Κεφάλαιο 26

334 39 28
                                    

Γέλια. Παντού ακούω γέλια.

Όχι δικά μου -για πρώτη φορά- αλλά των γύρω μου.

Όπως αυτό το σπαστικό το γέλιο κοινού που βάζουν στις παλιές αμερικάνικες κωμωδίες μετά από κάθε ατάκα.

Ο Πέτρος έχει φύγει και εγώ κάθομαι και τους παρακολουθώ τελείως ψύχραιμη ενώ κοροϊδεύουν τον κολλητό μου ο οποίος έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης.

"ΣΚΑΣΜΌΣ!"

Και κάπως έτσι γίνεται η έκρηξη του ηφαιστείου -εγώ δηλαδή. Σταματάνε όλοι.

"Πείτε μου που είναι το αστείο να γελάσω κι εγώ καλέ. Επειδή έχει διαφορετική σεξουαλική προτίμηση από εσάς τους 'φυσιολογικούς' ,όπου αν το πάρουμε έτσι όλο και κάποιος/κάποια κρύβεται. Τόσο ομοφοβικοί είστε πλέον; Δεν μπορείτε να δεχτείτε την διαφορετικότητα;" τους λέω και κάνω βήματα για να βγω από το σχολείο. Τους ρίχνω γρήγορες ματιές και συγκρατιούνται να μη γελάσουν.

"Για τα δικά μου βίντεο δεν με νοιάζει, γελάστε όσο θέλετε κι εγώ το ίδιο θα έκανα. Έτσι κι αλλιώς έτσι όπως είμαι στο βίντεο είμαι κι εδώ δημόσια, με λίγα λόγια ο εαυτός μου όχι σαν άλλους..." λέω και κοιτάζω τον Στέφανο -τον υποκριτή, τον γελοίο, τον λιγούρη- ο οποίος με κοίταζε με ένα χαμόγελο ικανοποίησης λες και δεν τον άγγιζαν καθόλου τα λόγια μου "...αλλά για τον Νίκο να μη ξαναπείτε κουβέντα. Αντιλαβού;" συνεχίζω.

Αρχίζω να περπατάω γρήγορα για να βρω τον Νίκο όταν με γραπώνει σαν τελευταίο κομμάτι πίτσας ο Στέφανος.

"Και αν πω ότι εγώ δεν συμφωνώ; "

Μας το παίζει άντρας βαρύς και ασήκωτος τώρα;

"Έχεις όρεξη ε; Τι να σου πω, θες να σου πουλήσω κι εγώ μαγκιά; "

"Αυτά δεν λύνονται εδώ αγάπη, αλλά μέσα στο ρινγκ." Μου στραβοχαμουγελάει με αυτό το πονηρό χαμόγελο.

Ακούγονται επιφωνήματα θαυμασμού και αρχίζουν να σφυρίζουν όλα τα άλλα σαν πρόβατα που είναι.

Είναι έξυπνος τώρα ε;

Στο ρινγκ;

Ένα αγόρι με ένα κορίτσι;

"Δεν μπορείς να τα βάλεις με έναν όμοιο σου καημένο και θες να τα βάλεις με εμένα, με ένα κορίτσι, μπας και ανέβεις επίπεδο ε;" του λέω και εγώ και τα παιδιά τον κοροϊδεύουν που τον τάπωσα.

Σηκώνω το κεφάλι, κλείνω τα μάτια και τινάζω το μαλλί παίζοντας ντίβα κι έτσι-πλάκα κάνω απλά έφυγα με αέρα νικήτριας.

Αγώνας ΑντοχήςDonde viven las historias. Descúbrelo ahora