Chances, is it worth it?

Chapter 40

Chapter 40

AMBER

Wala kaming imikan ni Dylan sa byahe, nakarating na kami sa bahay ko, pero walang nagsasalita. Akmang bubuksan ko n asana ang pintua ng kotse para makaalis ng bigla syang magsalita.

“I’m sorry.”

“No. It’s fine, kasalanan ko naman yun. Nakakahiya nga naman talaga ang gumawa ng eksena sa restaurant. Sorry sa pagiging eskandalosa ko.” Sa way ng pagsasalita ko mararamdaman mo ang sarcasm.

“No. Don’t think that way Amber. Look, I’m sorry kung namisinterpret mo yung sasabihin ko, it’s just that it so hard to see you that way, ayoko yung nasasaktan ka.”

“Comparing way back before, this is nothing Dylan.”

“I think we need to talk about this Amber. Please.” Hinawakan nya ang kamay ko, kaya napapitlag ako sa init ng palad nya na dumapo sa balat ko.

“I’ll think about it.”

“Please, Amber we need to sort things out, kung hindi, mauulit lang ang nakaraan. We avoid things before, kaya siguro nag ka ganito tayo. We have options before, but we choose to pick the easier one, natakot tayong sumugal. Now, I’m choosing to fight for this, because I know this would be so worth it, so please help me to fight this.”

Medyo late akong nagising kinaumagahan, I was hoping na susunduin ako ni Dylan, pero hindi sya dumating. Kaya nang makapasok ako sa company nila ay agad kong chineck if nandun na sya sa office nya, pero laking gulat ko ng wala sya doon.

I tried to control myself in texting or calling him, kaya pinagtuunan ko nalang ang kailangan ko pang tapusin na paperworks. It’s already 10 in the morning pero wala pa din sya. May dumating na delivery boy at may binigay na envelope saakin.

Nang binuksan ko yung envelope, it was more like an invitation and when I open the card. It says “Will you fight with me?” If Yes go downstairs and if Definitely  Yes, again please go downstairs.”

Napangiti naman ako sa nakalagay, ang baliw naman nya, nasaan na yung ibang option di ba? But kahit may nakalagay doong “No” for sure I will fight with him. Nakapagisip isip na rin ako gabi. I don’t want to live the rest of my life with full of what ifs.

Kinuha ko ang bag ko at bumaba na, I tried to search all over the place pero walang Dylan akong nakita.

“Ms. Amber?” Napapitlag ako sa lalaking nakatayo sa harap ko at tinawag ako.

“Yes?”

“Ako po si Danilo ako po ang maghahatid sainyo kung nasaan si Sir Dylan.”

Medyo natakot ako na sumama sa manong na ito, baka prank lang or what. Nakakatakot kayang magtiwala or sumama sa hindi ko naman talaga kilala. Kaya kayo huwag kayong sumama bigla bigla lang sa kung sino man. Habang hindi pa rin ako gumagalaw sa kintatayuan ko ay bigla namang tumunog ang cellphone ko at pangalan ni Dylan ang nakalagay.

“Hey! Kasama mo na ba si Mang Danilo?”

“Uhm. Yeah, but nasa tapat pa kami ng building nyo.”

“Huh? Why? I thought by this time ay malapit na dapat kayo dito.”

“Honestly, natatakot ako sa kanya baka isang kidnapper or sindikato sya na kukunin ang mga lamang loob ko.”

“HAHAHAHA! Iba ka talaga Amber. He’s our trusted driver so sumama ka na. I can’t wait to see you. Bye!”

Kung makatawa naman itong kurimaw na to! Naninigurado lang naman ako ah! Mabuti nalang nga at hindi naman napansin ni Mang Danilo, nakakhiya nakapag isip pa ako ng masama ang OA ko din kasi minsan.