Αγώνας Αντοχής

Κεφάλαιο 21

"Ημέρα της αποκάλυψης!" λέω στον Γκάρφιλντ και τον πετάω στον αέρα από την αγκαλιά μου ενώ αυτός κουνάει τα πόδια του με γουρλωμένα τα μάτια.

"Ααα το κινητό!" γυρίζω και σηκώνω το κινητό που χτυπάει.

"Ναι;"

Ακούω ένα γκουπ από πίσω μου και ένα τσιριχτό νιαούρισμα.

"Καλησπέρα λέει ο κόσμος."  

Γυρίζω και βλέπω τον Γκάρφιλντ να είναι ψιλοζαλισμένος. Είναι όρθιος οπότε θα ζήσει.

"Εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους." της λέω με ψωνίστικο τόνο και αυτή αναστενάζει.

Κάνω μια χορευτική -άκρως αποτυχία- φιγούρα και πέφτω πάνω στον Γκάρφιλντ.

"Νιάου!" ουρλιάζει ο Γκάρφιλντ.

"Καλά πως κάνεις έτσι δεν έπαθες και τίποτα!" 

"Θα το ξεκάνεις το καημένο." μου λέει η Στέλλα.

"Δεν έχει ανάγκη αυτό. Μια χαρά είναι, ζει και βασιλεύει τρώγοντας το φαγητό μου. Έτσι κι αλλιώς, εφτά ζωές δεν έχουν οι γάτες;" 

"Και του έχεις χαλάσει τις 15 από τις 7."

Υπερβολές.

Σίγουρα είναι περισσότερες.

"Αφού τον αγαπάω εγώ μωρέ." της λέω και κάνω μια τρομαχτική γκριμάτσα στον Γκάρφιλντ και φεύγει φοβισμένος.

"Ναι πολύ. Τέλος πάντων. Πότε έχεις σκοπό να έρθεις στο φροντιστήριο;" 

Φροντιστήριο; 

"Γιατί έχουμε αρχίσει;"

"Ναι; Σε μια εβδομάδα αρχίζουν τα σχολεία!"

"Όου fuck το είχα ξεχάσει αυτό. Καλά, αύριο έχουμε;" την ρωτάω, μου λέει την ώρα, για αυτά που κάνουν τώρα, τετράδια κι ό,τι πρέπει να έχω.

"Καλέ, ξέχασα να σου πω το σημαντικότερο!"

"Πες, καλέ, μη με κρατάς σε αγωνία!" την κοροϊδεύω.

"Το ξέχασα. Όχι ρε γαμώτο!"

"Με κοροϊδεύεις έτσι;"

"Όχι αλήθεια σου λέω. Καλά θα σου στείλω μήνυμα αν το θυμηθώ. Πάω τώρα γιατί έχω ραντεβού με τον Σωτήρη κι έχω αργήσει."

Ραντεβού, ραντεβού...μασκοφόρος...

"Ιιι πρέπει κι εγώ να κλείσω, τα λέμε αύριο, τσάο!" της το κλείνω κατευθείαν και φεύγω.

Περπατάω γρήγορα και φτάνω σε χρόνο ντε-τε.

Επιτέλους θα μάθω ποιος είναι!