Քայլել դեպի երջանկություն

Գլուխ 1Մաս 18

  Դեկտեմբերի 27... Երեկո...
Նյու Յորքում ձյունը դադարել է, բայց շատ ցուրտ է... Ջերմաստիճանը նորից իջել է, հասնելով -17 ի...
Սառան, Թոմը, Մալիյան, Էլիզաբեթը և Ջեկը հիմա այն տանն են, որը Ջեկը և Էլիզաբեթն էին գտել, այնտեղ մարդ չի մնում: Չորս սենյականոց բնակարան՝ դատարկ վիճակում... Տունը գտնվում է անմարդաբնակ վայրում, երևի հենց դրա համար էլ տան տերերը լքել են իրենց տունը.... Նրանք 5 ով նստած են չոր մահճակալների վրա և զրուցում են իրար հետ: Լավ է, որ տանը փոքրիկ բուխարի գտան: Թոմը և Ջեկը տան բակից փայտեր գտան և վառեցին բուխարին: Տունը արդեն տաքացել է: Էլիզաբեթը միայն հիմա մի բանի մասին է մտածում, ինչ է եղել իրականում նրա մոր հետ:
-Ես պետք է գնամ ոստիկանություն, պարզեմ ամբողջ ճշմարտությունը-ասում է Էլիզաբեթը
-Դա ճիշտ քայլ է Էլիզաբեթ, մենք բոլորս քեզ հետ կգայինք, միայն թե ոստիկանությանը պատասխան չենք կարող տալ, թե ովքեր ենք մենք...-ասում է Թոմը
-Այո, այո... հիմա բացի ոստիկանությունից Ձեզ երևի իմ հոր աշխատողներն են փնտրում: Ես միայնակ կգնամ ոստիկանություն հասկանալու համար թե ինչ է եղել և ամբողջ գումարը պետք է վերցնեմ, ես չեմ թողնի, ինչ որ մեկը իմ և մորս հարստությունը մեզնից խլի, առանց այն էլ մեր տունը այլևս գոյություն չունի...
-Էլիզաբեթ մենք քեզ կճանապարհենք մինչև կենտրոն, որպեսզի այնտեղից տաքսիով գնաս-ասում է Ջեկը
-Շնորհակալ կլինեմ շատ Ջեկ-պատասխանում է Էլիզաբեթը
-Այո ճիշտ է ասում Ջեկը, ես և Ջեկը կմնանք այս տանը, իսկ Թոմը և Մաիյան քեզ կճանապարհեն դեպի Նյու Յորք, այս տունը կարող է ամեն վայրկյան ուրիշ մարդ մտնել և պնդել թե սա իր տունն է-ասում է Սառան
-Սառա ես չեմ պատրաստվում այս ցրտին Էլիզաբեթին ճանապարհել դեպի տաքսին, շատ ես ցանկանում, ապա ինքդ գնա-ասում է Մալիյան
-Մալիյա, բայց...
-Ոչ մի բայց, եթե ուզում ես Ջեկի հետ առանձին մնալ, կարող ես ինքդ Ջեկի հետ գնալ ճանապարհելու Էլիզաբեթին, իսկ հետո հետ դառնալուց դու և Ջեկը իրար հետ կլինենք-ժպիտով ասում է Մալիյան և քայլում դեպի կողքի սենյակը
-Մալիյա ինչերես խոսում, ես օրինակ բերեցի, թե ես և Ջեկը... Կարող ենք ես և դու էլ մնանք իրար հետ, ինձ համար տրբերություն չկա.-այտերը կարմրած ասում է Սառան
-Իսկ հիմա ընդհանրապես կռվի ժամանակ չէ, լավ այսպես ենք անում Մալիյա դու ինձ հետ կգաս, ուզես թե չուզես, իսկ Ջեկը թող Սառան մնան այստեղ-ասում է Թոմը
Մալիյան մի կերպ համաձայնվում է...
Թոմը, Մալիյան և Էլիզաբեթը հեռանում են տնից, որպեսզի Էլիզաբեթին հասցնեն կենրոն ինչ-որ մի տեղ և տաքսի փնտրել...
-Ջեկ հիշում ես մեր ուրախությանը անսպառ էր, երբ իմացանք, որ մենք ենք հաղթել պարի մրցույթում:
-Այո հիշում եմ Սառա-ժպիտով պատասխանում է Ջեկը
Սառան մոտենում է դեպի Ջեկը, խենթացած հայացքով նայում է Ջեկի աչքերին և դեմքը մոտեցնում է դեպի Ջեկի դեմքին: Ջեկը հետ է քաշվում:
-Սառա ինձ թվում է հիմա դրա ժամանակը չէ-մի փոքր ժպիտով ասում է Ջեկը
-Այո, իհարկե կներես Ջեկ: Ես մոռացել էի, որ դու Էլիզաբեթին ես սիրում:
-Քեզ ով է նման անհիմն բան ասել, ես ոչ ոքի դեռ չեմ սիորւմ...
-Աստված իմ Ջեկ, ես իմ աչքերով տեսա, թե մեզ տեսնելուն պես դուք ինչպես խառնվեցիք իրար: Կներես, ես ամեն ինչ հասկանում եմ, կներես ինձ, ես սխալ արեցի դա.-Սառան դա ասելով հետ է գնում Ջեկից...
Ջեկը քայլելով նրա մոտ է գնում, հանում է Սառայի հաքից նրա զգեստը, սկսում է համբուրել նրա կրծքերը: Սառան ոտքերը բարձրացնում է և թռնում Ջեկի վրա: Ջեկը Սառային գրկած քայլում է դեպի մահճակալը, իջեցնում է մահճակալի վրա և պարկում նրա վրա... Սառան հանում է իր կրծքալը՝ ներքնազգեստի հետ միասին: Ջեկը մի պահ շփոթվում է իրար, բայց հետո նորից շարունակում, հանում է տաբատը և վերնաշապիկը:
Դա Սառայի առաջին անգամն է, նա փակել է աչքերը և ցանկանում է ամբողջությամբ տրվել Ջեկին, նա Ջեկի համար խելագառվում է: Բայց Ջեկի համար սա առաջին անգամը չէ, բայց նրա հետ, ինչ-որ բան է կատարվում դեպի Սառան, նա ցանկանում է Սառային , խենթացած է նրանով:
Թոմը և Մալիյան Էլիզաբեթին ճանապարհում են տաքսիյով և ետ դառնում դեպի տուն՝ լիքը մթերքներով և զգեստերով, որոնք գնեցին Էլիզաբաթի տված քարտով:
Տան դուռը ներսից փակ է: Նրանք զանգի կոճակն են սեխմում և սպասում: Դուռը մի քանի վայրկյան հետո բացում է: Ջեկը դիմավորում է Մալիյաին և Թոմին:
-Այս ինչեր եք Ձեզ հետ բերել.-հարցնում է Ջեկը
-Լիքը ուտելու բաներ և զգեստեր, որոնք գնեցինք Էլիզաբեթի շնորհիվ-պատասխանում է Թոմը
Սառան մյուս սենյակից ժպիտը դեմքին գալիս է...
-Էլիզաբեթը գնաց?-հարցնում է նա
-Այո, ուր որ է երևի տեղ կհասնի:
Չորսով նստում են սեղանի շուրջ, որը այսօր նրանք պատրաստեցին տախտակների օգնությամբ և սկսում ուտել իրենց գնած մթերքները:
Էլիզաբեթը տաքսու վարորդին խնդրել էր, որ իր տուն իրեն տանի: Տաքսին հասնում է Էլիզաբեթենց տան մոտ և Էլիզաբեթը խնդրում է, որ սպասի տաքսու վարորդը իրեն:
Նա ելնում է տաքսիից, նայում է իրեց տան վրա, որը այլևս տուն չէ: Տանից միայն մնացել է սև մոխիր: Իսկ տան կահույքները՝ տան հետ հավասար վառվել:
Էլիզաբեթի աչքերից թափվում են արցունքներ: Նա աչքերը փակում է և հիշում է իր մայրիկի և հարազատ հայրիկի հետ, թե ինչպես առաջին անգամ այդ տուն մտան, որը նրանք հենց սկզբից շատ հավանեցին:
Էլիզաբեթը մի փոքր մոխիր է վերցնում գետնից, պահում ձեռքի մեջ և մոտոնում է դեպի տաքսին, դուռը բացում և նստում:
-Խնդրում եմ մոտակա ոստիկանություններից մեկը գնացեք.-արցունքներն աչքերին ասում է Էլիզաբեթը...
-Սպասեք... Դուք եք Փիթի աղջիկը?-հարցնում է տաքսու վարորդը
-Այո դա ես եմ, խնդրում եմ առանց հարցերի:
Տաքսին հասնում է ոստիկանության բաժիններից մեկին, Էլիզաբեթը վճարում է տաքսու վարորդին 10 դոլար և իջնում: Նա մտնում է ոստիկանություն և հարցնում իր հոր և տան գործով զբաղվող քննիչին: Նրան խնդրում են, որ մոտենա 14 սենյակը: Էլիզաբեթը գնում է դեպի 14 սենյակ, դուռը բացում է և մտնում ներս:
-Բարև Ձեզ...
-Բարև Ձեզ, ինչ հարցով եք եկել, կներկայանաք? Սպասեք, սպասեք դուք երևի Էլիզաբեթն եք, Միսթեր Փիթի աղջիկը:
-Այո դա ես եմ, երևի արդեն հասկացաք...
-Խնդրում եմ նստեք:
Էլիզաբեթը նստում է, հարցեր է տալիս իր խորթ հոր, տան և մոր մասին:
Քննիչը պատասպանում է նրան ամեն ինչ:
-Էլիզաբեթ, պարզվում է, որ քո հայրն է եղել 666-տան նախագահը և նա է կազմակերպել Ձեր տուն հարձակումը, որպեսզի մի քանիսին առևանգեն, հանեն նրանց միջից օրգաններ և վաճառեն...
-Այո քննիչ ես դրա մասին արդեն ամեն ինչ իմացա, ինձ մի հարց է հետաքրքում ինչ է պատահել մորս հետ:
-Էլիզաբեթ մայրդ սրտի կաթվածք է ստացել, իմանալով, որ դու մահացել ես: Նա հիմա Հարավային Աֆրիկայի հիվանդանոցներից մեկում է, կարծես թե արդեն ամեն ինչ լավ է, նրան մի քանի օրից հատուկ ինքնաթիռով կբերեն Նյու Յորք:
-Շնորհակալ եմ շատ, իսկ տան մասին ինչ էր կարող եք ասել.-հուզմունքը հազիվ զսպելով ասում է Էլիզաբեթը
-Ձեր տան այրվելը արդեն հարցական է մնացել մեզ համար: Բայց մեզ թվում է թե դա Ձեր հոր գործակալներն են, մենք հիմնականում կասկածում ենք Նատալյա անունով կնոջ վրա:
-Ես այդպես էլ գիտեյի, ես նրան ճանաչում եմ, իսկ ինչ է դուք նրան չեք կարողնաում գտնել, ես իմ սեփական ձեռքորով նրան կսպանեմ-արդեն արցունքոտ աչքերով ասում է Էլիզաբեթը
-Հասկանում եմ քեզ Էլիզաբեթ, բայց ամեն ինչ շատ դժվար է, մենք ամեն ինչ անում ենք որպեսզի նրան գտնենք: Մենք քեզ ևս ման էինք գալիս, մենք պետք է քեզ մեր հսկողության տակ պահենք, քեզ հետ ամեն վայրկյան կարող է ինչ-որ բան պատահել...
-Օօօ, տեսեք թե ինչպես եք անհագնստանում իմ համար, իմ համար անհանգստանալու փոխարեն գտեք այդ Նատալյաին և վերացրեք նրան, իսկ ես մորաքրոջս տանն եմ, ինձ պետք է հորս՝Փիթի բոլոր քարտերը և չեկերը, դրանք այևլս նրան չեն պատկանում, ես դրանք պետք է տամ մորաքրոջս:
-Էլիզաբեթ, բանը նրանում է, որ քարտերի և չեկերը դատարկ են, ինչ-որ մեկը օգտագործում է դրանք, և դա երևի հենց հորդ գործակալներն են:
Էլիզաբեթը աթոռից ելնում է:
-Ուրեմն ուշադիր ինձ լսեք, ես Ձեզ 3 օր ժամանակ եմ տալիս նրանց գտնելու և գումարը ինձ վերադարձնելու համար, իսկ հիմա կներեք ես պետք է հեռանամ:
-Իսկ Ձեր մորաքրոջ տունը որտեղ է?
-Իսկ սա արդեն Ձեր գործը չէ:
Էլիզաբեթը դուրս է գալիս ոտսիկանության բաժնից, բայց մի քանի վայրկյան հետո նորից մտնում և գնում քննիչի մոտ:
-Իսկ գոնե մեր մեքենաներից ինչ-որ մեկը մնացել է?
-Այո, այո 2 մեքենա է մնացել, մեկը կարմիր 26 Us 426 համարով ֆերարի և սպիտակ Նիսան տիդա 36 Un 433 համարով:
-Ինձ ֆերարին է հարկավոր-ասում է Էլիզաբեթը
Քննիչը խնդրում է Էլիզաբեթին հետևել իրեն, նրանք նստում են ոստիկանության մեքենաներից մեը և գնում են մոտակա Նյու Յորքի Կարոսո ավտոգարաժը: Քննիչը հանձնում է բալանին Ֆերարիյի Էլիզաբեթին, Էլիզաբեթը նստում է մեքենան և որոշում է մեկնել ընկերների մոտ:
1 ժամ է մնացել, որ նա հասնի Գորդեն ագարակի կենտրոն: Եվ նա նկատում է, որ իրեն հետևում են 2 մեքենաներ: Էլիզաբեթը մեքենան կանգանցում է: Մեքենայի միջից ելնում է և կանգնում իր մեքենայի կողքը անվախ հայացքով, նա ուզում է պարզել, թե ով է նրան հետևում:
Իրեն հետևող մեքենաների միջից հելնում է սևամորթ մի տղամարդ, և մոտենում է հետևի դռնին, դուռը բացում, ձեռքը մեկնում է ինչ-որ մի կնոջ ձեռքի վրա: Կինը մեքենայից հելնում է և ուշադիր նայում Էլիզաբեթին:
-Նատալյա?-զարմացած ասում է Էլիզաբեթը