Αγώνας Αντοχής

Κεφάλαιο 13

"Νίκο! Ξύπνα!" Του φωνάζω στο αυτί.

"Λίγο ακόμα..." μουρμουρίζει.

"Είπα ΤΏΡΑ!" Του φωνάζω και χοροπηδάω πάνω κάτω στο διπλό μου κρεβάτι.

Στο δικό μου διπλό κρεβάτι στην Αθήνα!

Ναι! Μετά από πέντε μήνες επέστρεψα!

Πλησιάζει τέλη Αυγούστου και έχουμε πεθάνει από την ζέστη εδώ και μια εβδομάδα.

Από τότε που γύρισα ο Νίκος έχει κάνει το σπίτι μου σπίτι του! Κοιμόμαστε και στο ίδιο κρεβάτι και κάθε βράδυ βγάζουμε την μπέμπελι.

Καλά καταλάβατε είμαι μία εβδομάδα εδώ και κανείς -εκτός από τον Νίκο φυσικά- δεν το έχει πάρει χαμπάρι... Ευτυχώς δηλαδή γιατί είμαι σίγουρη ότι θα ερχόταν σπίτι μου ο Στέφανος για να μου μιλήσει και τέτοιες μπούρδες.

Στο Facebook με είχε πρήξει τόσο πολύ που του έκανα μπλοκ.

Και επειδή ήμουν σίγουρη ότι θα μου στείλει από κανέναν άλλον από την παρέα του έκανα και σε εκείνους μπλοκ.

Αν και ο Νίκος μου είπε ότι μάλλον τσακώθηκαν γιατί δεν τους βλέπει καθόλου μαζί και καμιά φορά στα διαλείμματα πλακώνονται...ποιος ξέρει τι έγινε;

Για τηλέφωνο δεν το συζητάμε...του έκανα αποκλεισμό επαφής. Με απόρρητο και με άλλους αριθμούς που δεν είχα περασμένη την επαφή δεν το σήκωνα.

Ο Πέτρος ευτυχώς δεν τον ενόχλησε καθόλου τον Νίκο. Με τον Στέφανο πάλι μου είπε ότι έκαναν παρέα...και μου πέταγε καμιά φορά στο Facebook να τον αφήσω να μου εξηγήσει αλλά κάθε φορά που το άρχιζε του έκλεινα τις ειδοποιήσεις.

Πάντως στην Ιταλία ήταν...βαρετά. Στους αγώνες όμως τα πήγα πολύ καλά! Μάλιστα πήγαμε και στην Ολλανδία. Βέβαια στα σχολεία που πήγαινα δεν καταλάβαινα τίποτα αλλά τουλάχιστον πέρασα την τάξη με κάτι ιδιαίτερα που έκανα.

Φίλοι; Ουρές! Ειρωνεία...

Η Στέλλα με έπαιρνε τηλέφωνο από το Messenger τηλέφωνο λέγοντας μου κάθε λεπτομέρεια με τον Σωτήρη.

Ο Θεός έβαλε το χέρι του και τα έφτιαξαν επιτέλους μετά από δύο μήνες αφού έφυγα!

Για το πρήξιμο όμως δεν κάνεις τίποτα Θεέ!

Τέλος μου έλειψε πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ -βαρέθηκα να γράφω κι άλλα- το πράσινο τερατάκι μου!

Πολύ υπναράς έγινε και δεν μου αρέσει!

Σταματάω να χοροπηδάω. Κάθομαι δίπλα του και με τα πόδια τον σπρώχνω πέφτοντας στο πάτωμα.