CHAPTER 23

12 2 0
                                    


I don't know but...... writing this makes me feel fuzzy. Nevermind.

------------------------------------------------------

Althea's POV

Days have past matapos yung mga nangyari.

Back to normal ang lahat.

Parang wala lang.

At hindi iyon maganda.

Nang magising kaming lahat. Pinaliwanag ko ang nangyari. Nung una hindi sila makapaniwala pero nung makita nila yung mga arrows na nakatusok sa kanila, saka nila ako pinaniwalaan.

Pinakawalan ko yung lahat ng mga tao sa buiding namin. Buti na lang at kaya ni Ellie ang pang malawakang memory control. Napakalakas ng baklang ito. Pero mas kinabahan ako dahil kung ganun kalakas si Ellie at nagawa siyang kontrolin ni Allison through that pendant, then that thing must have been really powerful. Saan naman nanggaling yun?

Maging si Lara ay binurahan namin ng alala. She don't deserve that traumatic experience.

Matapos nun ay nagpatuloy yung fare pero hindi na ako pumasok nung last day na.

Punong-puno ng tanong ang isip ko.

What just happened?

Paano ko iyon nagawa?

Paano iyon nangyari?

Bakit kailangan pa iyong mangyari?

I tried to ask Vlad pero ang sinabi niya lang...

"That's what happens when a mortal got involve with the supernatural."

With his words, parang naguluhan ako lalo sa pinasok ko.

They all got worried din sa akin, specially yung magkakapatid.

Kinausap na nila yung mga parents nila na nakauwi na from their business trip.

Gusto nilang palayain na ako at burahin ng aking alala.

I don't know what to react on that.

Matapos ng mga pinagsamahan namin?

Pero kakayanin ko pa ba?

Para kasing anytime, sasabog na yung utak ko sa sobrang kawirduhan ng mga nangyayari.

The next weeks, biglang naging distant sa akin silang lahat.

As in silang lahat

Ellie, Selene, Ymir, Cas, Vlad.. at Art.

Yung mismong bestfriend ko.

Para akong mababaliw lalo.

Sabi nila mas makabubuti daw muna kung didistansya sila dahil baka mas lalo daw akong mapahamak mentally.

Pero hindi eh. Pakiramdam ko mas lalo akong nagiging miserable.

Though hindi na ako nagiging bulungan dahil nalayo na ako sa magkapatid. May kung ano pa rin na hindi makapagpatahimik sa akin.

Sa tuwing nakakasalubong ko sila, iniiwas nila yung mga tingin nila sa akin.

Mapa-sa mansion, ilag sila.

Ilang oras akong nakaabang sa intercom pero walang dumadating na kahit ano.

Ewan ko rin sa sarili ko kung bakit hindi ko sila kinakausap.

Hindi ko alam kung ano ang nangyari about sa usapan ng mga Haunt.

Aalisin ba nila yung memorya ko?

HauntedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon