Քայլել դեպի երջանկություն

Գլուխ 2 Մաս 2 Դեպի նոր կյանք

  -Ձեզ լավ եք զգում հիմա:
-Ռովվի, Ռովվի դու այստեղես?-աչքերը փակ զառանցում է Գաբրիելան
-Ներարկեք նրան նորից, այնքան մինչև զարթնի ու այդ թշվառի անունը չտա:
-Լավ տիկին Հելենա-պատասխանում է Հելենային՝ բուժքույրը և մոտենում Գաբրիելային, որպեսզի ներարկի:
-Սպասեք, բուժքույր, սպասեք, նա գնաց?-աչքերը բացում է Գաբրիելան
-Այո, ինչ է դուք ձև էիք տալիս Ձեզ, ես հեսա կկանչեմ Հելենային-ասում է բուժքույր և մոտենում դեպի դռանը:
-Խնդրում եմ չէ բուժքույր, ոչ ոք չի իմանա սրա մասին, խնդրում եմ, դուք ինքերդ լավ լսեցիք, որ նա ցանկանում է ինձ հոգեկան հիվանդի հավասարացնել, խնդրում եմ ինձ օգնեք:-ասում է Գաբրիելան
-Եթե նա իմանա, որ դուք այսքան ժամանակ Ձեզ ձև էիք տալիս, ինձ նույնիսկ չեմ ցանկանում մտածել թե ինչ կանի, արի օգնեմ կանգնիր, կարծես թե արդեն լավ ես:-ասում է բուժքույրը և մոտենում Գաբրիալյին
-Դուք ինքերդ նոր ասացիք, որ ես լավ եմ, այնպես որ ինձ պետք չէ Ձեր օգնությունը-ժպիտով ասում է Գաբրիելային և առանց բուժքրոց օգնությամբ կանգնում:
-Ուժեղ աղջիկ ես Գաբրիելա, ցավոք այդպիսի խաղերի մեջ ես ընգել: Դու երևի ամեն ինչ լսեցիր, որ այդ զույգը, քո ընկերները՝ Մալիյան և Ռովվին չեն, դու ճանաչում ես Հելենային, ինչ է ցանկանում նա Ձեզանից?-հարցնում է բուժքույրը
-Հավատացեք ես էլ չեմ հասկանում, թե ինչ են ցանկանում նրանք մեզանից, ես նրանց պատճառով կոմայի մեջ եմ եղել: Նա ասաց որ նրա քույրը Նատալյան է չէ? Իսկ Ձեր կարծիքով ինչու եմ ես հիմա այդքան հանգիտս, քանի որ գիտեմ, որ Ռովվին և Մալիյան չեն մահացել, եթե չիմանայի ես մահճակալից միանգամից կթռչեի այդ Հելենայի վրա և նրան հում-հում կուտեյի-խորամանկ աչքերով և ժպիտը դեմքին ասում է Գաբրիելան
-Այո Գաբրիելա, ես հասկացա թե դու ինչ ուժեղ աղջիկ ես, դու սիրում ես այդ Ռովիին այո, այդպես չէ?-հարցնում է բուժքույրը
-Ոչ, այդպես չէ: Ես նրան սիրել եմ, մեր սերը այժմ փոխադարձ չէ, նա է ինձ միայն սիրում:-Նորից ժպիտը դեմքին ասում է Գաբրիելան
-Ես այդպես չէի ասի Գաբրիելա, դու նրան մինչև քո հոգու խորքը սիրում ես, փորձում ես թաքցնել, բայց պետք է իմանաս, որ սերը երբեք չի լինում թաքցնել, այն պարզ երևում է, դու ուղղակի քեզ ես տանջում:-ասում է բուժքույրը նորից ժպտալով:
-Իսկ դու քանի տարեկան ես և անունդ ինչ է?-հարցնում է Գաբրիելան
-Երեկ հունիսի 3-ին լրացավ 26-ամյակս, անունս Թինա է-պատասխանում է Թինան
-Ա, Թինա ես կարող եմ չէ քեզ դիմել ուղղակի Թինա, այլ ոչ թե բուժքույր կամ բուժքույր Թինա-ժպիտով հարցնում է Գաբրիելան
-Իհարկե կարող ես Գաբրիելա-նորից ժպիտով պատասխանում է Թինան
-Դու ամուսնացած ես, երեխա ունես, կամ ընկեր ունես?-հարցնում է Գաբրիելան
-Ցանկանում ես ճիշտը պատասխանեմ Գաբրիելա? Ամուսնացած չեմ, ընկեր ունեմ և երեխա, իսկ ընկերս, ում շատ եմ սիրում, ծառայում է Միսթեր Սմիիթին: Եվ հանուն երեխայիս հոր ես պատրաստ եմ քեզ նման ազնիվ աղջկան դավաճանել և շտապել Հելենայի մոտ...
Թինան դա ասելով մոտենում է դռանը որպեսզի դուրս գա: Գաբրիելան բռնում է նրա ձեռքը, կողքին հանդիպած բժշկական դանակը վերցնում, նրան հետ է քաշում և դանակը պահում է վզի վրա:
-Հիմա ինձ լսիր բուժքույր Թինա, այս աղջիկը ազնիվ աջիկ է այո, բայց նրա հետ կատակել չի կարելի, եթե դու չես ցանկանում երեխադ առանց մայրիկի մեծանա, ապա պետք է ենթարկվես ինձ, իմ հասկանալով այս ճամբարը այնքան էլ սովորական ճամբար չէ, ինչը ինձ ավելի է դուր գալիս, ես սիրում եմ նմանատիպ խաղեր, դու հնազանդ եղիր Հելենայիդ, Միսթեր Սմիթին, չգիտեմ էլ ում, բայց հիշիր, որ դու ինձ երբեք չպետք է դավաճանես, մի սխալ քայլ և դու դիակ ես: Եվ սա քեզ ոչ թե ասում է հասարակ 16 ամյա եվրոպացի աղջիկ, այլ մի հրեշ, ով պատրաստ է ամեն ինչ անել, պաշտպանելու իրեն և իր ընկերներին: Հուսանք, որ ամեն ինչը քեզ պարզ է?-Դա ասելով Գաբրիելան բժշկական դանակը հեռացնում է Թինայի վզից և դնում տեղը:
-Գաբրիելա դու հրեշ ես այո, բայց ես քո մեջ տեսնում եմ բարություն, և հանուն այդ բարրության պատրաստ եմ քեզ օգնել, բայց խնդրում եմ , սա մնա մեր մեջ միայն: Ես չեմ ցանկանում խաղ անել ընկերոջս և 2 տարեկան երեխայիս հետ:-ասում է շականակագույ աչքերով, կարմիր մազերով 26 ամյա բուժքույր Թինան:
-Մենք իրար լավ հասկացանք և հուսամ լավ կհասկանանք բուժքույր: Իսկ հիմա ես երևի գնամ:
Գաբրեիլան մոտենում է դռանը, որպեսզի բացի, դուրս հելնի և այդ պահին Էլիզաբեթը նրա դիմացն է հայտնվում:
-Գաբրեելա դու լավ ես? Ինչ լավ է, ես քեզ համար լավ լուր ունեմ ընկերուհիս, Ռովվին և Մալիյան չեն մահացել:-ասում է Էլիզաբեթը ժպիտով և փաթաթվում Գաբրիելային:
Գաբրիելան բռնում է Էլիզաբեթի ձեռքերը և հետ տանում իր վրայից:
-Էլիզաբեթ, ես դա գիտեմ և դու ինձ շատ բաներ ունես բացատրլու: Արի գնանք իմ սենյակ-ասում է Գաբրիելան ամենևին լուրջ դեմքով:
Էլիզաբեթը ուշադիր նայում է Գաբրիելայի դեմքին և հասկանում Գաբրիելայի վերաբերմունքը: Բայց ուշադրությունը նրա շեղվում է, երբ տեսնում է Թինային և մոտենում է նրան, համբուրում:
-Օ Թինա աղջույն, 1 տարի է ինչ քեզ տեսել: Իսկ դու չաղացել ես-ժպիտով ասում է Էլիզաբեթը
-Այո ես արդեն 2 տարի է գիրանում եմ և գիրանում, երեխայից հետո-ժպիտով պատասխանում է Թինան
-Ես լրիվ մոռացել էի, որ երեկ քո ծնունդ էր, նվերը կստանաս ինձնից այսօր կամ վաղը, իսկ երեխան ոնց է? Արդեն 2 տարեկան է երևի, նա մայրիկիդ հետ այժմ Բարբադոսում է այո?-հարցեր է տալիս Էլիզաբեթը՝ Թինային
-Այո Էլիզաբեթ, ես էլ եմ նրան շատ կարոտել, Գաբրիելան քո ինչն է?-հարցնում է Թինան, ուշադիր նայելով Գաբրիելայի դեմքին:
-Նա իմ ամենամտերիմ մարդն է, իմ ընկերուհին, ով շատ փոքր ժամանկում մտավ սրտիս մեջ, դու պետք է նրան վստահես միշտ Թինա, իսկ Գաբրիելա դու Թինային:
-Իսկ ես ամեն ինչ արել եմ արդեն Էլիզաբեթ, որ Թինան ինձ վստահի, այդպես չէ Թինա?-ժպիտով հարցնում է Գաբրիելան
-Այո, իհարկե Գաբրիելա-լուրջ դեմքով պատասխանում է Թինան:
Էլիզաբեթը նորից մոտենում է Թինային, համբուրում նրան և ցտեսություն ասում: Գաբրիելայի հետ միասին դուրս են գալիս հիվանդասենյակից և գնում դեպի այն շենքը, որտեղ Գաբրիելայի սենյակն է:
-Գաբրելա, մենք հիմա բոլորին կկանչենք և ես ամեն ինչ կբացատրեմ, թե մենք որտեղ ենք հիմա և ինչու, դու ուղղակի ինձ պետք է վստահես:-ասում է Էլիզաբեթը նայելով Գաբրիելայի աչքերին
-Ես հավատա վստահում եմ քեզ դեռ Էլիզաբեթ, եթե չվստահեյի, դու չգիտես ինչ կանեյի քեզ հետ, ես դեռ սպասում եմ, որ ինձ բացատրես-ժպիտով բայց նաև լուրջ պատասխանում է Գաբրիլան:
Նրանք կանչում են մյուսներին, Թոմին, Սառային, Ջեկին, Վոլֆին, Մալյաիյին և Ռովիին:
Գաբրիելան, երբ տեսնում է Ռովիին, չի դիմանում և նրան հարց է տալիս, ինչև այքնան էլ դուր չի գալիս Թոմին:
-Դու լավ ես Ռովվի-մի քիչ ժպտալով հարցնում է Գաբրիելան
-Այո Գաբրիելա, ինձ ոչինչ էլ չէր եղել, ես ել Ձեզ հետ նույն ճաշարանում էի, զուտ նոր մարդկանց հետ էի ծանոթացել: Ես ինձ վատ եմ զգում, որ իմ պատճառով՝ գիտակցությունտ կորցրել էիր:-ասում է Ռովվին, իրեն մի կերպ զսպելով, որ չգրկի Գաբրիելային
-Ռովվի իսկ ով ասեց, որ իմ գիտակցությունը քեզ համար եմ կորցրել, ուղղակի խառնաշփոթը շատ էր, չդիմացա, բոլորը վազում էին ինձ բրդելով, դու գիտես որ ես միշտ էլ չեմ սիրել ամբոխը: Թե չէ քեզ համար պետք է գիտակցությունս գնար, այո կտխրեի, իմ լավ ընկերներից մեկն ես, բայց Մալիայի համար երևի գիտակցությունս ավելի շուտ գնար-սկսում է բարձր ծիծաղելով ասել Գաբրիելան: Բայց բոլորնել հասկանում են, որ Գաբրիելան հորինեց մեծ հեքիաթ:
-Օ Գաբրիելա, իսկ ինչու չես ասում բոլորին, որ դու հենց լսեցիր իմ անունը, այդ ժամանակ գիտակցությունտ գնաց և դու ընկար-ժպիտով ասում է Մալիյան
-Ախ Մալիյա տես, ուղղակի չկարողացա անկեղծանալ-ժպիտով պատասխանում է Գաբրիելան:
-Լավ հիմա դրա ժամանակը չէ, երևի բոլորիդ տանջում է հարց, թե ինչ է կատարվում ճամբարում և ովքեր էին այդ մահացածները: Հիմա բոլորդ լռում եք և ուշադիր ինձ լսում...
Այո, սա սովորական ճամբար չէ, մենք հիմա կզղու վրա ենք, որտեղից երբեք չենք կարող հեռանալ, մինչև չգա մեզ համար հատուկ հատկացրած նավը: Այս ճամբարի մասին ոչ բոլորը գիտեն, այս ճամբարը հիմնել է Ավստալացի միլարդատեր Ֆրանկլի Հիմինը, բոլոր նրանց համար, ովքեր արդեն օգտվել են բոլոր հաճույքներից, ձանձրացել են կյանքից և նրանց պետք է փոքր ինձ դրայվ կյանքը հետաքրքրացնելու համար: Այստեղ շատերն են երազում հայտվել, այս ճամբարը բոլորին հնրավորություն է տալիս իշխելու: Այստեղ մեկը մեկին պետք է ստի, սիրված լինի որպեսզի շարժվի առաջ:
-Ինչերես ասում Էլիզաբեթ, դու ինչու մեզ չէիր ասում թե մենք ուր ենք գնում, դու զզվելի ես Էլիզաբեթ- ասում է Սառան չդիմանալով:
-Սպասիր մինչև վերջ ավարտեմ խոսքս, իսկ հետո կարող եք բալարդ ինձ հայհոյել, ատել: Մենք մի քանի ժամից խմբերի ենք բաժանվելու և գիտեք, որ բոլորս նույն խմբից չենք կարող լինել, բայյց դա չի նշանակում, որ միասին չենք կարող լինել: Ամեն կիրակի օր մի խումբ, որը ամենաթույլն է կլքի ճամբարը, բայց ոչ թե տուն գնալով, այլ մինչև ճամբարի վերջը, ապրելով կզղու ամենավայրի անտառներում, նրանց հատկացվում է վրաններ, զենքեր գազաններից պաշտպանվելու համար: Վերջում մնալու է ընդհամենը 3 խումբ, որոնք անտառ չեն ընկնելու, բայց իհարկե այդ 3 խմբից կվորոշվի գլխավոր հաղթողը և կստանա 20 մլն դոլար, որը կբաժանվի խմբի անձնակազմի մեջ: Գաբրիելա, երբ ես քեզ առաջին անգամ տեսա, իսկապես սիրեցի, տեսա քո մեջի կերպարը, որը պատրաստ է պայքարելու ամեն ինչի համար: Դուք բոլորդ սովորական կյանքով չեք ապրել, դուք մեծացել եք դժվարությունների հետ: Եվ հենց այդպիսի մարդիկ են հիմնականում հասնում հաջողության, հենց առաջին վայրկանից բոլորիդ տեսնելով, ես երազում էի թե վերջապես երբ է սկսվելու ճամբարը, ես երրորդ տարին է ինչ մասնակցում եմ, մեկ անգամ անտառ եմ ընկել խմբիս հետ, իսկ երկու անգամ մինչև վերջ դիմացել ենք մինչև եզրափակիչ, բայց այդպես էլ չի հաջողվել լինել մի խմբում և հաղթել այս ճամբարը, խաղը: Իմ հայրը նույնպես մասնակցում է խաերին, լիենլով խմբի մի անդամ, իհարկել լինելով խմբի գլխխավոր առաջնորդը: Մեծ մարդիկ միշտ լինում են առաջնորդ: Ես նրա հետ մեկ անգամ եմ եղել նույն խմբում, և քանի որ մենք իրար չէինք սիրում և չէինք վստահում, չկարողացանք հասնել նույնիսկ եզրափակիչ և հայտնվեցինք անտառում: Լավ է գոնե այնտեղ փրկվեցինք և մեզ բան չեղավ: Դուք հիմա արդեն ճամբարում եք, ոչ մի տեղ չենք կարող հեռանալ: Խաղը սկսվելու է մի քանի ժամից, ամենակարևորը հիշեք որ մենք միասին ենք, իրար չդավաճանենք, և որ խումբնել հաղթի, այդ 20 մլն դոլարից, մոտ կես մլն դոլարը տրվում է խմբի ամեն անդամին, այնպես որ հաղթի իմ խումբը, ես կկիսեմ Ձեզ հետ իմ գումարը: Բայց այստեղ կարևորը գումարը չէ, կարևորը դրայվն է: Իսկ հիմա Ձեզ եմ լսում, սկսեք ինձ հայհոյել, ասել սուտասան և վատ խոսքեր ասել...
Էլիզաբեթը սկսում է բոլորին դեմքերին ուշադիր նայել և սպասում է, որ նրանցից մեկը իր հասցեին կսկսի վատ արտահայըտվել, և Թոմը հարց է տալիս:
-Դու շատ ես ցանկանում հաղթել Էլիզաբեթ?-հարցնում է Ջեկը
-Այո Ջեկ, իսկ հաղթելու համար պետք է այս ութս միշտ միասին լինենք և չդավաճանենք իրար և ամեն մեկս մեր խմբում բոլորի կողմից սիրված լինենք, բայց հիշեք բոլորը ստելով են այստեղ իշխում, դուք էլ պետք է ստեք, և մենք եթե նույն խմբից չլինենք, ապա հիշեք մենք մրցակիցներ ենք, ամեն բան չվստահենք իրար, խաղը և դրայվը պահելու համար: Բայց կարևոր բաները միշտ ասենք, որպեսզի մեր խմբերը հենց հասնեն եզրափակիչ, մենք պետք է պայքարենք:
-Էլիզաբեթ իհարկե դու սխալ ես եղել, որ մեզ այդ ամենի մասին նոր ես ասում: Բայց ինձ այս ամենը դուր եկավ: Դու ճիշտես հասկացել, ես սիրում եմ այպիսի բաներ: Եվ ես ամեն ինչ կանեմ, որպեսզի հաղթեմ և վերջապես սեփական քրտնինքով վաստակեմ գումարը, և ես կվերադարձնեմ քո բոլոր պատրքերը, եթե հաղթեմ: Մենք ութս շատ բաներևի միջով ենք անցել, և հիմա ժամանակն է բոլոր ապուցելու , որ մենք ամենա խելացին ենք, ամենա ուժեղը և ամեա դիմացկունը: Ես պարտվել չեմ սիրչում, և ամեն ինչ կանեմ հաղթելու համար, հայրիկիդ, Նատալյաին, Հելենային կապացուցեմ որ ես նրանցից ավելի խելացի եմ և ավելի ուժեղ, բայց քեզ բան ունեմ հարցնելու, խնդրում եմ ասա, ինչու են նրանք այսքան ժամանակ մեր հետևից ընգել:-ասում է և հարցնում Գաբրիելան
-Նրանք Ձեզ այստեղ ոչինիչ չեն կարող անել, իսկ դրա մասին ես Ձեզ կպատմեմ ճամբարից հետո, խնդրում եմ-պատասխանում է Էլիզաբեթը և ուշադիր նայում Գաբրիելայի աչքերին:
Գաբրիելան խնդրում է, որ բոլորը իրար ձեռքեր բռնեն և շրջան ստեղծեն: Բոլորը բռնում են ձեռքերը և կանգնում:
-Մենք սովորական երիտաարդներ չենք, մենք այս դաժան կյանքով իզուր չենք անցել, ժամանակն է եկել կյանքից պահանջելու մեր կյանքը, մենք չպետք է երբենք իրար դավաճանենք, մենք միշտ պետք է իրար սիրենք և վստահենք: Ով էլ հաղթի, որ խումբն էլ հաղթի և դուք դրա մեջ լինեք, ես ինձ էլի հաղթող կհամարեմ: Հիշեք ոչ մեկի չվստահենք, բայցի այս ութիցս: Մեզ հրավիրել են խաղի? Մենք խաղը չենք մերժում, մենք պատրաստ ենք հրաշալի խաղ ցույց տալ բոլորին...
Դե ինչ մի քանի ժամ է մնացել, խմբերի բաժանվելու... Մենք քայլում ենք դեպի երջանկություն, այդքան դաժանությունից հետո, մենք գնում ենք դեպի նոր կյանք...