Քայլել դեպի երջանկություն

Գլուխ 1Մաս 11

  Դեկտեմբերի 24... Լույս գիշեր... ժամը 02.15...
-Սառա քունս չի տանում, ես վախենում եմ: Վաղը մեզ տանելու են այստեղից, նորից կներարկեն և այս անգամ այստեղ չեն բերի, երևի արդեն մենք էլ ողջ չենք լինի...
-Հանգստացիր Մալիյաս, արի գրկեմ քեզ... Մենք ամեն ինչ կանենք, որպեսզի կարողանանք փախչել այստեղից, ուղղակի պետք է մեր ուժերի վրա վստահ լինենք...
-Սառա, իսկ դու ինչ ես կարծում Ռովիին, Վոլֆին և Գաբրիելային նույնպես բռնել են նրանք... Ի վերջո նրանք գիտեն խրճիթի տեղը...
-Չգիտեմ, չգիտեմ Մալիյա... արի քնենք մեզ դժվար օր է սպասվում առավոտյան...
-Սառա, արդեն ամսի 24-ն է, դու պատկերացնում ես՝ վաղը Սուրբ Ծնունդն է լինելու... ավելի ճիշտ այսօր կեսգիշերին արդեն մենք պետք է 5-ով նշեինք.... Իսկ մենք կարող է այս տարի Սուրբ ծնունդը չտեսնենք...
-Մալիյա վատ բաների մասին մի մտածրիր, վերջացրու.... Հանգիստ քնիր....
Մալիյան և Սառան լույս անջատում են սենյակի և փորձում են քնել, բայց հանկարծ ուժեղ ձայն է լսվում... Տագնապ է...
Սառան մոտենում է պատուհանին և տեսնում թե ինչպես են ատրճանակներով զինված աշխատողները վազում միջանցքներով և գնում են դեպի լիֆտը....
-Սառա, Սառա ինչ է կատարվում, միգուցե ոստիկանություն է եկել և մեզ փրկելու է...
-Մալիյա չգիտեմ, ավելի լավ է մենք պատուհանից հետ գնանք...
Սառան Մալիաի ձեռքից բռնում է և դռնից հետ են գնում, բայց աչքը չթարթելով դռան պատուհանից...
Պատուհանի մոտ երևում է տերոսրիստներից մեկը և փորձում է դուռը բացել... Սառան և Մալիաին գոռում և լացում են... Սառան մոտենում է մահճակալներից մեկին, հանում է մահճակալին հենվելու տախտակը և պահում է իր ձեռքին...
-Մալիյա հետ գնա.... Հենց նա մտնի սենյակ, ես նրա գլխին կխփեմ և մենք արագ կփախնչենք լավ?
-Լավ Սառա
Դուռը բացվում է, Սառան փորձում է այդ տախտակով հարվածել տերորիստին, բայց տերորիստը բռնում է տախտակը, դեն նետում մի կողմ, դուռը փակում է և ասում է հանգստացեք... Ես Ձեր վատը չեմ ուզում... Հանում է գլխարկը և մոտենում նրանց...
-Իսկ դու ով ես- սարսափահար հարցնում է Մալիյան
-Իմ անուն է Թոմ է, ես եկել եմ Ձեզ օգնելու, ես Գաբրիելաի հետ եմ եկել...
-Աստված իմ Գաբրիելան այստեղ է... հարցնում է Սառան
-Այո նա այստեղ է, բայց մենք հիմա ժամանակ չունենք ուրախանալու... վերցրեք այս շորերն ու ատրճանակները, արագ հաքեք և հետևեք ինձ...
-Լավ իսկ Գաբրիելան հիմա ուր է, նրա հետ ինչ-որ բան է պատահել...
-Դա արդեն չգիտեմ, ես և Գաբրիելան շփոթել ենք Ձեր սենյակների համարը, իրականում ես պետք է մտնեի ընկերոջս սենյակ, իսկ Գաբին Ձեր.... Եվ մենք որոշեցինք Ձեզ ազատելուց հետո հանդիպենք 5 հարկի միջանցքում, այնտեղ պատուհանի մոտ աստիճան կա, նրանով կարող ենք իջնել և փախնել...
Սառան և Մալիյան հաքնում են Թոմի տված շորերը և հետևում նրան...
Գաբրիելան հագել է տերորիստի շորեր և այժմ 9-րդ հարկում է, նրան մոտենում է այդտեղի աշխատողներից մեկը...
-Հեյ լսի, տագնապը ինչու համար է, ովքեր են մտել այստեղ?
-չգիտեմ, մի կողմ քաշվիր?
-Դու աղջիկ ես? Գրողը տանի, մեզ մոտ աղջիկ տերորիստ չէր աշխատում բայց...
-Իսկ հիմա աշխատում է... Գաբրիելան դա ասելով ատրճանակով խփում է նրա գլխին և մոտենում է այն սենյակը, որում նա գիտի այժմ Սառան և մալիյան են, բալանիով բացում է դուռը և տեսնում է, որ այդտեղ մարդ չկա և պատուհանը բաց է., մոտենում է պատուհանին նայում ներքև, բայց այդտեղ մարդ չի տեսնում...
-Աստված իմ ինչ է նրանք քցվել են 9 հարկից? Կյանքից ձեռ են քաշել?...
Գաբրիելան հուզմունքը աչքերին հելնում է սենյակից և վազում է դեպի լիֆտը, սպասում է լիֆտին, լիֆտը բացվում է և սեղմում է 5-րդ կոճակի վրա... լիֆտը բացվում է, մոտենում է այն պատուհանի մոտ, որտեղ ինքն ու Թոմը այնտեղ աստիճան էին դրել, աստիճանով իջնում է և ինչ տեսնի... Մալիան և Սառան Թոմի հետ միասին կանգնած են և նրան են սպասվում...
-Աստված իմ դուք ողջ եք, Մալիա, Սառա...
Նա հուզմունքը աչքերին մոտենում է Մալիան և Սառային... մի քանի րոպե նրանք գրկախառնված են մնում ....
-Գաբի իսկ ուր է Ջեկը, մենք սենյակների համարները սխալ էինք վերցրել... Ես քո ընկերուհիներին փրկեցի, իսկ ուր է Ջեկը...
-Չգիտեմ, չգիտեմ ես մտա այդ սենյակ, պատուհանը բաց էր և մարդ չկար... Ես մտածեցի իմ խելառ ընկերուհիներն են մատուհանից նետվել...
-Ոչ դա իմ խելառ ընկերն է պատուհանից նետվել, բայց ինձ չի թվում, որ նա նետվել է, նա երբեք ինքնասպանության փորձ չէր անի... Երևի նա իջել է 9 հարկից 1 հարկ...
-Թոմ դա անհնար է, պատերը սողում են... բռնվելու տեղ չկա, միայն պատուհաններ և պատեր են շուրջ բոլորը....
-Լավ մենք հիմա ժամանակ չունենք, ուր որ է, նրանք մեզ կբեռնեն, այստեղից փախչել է պետք-ասում է Թոմը..
Նրանք 4 ով արագ վազում են շենքից շատ հեռու... Եվ հանկարծ նրանց հետևից ինչ-որ մեկը կանչում է... Դա Ջեկն է, Թոմի ընկերը... Բաց դեղին մազերով, կապուտաչյա մի տղա...
-Ջեկ, ախպերս... ինչպես դու փախար այդտեղից...
-Դե ես շուտ պատուհանից նկատել էի քեզ, տեսա թե ոնց ես մտնում այդ շենք... Ես գիտեյի, որ դու գալու ես և ազատելու ես ինձ այդտեղից... Բայց երբ պատուհանի մոտ տեսա տերորիստներից մեկին, սկզբում մտածեցի որ դա դու ես, բայց նրա աչքերին նայելով որ դա լրիվ ուրիշ մարդ է... Պատուհանը բաց թողեցի. մահճակալիս վրա կանգնեցի, բռնվեցի լուստրայից, ձգվեցի դեպի վերև և վերևում պատի վրա պարկած էի հակառակ կողմով... Տերորիստը մտավ մոտեցավ դեպի պատուհանը, խխճահարության խոսքեր ասաց և հեռացավ առանց դուռը հետևից փակելու, ես նրան հետևեցի և այդպես գտա քեզ... Բայց ինձ չնդհատեք և ասեք, որ այդ տերորիստը այս աղջիկն է, ես արդեն ամեն ինչ հասկացա...ծիծաղելով պատմում է Ջեկը
Բոլորը ծիծաղելով քայլում են, պատմում են իրենց հետ պատահած բոլոր պատմությունները և շարժվում են առաջ, բայց չիմանալով թե կոնկրետ ուր են գնում...
-Գաբրիելա, իսկ Ռովին և Վոլֆը որտեղ են.-հարցնում է Մալիյան
Գաբրիելան մի քանի վարկյան լռում է և ուշադիր նայում է Մալիային...
-Մալիյա նրանք հիմա Նյու Յորքում չեն, նրանք ոստիկաններից փախել են և մի քանի օրից հետ կգան մեզ մոտ...-Մի կերպ թախիծը ներսում պահելով պատասխանում է Գաբրիելան
-Լավ իսկ մենք հիմա ուր ենք գնում կամ ուր ենք գնալու- հարցնում է Ջեկը
-Ես մի լավ միտք ունեմ, մենք կարող ենք գնալ շատ հարուստ աղջկա տուն և այսօր այնտեղ գիշերել, եթե իհարկե նա դեռ չի գնացել Հարավային Աֆրիկա...
Բոլորը Գաբրիելայից հարցնում են թե ով է այդ հարուստ աղջիկը... Գաբրիելան ամեն ինչ պատմում է Էլիզաբեթի մասին և բոլորը համաձայնվում են նրա հետ, նստում են մի մեքենա, որը կանգնացրած է փողոցներից մեկում... Թոմը ձեռքով ջարդում է մեքենայի պատուհանը և բացում է դուռը.. Մեքենան մի կերպ խոդի է տալիս և մյուսները տեղավորվելով մեքենան, գնում են դեպի Էլիզաբեթի տուն...
-Միստեր Փիթ, դուք ինձ կանչել էիք?
-Այո Նատալիա, ովքեր այսօր փախան այստեղից?
-247-րդ սենյակից Ջեկը և 69-րդ սենյակից երկու քույրերը... նրանց օգնեցին Գաբրիելան և Թոմը, որոնք նույնպես պետք է հիմա այստեղ լինեին...
-Այո, դրանք արդեն գիտեմ, թե ով է նրանց օգնել... Սարքերը նրանց վրա են?
-Այո պարոն, մենք նրանց լսում ենք, նրանք հիմա գնում են ինչ-որ հարուստ աղջկա տուն... կուզեք, մենք հիմա նրանց բռնենք?
-Ոչ, թող այդ անակնկալը նրանց հետՍուրբ Ծննդյան ժամանակ լինի... Թող նրանք հասկանան, որ այս կյանքում նրանք իրենց տեղը չունեն և նրանք իրավունք չունեն Սուրբ Ծնունդը նշելու...