Cursed / Harry Potter

♦4♦

'Lilian, wakker worden, wakker worden' hoorde ik naast mijn oor. Ik deed mijn ogen langzaam open. Ik zag Belinda staan. 'Wat is er?' zei ik schor.

Ik wilde slapen. Ik was ziek geworden - de hele dag had ik niks anders gedaan dan me vies voelen en slapen. 

'Ik moest je van Perkamentus halen. Ene Mariel is er'.

Mariel.

TRAINING.

Ik sprong uit bed en kleedde me om. 'Verdomme'.

'Wat is er?'. 'Ik was het helemaal vergeten'.

Toen ik klaar was rende ik als een gek naar het kantoor van Perkamentus.

Buiten adem klopte ik aan.

'Ah, Lilian. Kom binnen' klonk de stem van Perkamentus. Ik hijgde nog wat na toen ik naar binnen liep.

Mariel zat in een stoel. Ze stond op en ik liep - ik was simpelweg te moe om te rennen - op haar af. Ik gaf haar direct een knuffel. 'Ik heb je gemist'.

'Waarom was je zo laat?' vroeg ze bezorgd. 'Ik was vandaag ziek, dus ik sliep' zuchtte ik. Ze knikte.

'Kom, we gaan'. Ik knikte. Samen renden we naar de kamer. Voor de plaats waar de deur nog moest verschijnen stopte ik. Mariel rende daar in tegen door. 'Mar, hier is het' zei ik droog. Ze draaide zich beschaamd om. Ze kwam naast me staan. Ik deed mijn ogen dicht en concentreerde me.

Ik voelde de ogen van Mariel op mijn lichaam prikken. Ik gebruikte mijn telekinese om haar handen voor haar ogen te doen. Ze gromde zacht. Een glimlach vormde om mijn lippen. Ik concentreerde me weer en even later verscheen de deur.

'Treed binnen in de Kamer van Hoge Nood' zei ik met een buiging. Mar grinnikte en liep achter me aan. Ik sloot de deur achter ons en bewonderde de kamer.

Het was werkelijk prachtig.

Mariel kreeg een enge grijns op haar gezicht. Ze wees naar iets. Een zwembad.

Oke, f*ck de training. Hallo zwembad!

~~~~*~~~~

Na het zwemmen maakte ik onze kleren droog. We liepen glimlachend de kamer uit.

Ik had werkelijk NIET getraind. Maar ach.

'Ik ga je missen Mar, maar gelukkig kom ik in de kerstvakantie naar huis!' zei ik. Mariel knikte instemmend. Ze was nooit echt van de woorden.

We liepen -nee, renden- naar Perkamentus' kantoor. 'Binnen'.

We liepen naar binnen. Ik nam afscheid van Mariel.

Toen ze weg was praatte ik nog even met Perkamentus.

'Maar nu moet ik gaan, ik wil het eten niet missen' zei ik met een glimlach. 'Ik kom ook. We lopen wel samen' zei Perkamentus. Die man, geweldig.

We liepen al kletsend naar de Grote Zaal.

Toen we de Grote Zaal in liepen voelde ik echt honderden ogen op ons branden. Ik grinnikte zacht. 'Eet smakelijk professor'. 'Eet smakelijk mevrouw Smith'.

Ik liep ongemakkelijk naar de Griffoendor tafel.
'Hoe doe jij dat toch?' vroeg Marcel ineens. Ik keek hem verbaasd aan. 'Wat?'.
'Hoe ben jij bevriend met Perkamentus?'.
Ik haalde mijn schouders op. 'Geen idee'.
Ik begon te eten. Toen ik klaar was stond ik op. Ik wachtte heel even op Harry en Ron. Hermelien was al klaar.
Dan liepen we de Grote Zaal uit.