Cursed / Harry Potter

♦25♦

Ik loop op mijn gemak naar Perkamentus' kantoor. Ik moet weer trainen.

De lessen vandaag waren eigenlijk best wel saai. Ik kan het wel, dus dat is wel echt saai.

Als ik voor de waterspuwers ben fluister ik het wachtwoord - wat trouwens zomaar in me opkwam- en loop ik naar boven.

'Binnen'.

Ik loop glimlachend naar binnen. 'Ik heb vernomen dat u broer Emmett komt'.

Waarom wist ik dat niet?

'Dankuwel professor'. Hij glimlacht als antwoord. Dan kleuren de vlammen groen en Ramon komt er uit.

'Ramon!' gil ik blij. Hij zucht diep maar er verschijnt toch een glimlach op zijn gezicht. Ik ren naar hem toe om hem een knuffel te geven.

Maar helaas voor hem komt er een idee in me op. Ik geef hem toch een knuffel maar til hem dan op en gooi hem over mijn schouder. Ik leg hem neer. Niet zo hard. Ik heb geen zin in een kapotte vloer.

'Lili... Niet leuk...' zegt hij zuchtend.

'Maar je was zo licht... en nu heb ik gewonnen'.

'Met wat heb je in vredesnaam gewonnen?'.

'Ugh Ramon, ten eerste: jij maakt van alles een wedstrijd. Ten tweede: vampiers hebben toch zo'n goed geheugen? Of zat je met je gedachten weer bij die computerspelletjes. Echt hoor, soms denk ik echt dat je hersenen zijn vervangen door een roerei. Maar goed, we hebben in de zomervakantie afgesproken wie de andere het eerst kon pranken. Nou dat deed ik net. Ik zou met jou een videogame gaan spelen. Jij zou mij ijs geven. Dus kom maar op met dat ijs Ramon'.

'Waarom wil jij altijd ijs?'.

Ik doe alsof ik heel erg geschrokken ben en hij net een moord hebt gepleegd. Ik ga met mijn hand naar mijn hart.

'H-h-ho-o-e-e k-k-kan j-je-e d-da-t-t n-no-u z-z-eg-gg-gen-n? I-ijs-s is-s m-mijn-n alles-s'.

'Ik dacht dat ik je alles was' zegt hij met een pruillip. 'Sorry dat ik je uit die kinderdroom moet helpen Ramon'.

Hij zucht diep. 'Zullen we gaan?'. 'Ben ik vervelend?'. 'JA!'.

'Waarom krijg ik van iedereen dat antwoord?' vraag ik quasi gekwetst.

'Omdat je irritant bent' zegt hij met een grijns.

Ik weet al wat hij gaat doen. Ik sprint een stukje naar achter. 'Neh-eh. Dat gaan we iet doen Ramon. Ik weet wat je wou, die grijns verraad je. Maar oke, we gaan' zeg ik grijnzend. Ik huppel voor hem uit.

Als ik merk dat hij niet achter me aan loopt en zucht diep. Ik loop geïrriteerd terug en pak hem bij zijn arm. Ik sleur hem mee.

Hij werkt niet mee, helaas voor hem dat ik sterker ben. 'Niet eerlijk Lili, waarom ben je zo sterk?'.

'Zegt de Hulk'.

Hij grinnikt. 'Werk nou eens mee, ik moet mijn krachten sparen'. Hij zucht maar loopt dan toch mee.

'Ik weet hoe we snel bij de kamer kunnen komen' zeg ik met een grijns. Hij grijnst ook. Ik kijk om me heen of ik iemand zie maar ik zie niemand. Ik pak zijn hand vast en maak onszelf onzichtbaar. Ik ren als een gek naar de kamer. Ja, mijn snelheid.

Want ja, niemand kan ons toch zien.

Ik loop de kamer in en begin direct met trainen, ik heb geen zin in gezeur. 

'Lili?' vraagt Ramon. Ik kijk hem aan. 'Wat is er Ramon?' vraag ik. 'Wat moet ik doen?' vraagt hij. Ik krijg een grijnslachje op mijn gezicht en zorg dat hij vast word gebonden door sterke planten. 'Succes,' zeg ik voor ik bezig ga met een ijskasteel maken. 

Even later lopen we samen weer terug naar het kantoor van Perkamentus. Ramon gaat weg en ik loop terug naar de leerlingenkamer, me klaar maken voor de straf bij Hagrid.