ako at tinignan siya at kalaunan ngumiti sa kanya. My son innocently stares at me and smiled before standing up and roam around my office.

Hindi ko alam saan galing ang mga sinasabi niya but I know how smart he is. Siguro, nakikita na nya ang pagkakaiba namin ni Craig sa magulang niya mismo,

Tinapos ko na ang trabaho ko sa araw na iyon habang si Bench ay nanatili sa akin, gumagawa ng assignments niya at pagkatapos ay naglaro mag isa. I took him with me to get an early dinner saka ko inihatid pauwi sa kanila.

Nasa bahay na si Craig nang dumating ako. I went straight to the kitchen nang makita ko siyang nasa loob nang entertainment room. Nagkatinginan kami ilang sandali bago ako tuluyang pumasok ng kusina.

Kumuha ako ng tubig nang naramdaman ko siyang pumasok sa kusina.

"I cooked your favorite food. Kumain ka na ba?" Tanong niya

Nilingon ko siya habang umiinom, bumagsak ang tingin ko sa nasa ibabaw nang stove sa harap niya.

Umawang ang bibig niya habang nakatingin sa akin na para bang may sasabihin siya ngunit sa huli ay hindi na lang din nagsalita pa.

"Kumain na ako kasama si Bench." Sagot ko.

Bigo siyang tumango sa akin bago inilipat ang niluto sa isang tupperware. Ang titig ko ay sa hawak niyang ulam.

Napa awang ang bibig ko nang mapansin siyang naglakad palapit sa akin. Abot abot tahip nang puso ko sa kaba. Ngunit nang mapansin siyang parang natigilan din sa akin at matantong ang kailangan nya ay ang bagay sa likod ko ay para akong binuhusan nang malamig na tubig.

Bahagya pa akong umurong nang dumaretso sya sa ref at buksan iyon. Napalunok ako sa pagkapahiya at taas noong umalis doon.

"You want some coffee, instead?" Alanganing tanong niya

Nilingon ko siya. Craig's wearing a simple white v-neck shirt and khaki pants. His eyes were pleading. Almost speaking the unspoken asking for forgiveness.

A philosopher once said that people tend to forget things but couldn't forgive eventually. How about me? I couldn't forget that and I couldn't even forgive him, too. Anong tawag sa akin kung ganoon?