Քայլել դեպի երջանկություն

Գլուխ 1Մաս 9

  -Կներես, կներես Էլիզ... ես չէի ուզում դա անել... ես կվճարեմ դրա փողը...
-Հանգստացիր Գաբրիելա, իսկ ինչպես դա ընկավ?-ծիծաղելով հարցնում է Էլիզաբեթը...
-Դե ես ուզում էի այդ սարքի վրայի կոճակը սեխմել, որպեսզի այդտեղից օճառ դուրս գա, բայց դա սկսեց տարօրինակ ձայն հանել և տաքություն էր նրանից դուրս գալիս... իսկ ես մտածեցի, որ վառվել է, կարող է պայթել և ջարդեցի...
-Ախ , Գաբի դու վերջնես, այդ սարքը օճառի համար չէ, դա հենց տաքություն տալու համար է, որպեսզի էլ սրբիչով չսրբվես, ձեքերդ պահում ես մոտը և ձեռքերդ չորանում են...Բարձրաջայն ծիծաղելով Էլիզբեթեը պատասխանում է Գաբրիելաին...
-Աստված իմ, ես ինչ հետ եմ այս կյանքից... Անցած տարի ընկերներիս հետ գնացել էինք կարաոկե: Ես գնացի զուգարան, որպեսզի լվացվեմ, լվացվելուց հետո, տեսնում էի թե ինչպես են կողքիններս սեղմում այդ սարքի նման սարքի վրա և դրա տակից օճառ էր թափվում, ես նույնպես փորցեձի, սեղմեցի, բայց օճառը չեր թափվում, կողքիս աղջիկը ինձ ծաղրելով, ասաց, որ այն սարքը որից ես եմ օգտվում, դա իր մեջից միայն բույր է բաց թողնում և նրանց այդ հոտը արդեն սպանում է... Ես կարմրեցի և ասացի, թե ինձ շատ է դուր գալիս այդ հոտը...
Էլիզաբեթը չի կարողանում զսպել իր ծիծաղը
-Գաբի, տեսնես քեզ նմանը էլի կա այս աշխարհում...
-Էլիզ դա դեռ ամենը չէ, այդ աղջիկները սկսեցին ինձ մասին ինչ-որ բաներ բամբասել և ես չդիմացա, մոտեցա նրանցից մեկին, բռնեցի մազերից և նրա գլուխը մտցրեցի զուգարանի կոնքի մեջ... Նա այնպիսի զզվելի տեսք ուներ, իսկ հետո դուռը ուժեղ հարվածով փակեցի և հեռացա...
-Գաբի ես ել չեմ դիմանում, դու նրան իր տեղն ես դրել... Բայց հիմա, որ ես ծիծաղում եմ, կարողա իմ վրա ևս զայրանաս և ինձ վրա նետես զուգարանի թղտերը...
-Դե լավ վերջացրու...
-Գաբի դու շատ գեղեցիկ ես այս զգեստով...
-Էլիզաբեթ, ես քեզնից շատ շնորհակալ եմ և կներես քեզ այդքան նեղության համար, բայց ես պետք է հեռանամ, ես դեռ շատ գործեր ունեմ վերջացնելու, իմ ընկերները ինձ են սպասում...
-Գաբի 2 օրից Սուրբ Ծնունդ է... Եվ դու ուզում ես Սուրբ ծնունդը դրսում անցկացնես միայնակ, ընկերներիտ փրկելով?
-Էլիզաբեթ դու վաղը մեկնելու ես Հարավային Աֆրիկա, իսկ ես ինչ անեմ? Բայց մեկ է եթե դու նույնիսկ չմեկնեիր, ես այդպես թե այդպես պետք է գնայի փրկելու ընկերնեիս...
-Հանգստացիր գլխավոր դերի դերասանուհի, դու դեռ կփրկես քո ընկերներին... Դու ինձ պատմեցիր, թե այս քանի օրը ինչերի մեջ ես դու ընկել, քեզ հիմա համ ոստիկանությունն է ման գալիս, համ այդ Տերորիստները, որոնք նույնիս չգիտեմ թե քեզնից ինչ են ուզում... Բայց ճիշտն ասա, երբ քեզ բռնել էին և տարել էին ինչ-որ մի շենք, ուր էին այդ ժամանակ քո ընկերները, ինչու նրանք չեկան քո հետևից... Եվ հետո ես չեմ մեկնելու Հարավային Աֆրիկա, ես ծնողներիս կասեմ, որ ինքնաթիռները չեն աշխատում ձյան առատ տեղումների պատճառով և չեմ գնա... Մենք միասին Սուրբ Ծնունդը կնշենք իմ ընկերի հետ կազմակերպելով մեծ խնջույք...
-Էլիզաբեթ կներես բայց չէ ես պետք է գնամ...
-Լավ ոնց կուզես Գաբի, դա քո որոշումն է, բայց Սուրբ Ծնունդը միայնակ անցկացնել՝ այնել այդ պայմաններում չի կարելի...
Գաբրիելան Էլիզաբեթից խդնրում է, որ տա իր կուրկան և շալվարը....
-Դու գժվել ես Գաբի, ես դրանք արդեն նետել եմ աղբամանի մեջ... Ես քեզ հաստ նոր կուրկաներ, շալվաներ կտամ... Եվ այս կիսաշրջազգեստը քեզ շատ է սազում, նվիրում եմ քեզ, ինձ կհիշես, իմ 1 օրվա ամենա լավ ընկերուհի, չմոռանաս այս տան հասցեն, միշտ կայցելես ինձ և վերցրու այս քարտը, մայրիկս ինձ տվել էր այս քանի օրվա համար, դրա մեջ 3000 դոլար կա, 2500 դոլարը կտաս Վոլֆիին,և իմ կողմից նրան առողջություն կմաղթես ...
Գաբրիելան մոտենում է Էլիզաբեթին և գրկում պինդ-պինդ...
Էլիզաբեթից ներողություն է հայտնում, վերցնում նրա տված զգեստերը, գումարը և հեռնաում...
Գաբրիելան հելնում է նստում է տաքսի և որոշում է այցելել իրենց խրճիթը, տաքսին կանգնում է, Գաբրիելան գումարը վճարում է, գնում է դեպի մետրոյի անցումի տակ, աստիճաններով իջնում և վազում է դեպի իր խրճիթը...
Դուռը բացում է, պարկում է իրենց բազմոցի վրա, որը Ռովին և Վոլֆն էին պատրաստել, հիշում է իրենց կյանքը և սկսում է լացել...
Նյու Յորքում արդեն վառվել էին գիշերվա լույսերը, այժմ ժամը 9 է... Գաբրիելան որոշում է այցելես չինական թաղամաս, որտեղ Վոլֆին բուժում էին տուբերկոլոզ հիվանդությունից, ոզում է վճարել 2500 դոլարը և այդ գիշերը նա մնա հենց այնտեղ...
Նա հելնում է խրճիթից աստիճաններով բարձրանում վերև, մետրոյի տոմս է գնում և սպասում մետրոյին...
Մետրոն գալիս է, նա նստում է մետրոն և սպասում է մինչև կհասնի չինական թաղամասի կանգառ....
Մետրոյի մեջ նա սկսում է մտածել, թե ինչպես կարող է գտնել Մալիային և Սառային և ինչպես բանտից ազատի Ռովիին...
-Իսկ եթե ես այդ փողը չտամ Վոլֆիին բուժելու համար և դրա փոխարեն ես գնամ բանտ, վճարեմ 2800 դոլար և միգուցե նրանք ազատեն Ռովիին բանտից, կամ թեկուզ օրերը կարճացնեն, բայց դրա համար ինձ պետք է այնպիսի մեկը, ով դա իմ փոխարեն կանի, քանի որ ես համ անչափահաս եմ, համ էլ ոստիկանությունը նաև ինձ է ման գալիս և այդ գումարով հազիվ ես ինձ ազատեմ բանտից... Լավ իսկ ով կարող է իմ փոխարեն դա անել...