You and I, Collide. :> [ON HOLD]

Chapter 38

HAHAHAHAHA. Ang igsi nito. :) Sorry!! ♥ Bonus na yan, tagal kong di nag update e. :)

Ung kinanta ni Michael, nasa right side, pati na rin picture nya. --->

Pero di yan ung piano version. Yae na. :) HAHA. I love that song because...

Once na din akong na inlove sa bestfriend ko. ♥  ANSAVEH!!

Next update? 40 votes dito at sa Chapter 37 [Part 2]

Vote, Comment, Become a fan & friend of mine. :)

============================================

Michael’s POV

Through all the dudes that came by

And all the nights that you'd cry.

I was there right by your side.

How could I tell you I loved you

When you were so happy

With some other guy?

Now I realize you were the only one

It's never too late to show it.

Grow old together,

Have feelings we had before

When we were so innocent.

I pray for all your love

Girl our love is so unreal

I just wanna reach and touch you, squeeze you, somebody pinch me

This is something like a movie

And I dont know how it ends girl

but I fell in love with my Best Friend

*clap clap*

Hayy.

“Galing mo padin mag piano ah?” sabi ni Christine sakin. Tapos lumapit sya sakin at tumabi sakin.

“…”

“Ngayon lang uli kita nakitang nag piano. Puro gitara at drums ang hawak mo this past few years eh.” Pagpapatuloy pa nya.

“Ah. Ganun ba. Sige, taas na ako.” Paalam ko, tumayo na ako paalis.

“Michael…” tawag nya sakin. Tumigil ako.

“…”

“Di na kita sinasama sa mga plano ko, kasi napag isip isip ko na baka ayaw mo talaga. Pero…”

“Ano?” sagot ko sa kanya.

“Please lang…

Wag kang maiinlove kay Xanina. Ayokong maging dahilan ang babaeng yun para magalit ako sayo.”

**

“Inlove?? Asa naman! Di ako maiinlove sa makulet na yun! -___-” sabi ko sa sarili ko.

Nakakainis naman yang si Christine e! Pinapabayaan ko na nga sya sa gusto nya, tapos papakealamanan pa nya ang buhay ko?? Kung di ko lang mahal yang kakambal kong yan!

*ring… ring… ring…*

Kitten calling…

“Hello? Bakit?” Sagot ko.

“…” Wala akong narinig sa kabilang linya. Problema nito?

“Hoy Kitten. Ano na naman? Pagod na ako, wag mo na akong istor---”

“*sobs*”

“Kitten…”

“*sobs*”

“Bakit ka naiyak? Huuy. Hindi na ako galit. Sige na. Di ka na istorbo.. Bakit ba?”

“*sobs*”

“Kitten naman! Hoy. Wag kang umiyak! Pupunta ako dyan!” sabi ko. Lintek naman kasi! Bakit ba sya naiyak??

“Wag kang pupunta dito!” Sabi nya

“Finally, nagsalita ka rin! Ano bang nangyari??”

“Si Xavier kasi…”

“Anong meron?” Naing cold ang boses ko. Letse. Si Xavier lang pala. -_-

“Nag away kami. Tapos ang dami kong sinabe, tapos ang sagot lang nya… ‘Tapos ka na?’ Ian, ang sakit. Feeling ko. Di na nya ako mahal. :( *blah blah*”  I can hear the sadness in her voice. TSK! Lechugas na Xavier ‘to ah! Akala ko pa naman, mahal na mahal si Kitten!

“…” Di na lang ako umimik… nag salita lang sya ng nagsalita. Pinakinggan ko lang. Pinabayaan kong ibuhos nya ung sakit sakin.

“… pero kahit ganun, mahal ko padin sya. :( Ian, konting tampuhan lang naman ‘to, di ba? Maayos pa naman ‘to… Sana.” Sabi nya

“Oo naman. Maayos nyo yan.” Sagot ko. Para naman mabawasan ung sakit na nararamdaman nya.

“Thank you Ian!” Bigla naman syang nabuhayan. ”Ikaw na talaga ang guy bestfriend ko! Bye muna, kain lang ako. Loveyou!” Sabi nya tapos binababa nya agad. Pagkatapos nyang ibaba, bigla kong nasabi ang words na alam kong di tama…

“I love you too…”