Cursed / Harry Potter

♦10♦

Ik pak mijn boek Verweer tegen de Zwarte Kunsten erbij en begin te lezen.

Als ik klaar ben ren ik naar beneden en zoek Hermelien. Ik kan haar niet vinden. Dan maar anders.

Ik gebruik mijn gave om te kijken waar ze is. Ik kan het niet echt zien. Maar dankzij de luchttrillingen weet ik waar ze is.

Ik ren naar het meisje toilet en vind daar Hermelien. Zoals voorspeld.

'HERMELIEN!' gil ik. Ze draait zich direct om. Ze kijkt vragend. 'Wil je me helpen, ik heb straks een duel met Leo Jordaan. Ik moet spreuken kunnen afweren. Maar dan heb ik iemand nodig die kan helpen' zeg ik onschuldig. Ze begint te lachen. 'En nu dacht jij: Hermelien wil wel helpen'. Ik knik enthousiast.

'Nou, we beginnen met ontwapenen' zeg ik enthousiast. We gaan tegenover elkaar staan.

'Ik tel af, bij drie mag je beginnen. Begin met ontwapenen' zeg ik. Ze knikt. '3..2..1..NU!' gil ik.

'Expelliarmus!' zegt Hermelien. 'Protego!'. Door mijn spreuk weer ik de spreuk van Hermelien af. 'Paralitis!' Weer weer ik de spreuk af. 'Aguamenti'. Hermelien is helemaal nat. 'Was dat echt nodig?' vraagt ze geïrriteerd. 'Ja' grinnik ik. Ik tover haar weer droog. 'Je bent hier echt goed in Lili'. 'Thanks Mientje'. We oefenen nog wat door. 'Zullen we naar de Grote Zaal?' vraag ik. Ze knikt.

We glimlachen en lopen samen naar de Grote Zaal. Het is tenslotte al etenstijd.

Ik heb veel van de dag gemist.

Heel veel.

Als we bij de Grote Zaal zijn zijn we net op tijd. We beginnen met eten.

Even later komen de uilen eraan.

Er ploft een brief voor me neer. Ik pak de brief en scheur de brief open.

Lieve Lilian.

Het gaat redelijk hier. Nu je weg bent zijn we weer vampiers die staren naar de muur. Mariel kwam niet meer bij door de roddel terwijl Ramon alleen maar aan het mopperen was. En over volle maan hebben we gehoord. We hebben geen idee wat er aan de hand is. En over het incident met Ramon hebben we niks gehoord. Tot de brief. Niemand neemt hem iets kwalijk maar toch voelt hij zich ontzettend schuldig. We zullen snel weer iets van ons laten horen.

Ps: Dankjewel voor de beschrijving, anders was het niet gelukt.

de Millers.

met een big smile eet ik verder. Ik hou van mijn familie.

Als ik het eten op heb loop ik naar de leerlingenkamer. Ik besluit een brief te schrijven naar Remus. Het is tenslotte lang geleden dat ik hem gesproken heb. Ik ga zitten, pak een stukje perkament en een veer, doop de veer in het inkt en begin te schrijven.

Beste Remus,

Het is lang geleden dat we elkaar gesproken hebben. Ik mis je. Op Zweinstein is het geweldig. Ik begin op jou te lijken :). Ik zit nu in een groepje van prankers; Leo Jordaan, George Wemel, Fred Wemel en ik. We zijn een soort Marauders 2.0. We hebben ook de sluipwegwijzer. (Gejat van Vilder). Mijn eerste prank was erg succesvol. Over de onzichtbaarheidsmantel weten we weinig. Harry heeft hem niet. Maar nu, hoe ging volle maan? Bij mij was het heel raar. Ze deed helemaal niks! We moeten snel is afspreken.

Ps: IK ZIT IN GRIFFOENDOR!

Liefs,

Lilian

Ik kijk de brief nog even na op spelfouten en rol hem dan op. Hoe ik weet dat Remus een weerwolf is? Simpel; ik woonde een tijdje bij hem. Dat valt op. Ik veranderde in Ismene. Dus we weten het nu van elkaar.

Ik ren weer naar de uilentoren. Daar bots ik wéér tegen iemand op. Weer lig ik op de grond. 'Ow, sorry' hoor ik een stem. Ik kijk naar boven en zie Carlo. Ik begin te grinniken. 'Lilian?'. 'Jap'. Hij helpt me omhoog en begint ook te lachen. 'We komen elkaar echt altijd op de verkeerde manier tegen hè?' zegt hij lachend. Ik knik. 'Maar goed, ik zie je wel eens!' roept hij. Hij rent weg en ik kijk hem na. Ik schud mijn hoofd als ik merk dat ik naar de plek waar hij net verdween aan het staren was. Ik ren naar de uil toe, verstuur hem en ren weer terug.

Als ik in de leerlingenkamer ben is er niemand. Ik vertrouw het niet. Ik zoek naar gedachten maar vind niks. Ik loop schouderophalend verder. Ik loop naar boven en ga in bed liggen. Ik zet mijn wekker op 23:00 zodat ik op tijd voor het duel. Ik ga in bed liggen en snel val ik in slaap.