Bölüm 15

9K 61 2
                                    

Zihnimin uyuştuğunu hissediyordum. Yavaş yavaş karanlığa çekildiğimi ve çaresiz olduğumu biliyordum. Eğer Felix'ten kendimi kurtaramazsam onu kaybedeceğimi fark ediyordum. Bana harekete geçme gücünü veren de bu olmuştu. Felix'i kaybetme korkusu.

Onun önünde çırpınırken dirseklerimi vücuduna geçirmeye çalıştım. Darbelerimden etkilenmiyordu. Fakat biraz yana kayıp şişkin erkekliğini tutturduğumda acı ile bağırıp ellerini oraya götürdü. Ondan kurtulup kendimi ileri attım. Soğuk zeminde bir süre titreyerek öksürdükten sonra gözlerimi açabildim. Felix yana devrilmiş, aletini avuçlamıştı. Umarım o tatlı organına zarar gelmemiştir, canım.

Hızla komidine atılıp eteri pamuğa döktüm. Şişeyi adeta fırlatır gibi komidine bıraktıktan sonra Felix'in ağzına doğru saldırdım. Elimi burnuna ve ağzına dayayıp kafasını sıkıca tuttum. Çırpınarak dirsek atıyor ve boşluğu tekmeliyordu. Elleri kısıtlı hareket ettiği için yumruk atamıyordu, neyseki. Ama birkaç sert darbeyi karnıma indirmişti. Canım gerçekten yanıyordu. Yine de onu bırakamazdım. Hareketleri yavaşlayıp durana kadar acı içinde bekledim. Sonra baygın bedeni yatağa düşünce kendimi de yanına bıraktım.

Bayıldığından emin olmak için saçımdan bir tutam alıp burnuna sürttüm. Hiç tepki vermedi. Bu iyiydi.

Kanımdaki adrenalin yavaş yavaş çekilirken yüzümü Felix'e döndüm. Çatık duran kaşlarını elimle okşayarak düzelttim. Ne kadar da güzel bir suratı vardı. Güldüğü zaman gözlerinin kenarlarında ve yanaklarında uzun çizgiler oluşurdu. O çizgilere hep dokunmak istedim, uzaktan. Bunu şimdi yapabilirim. Tek yapmam gereken komik olmak.

Ha-ha!

Felix'in ellerini ve ayaklarını sabitledim. Bunu yapmaktan hoşlanmamıştım ama beni buna o mecbur bırakmıştı. Uslu bir çocuk olsaydı şirinleri görebilirdi. Yine de ona şirinleri gösterecektim.

Telefonumun alarmını sabahın erken saatlerinde uyanabilmek için ayarladım. Felix'in kokusunu çekerek derin bir uykuya daldım.

FANCYHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin