Ang sakit ng puso ko. Hindi matigil ang mga luha ko kahit anong pigil ko dito. Ang sakit na nararamdaman ko ay mas lalong nanunuot sa aking kalamnan.
Craig tried to run after me pero ayoko na muna siyang makita at mas lalong ayoko na lang munang pakinggan ang mga paliwanag niya. He had his fair share of hurting me. Siguro naman ay may karapatan akong ilayo muna ang sarili ko sa mga sakit pa ibibigay nya.
I deserved to heal. I deserved to be away from all of the pain and problems I am facing just for a few hours or days. Ngunit ang sakit ng tyan ay mas matindi pa sa sakit ng puso ko. Naapektuhan ang baby ko sa lahat nang sakit na nararamdaman ko.
Tumigil na ang pag iyak ko nang makarating nang bahay. Gumaan ang pakiramdam ko nang magpasama kay Stephie sa ospital para macheck ang baby ko.
I need more rest. Ang babala sa akin ng doctor ay sobra na para mas lalo na akong makaramdam nang takot na baka, pati ang anak ko ay iwanan na din ako.
I am not surprised to see Craig when I got home. Nakita ko siyang nakatayo sa gitna nang salas nang pumasok ako. He's still wearing his white button-down shirt and slacks. Wala na siyang suot na necktie ngayon at naka tupi na din hanggang siko niya ang long sleeves na suot.
Sarado na ang mga ilaw at iilang dim lights na lang ang nakabukas sa salas. Sapat para makita kung may tao pa doon o wala na.
Nang maramdaman ako sa kanyang likod ay mabilis siyang lumingon sa akin. Inilang hakbang niya ang pagitan naming dalawa.
"Baby, listen to me—"
Itinaas ko ang kamay para patigilin siya, "I went to the hospital. I can't take another fight with you, Craig. Pagod na ako at ayokong may masamang mangyari sa anak ko."
Isang atras palayo sa kanya. Isang sulyap sa bigong mukha niya. Saka pinilit na tumalikod, talikuran siya at umakyat sa ikalawang palapag. I heard him cursed but I never look back.
Dumaretso ako sa kwarto para kumuha nang ilang gamit. Sa guest room na lang ako matutulog o kaya sa nursery. Kahit saan and definitely not here.
Kinukuha ko ang toiletries nang pumasok sya sa kwarto. He stopped when he saw a duffel bag on the bed. Ayokong magpabalik balik sa loob ng kwartong ito kaya kukunin ko na lahat nang kaya ko ng isang beses. Kung may makalimutan ay ipapakuha ko na lang kay Jonah.
"Where are you going?" He asked.
Nagkipit balikat ako at ipinasok ang toiletries sa bag.
"Sa guest room na muna ako." Sagot ko bago isinara ang bag
"You hated me that much? Hindi mo man lang ba muna hihingin ang eksplenasyon ko?"
I laughed mockingly at nilingon sya, "You were kissing her. What explanation do I have to know more?"
Pumikit sya nang mariin. Ang magandang mukha nang asawa ay halos tabunan ng frustrations at kung ano anong emosyon pa. Napahilamos sya sa mukha niya.
Knowing he won't talk anymore, kinuha ko ang duffel bag at akmang aalis na nang hawakan niya ang kamay ko.
"I am sorry that you have to see that but believed me, I am not kissing her." Aniya
His voice was low and pleading. Pilit kong hinila ang kamay ko ngunit mahigpit ang pagkakahawak niya doon.
"Gaya nang hindi mo pagyakap kay Sophia. She's the one who hugged you and not you. Now, it's Audie's fault. She's the one who's kissing you and not you." Tumawa ako at pilit inalis ang mga namumuong luha sa mata.
I sigh heavily.
"No. Baby believed me. Hindi ko siya hinahalikan. I am loyal to you."
Umiling ako at nilingon siya, "Being loyal and being faithful are two different things, Craig. The fact that you let other girls hug you and kiss you... ibang usapan na yun."
BINABASA MO ANG
Sandoval Duology 1: Unwanted Wife (Self-Published)
Ficción GeneralMegan Cecila Madrigal is married to Craig Siegel Sandoval. She expected her marriage to be plain and empty because it was just a marriage of convenience, despite the fact that she loves Craig so much. She settled with everything that Craig could giv...