#UNEDITED
...
IWMSB 7:
"Can I come in." Marahan na katok ang kanyang narinig bago ang boses ng kanyang ama, mula pag-akyat sa kanyang kwarto ay walang tigil na siya sa pag-iyak. Umasa siya kahit sa huling sandali , darating ito, pero hindi , umasa sya kahit sa huling sandali, pero wala. Yung lahat ng pag eefort niya at paghahanda para sa araw na ito ay nawala.
Oo nga at debut nya ito hindi naman kasi kumpleto yun kung wala si Ron.
Nakahiga siya habang nakadantay ang mukha sa unan, lumundo ang kama, umupo doon ang kanyang daddy Luke.
"Hindi siya dumating, pumayag siya kahit napipilitan pero hindi siya dumating, umasa ako." Sa pagkakataong ito ay niyakap na siya ng kanyang daddy, kanina pa siya nito kino comfort.
"Tama na, he doesn't deserve you, bata ka pa naman, marami ka pang makikilala na darating." Her father hush her. Pero alam niyang walang anumang salita ang magpapagaan sa kanyang sakit na nararamdaman.
"Luke!" mommy niya iyon, lumingon din siya, hawak nito ang cellphone.
"Why? May problema ba?" tumingin muna sa kanyang direksyon ang kanyang mommy, nakita niya ang pag-aalinlangan sa mukha ng kanyang mommy. Napatingin pa ito sa kanya bago sa kanyang daddy.
"Say it, kinakabahan ako." Utos ng kanyang daddy.
"Clayann called, nasa hospital daw si Ron, nasaksak." Agad siyang napabangon sa masamang balita na narinig.
"Mommy, what happened? Let's go, puntahan natin si Ron, Dad that must be the reason kung bakit hindi siya nakapunta." She begged her parents to go to the hospital, hindi na siya nag-abalana magbihis , nakasuot pa rin siya ng gown hanggang sa tumatakbo sa corridor ng hospital. Pinagtitinginan siya sa kanyang histura, hulas na rin ang kanyang make up sa pag-iyak, kanina sa sama ng loob ngayon naman sa pag-aalala.
"Ron!" bungad niya pagkapasok sa loob ng kwarto, nandoon ang parents at ang mga kapatid nito. Ron's peacefully sleeping, may dextrose sa gilid nito.
"What happened tita?" she's dying to." Is he out of danger?" ngumiti naman ang mommy ni Ren, nabuhayan siya ng loob, tumabi siya sa kama ni Ron at hinawakan ang kamay nito. Nakikinig naman siya sa pagsasalaysay ng parents nito sa kanyang magulang.
"Frat war, we still don't know kung parte siya noon, but the other group assaulted them. Nasaksak si Ron, pero nakauwi pa siya sa bahay, he even prepared to go the Phin's party, kaya nagtataka rin kami kung bakit wala siya, then the maid called, he was unconcious and bleeding." Ang daddy ni Ron ang nagpapaliwanag.
"What about the Frat involve? Doon pa naman balak mag-aral ni Phin, I think we have to think about it again." Sabi ng kanyang daddy, nabahala naman siya doon at lumingon dito. Ayaw niyang magbago ang isip nito, desidido na siya na mag-aral kung nasaan si Ron, after all nandoon din naman ang kurso na gusto niya. Her dream is important too, mas naiinspired nga lamang siya kapag nandoon din si Ron.
"I took some actions, pagsisihan ng mga yun ang ginawa nila." Banta ng daddy ni Ron. She know too well. Gagawin talaga ng daddy nito ang lahat mapanagot lamang ang nanakit kay Ron.
Masaya na siya sa kanyang nalaman na sinikap naman pala ni Ron na dumating, walang ibang sisihin kung hindi ang mga tao na yun na humdalang sa araw niya. She's happy that he's safe now. Napawi na rin yung sakit kanina , she undestand him, aksidente lang naman yun. Yun nga lamang hindi na mababalik ang oras, hindi na sila nakasayaw sa harap ng maraming tao. Kung meron lamang sanang time machine.
"Phin, let's go home." Tinapik siya ng kanyang mommy, tatalong oras na pala sila doon at niyaya na siya nitong umuwi. Batid naman ng mga ito ang kanyang pagtutol.
"Mom, can I stay here? I want to take care of him." Sumamo niya dito.
"But anak, pagod ka na sa party and Ron needs to rest too. Besides his parents are here." Lumingon siya sa parents ni Ron na nakaupo sa sofa. She don't want to leave.
"Tita, Can I stay please?" she pleaded, mabait ang mommy ni Ron, she rarely says no kaya naman ginagamit niya yun. Tumingin pa ito sa kanyang mommy,her ninang left her decision to her mother. Binaling naman niya ang tingin sa ina na konting pilit na lang naman ang kailangan.
"Please mommy? It's still my birthday anyway," she said with puppy eyes, bumuntung hininga naman na ito. She win.
"Okay but behave, papadala na lang ako ng pamalit mo."
"Thanks my," she hugs her mother , ito na rin ang magpapaliwanag sa kanyang daddy kung bakit hindi siya makakasama sa pag-uwi. Isang oras din ay nagpaalam muna ang parents ni Ron, uumuwi muna daw ang mga ito pero babalik din kaagad. Now she's left with him , sleeping so peacefully.
"I forgive you, sayang lang talaga at hindi tayo nakasayaw kanina." Doon talaga siya pinaka nanghihinayang , pero kung kapalit naman noon ay ang kaligtasan ni Ron ay okey na okey lang.
"That's why you're still on your gown." Tukoy nito sa damit niya, hindi niya namalayan na gising na ito.
"Oo , nagmadali kasi kami pumunta ng malaman namin na nasa hospital ka, hindi na ako nakapag bihis sa saborang kaba."
"I see. Nag hysterical lang si mommy, okey na naman ako, daplis lang naman ito, uminom na ako ng pain reliever, na overslept lang ako. She insisted na dalhin na ako sa hospital."
"Paano pala kung naimpeksyon yan?" katwiran niya dito." You had no idea how worry we were, nakakainis ka, bakit kalmado ka pa rin!" nagalit naman siya dito, naiyak na naman tuloy siya. She wanted to hit his head, kung hindi lang may sakit ito.
"Stop crying sayang ang ganda ng gown," patuloy pa rin siya sa pag-iyak, umayos naman ito ng upo. Hindi niya na inalalayan, mayabang kasi ito.
"What's the use of this beautiful dress, hindi naman tayo nakasayaw." Maktol niya, she wanted to live the life of a fairytales, si Snowhite,si Cinderella, si Belle habang kasayaw ang kanilang mga prinsepe. Suot nila ang kanilang magagarbong damit, totoo na sana , naging bato pa.
"Let's dance then."
"Huh?" mukhang nabingi yata siya sa sinabi nito. Tumayo ito at kinuha ang phone sa gilid.
"Ba-bawal kang tumayo, may sugat ka!" pag-aalala nya dito, 3 am na ng madaling araw at heto pa sila't gising na gising.
"Stupid, I know my body more than anyone else."
May pinindot ito sa phone...pumailanlang ang isang musikang hindi pamilyar sa kanya, inabot nito ang kanang kamay.
Lately you have been asking me
If all my words are true
Don't you know I'll do anything for you
"Happy 18th birthday Phin~" boses pa lamang nito ay parang sinasayaw na siya, nilagay nito ang kanyang kamay sa balikat nito, ang kamay naman ay pinaikot nito sa kanyang beywang, hinapit siya palapit..sa bawat aksyon nito ay nakatingin lamang siya sa mga mata nito...hindi niya nga masabayan ang musika, ano ba ang sinasabi ng lyrics, basta alam niyang may tugtog, masarap sa puso , parang totoo , parang hindi panaginip.
Sometimes I haven't been good to you
Sometimes I've made you cry
And I am sorry for everything
But I promise you girl
I promise you this
Hinahayan niya lamang ito, hindi siya makapaniwala...hindi nga nangyari ang makasayaw sila sa harap ng kanilang pamilya at maraming tao, pero bakit mas mukhang sasabog ang puso niya sa kasiyahan at kilig sa tagpong ito?
Bakit ganoon?
[Chorus]
When the blue night is over my face
On the dark side of the world in space
When I'm all alone with the stars above
You are the one I love
So there's no need to worry girl
My heart is sealed for you
And no one's gonna take it away
Cos' I promise you girl
I promise you this
[Chorus]
Your voice is calling to me in my dreams
My love is stronger than it's ever been
"Tell me, I am not dreaming." She heard him chuckle.
"You're dreaming Phin...because not yet..."
o
BINABASA MO ANG
I Want My Stalker Back (completed)
General Fiction"I want your kisses, I want your laugh, I want you sweet, Because I crazily want my stalker back." Ron Romualdez cover by : @Cheeseliyan
